EINDELOOS

19: doodbloeden

Nadat ik Quinty 2x drinken heb gegeven ben ik op zoek gegaan naar de pleisters en verband dingen. Ja dat met dat drinken ging nogal mis. Ik had wat te drinken ingeschonken en dat had ik mooi naast haar neergezet. Nog geen seconde later stootte Bryan het om. 

Lang verhaal kort. Quinty heeft drinken dat niet op de grond ligt en ze ligt nu te slapen op de bank. Ondertussen is Bryan het drinken dat wel op de grond ligt aan het opruimen en zoek ik een verbanddoos of iets in die richting.

Dat oor van hem is namelijk echt niet goed. Dus heb ik besloten om er een soort verband om te maken, zodat hij niet dood bloed. Goed idee van mezelf, maar dan moet ik eerst iets vinden. Waar ligt die stomme verbanddoos toch?

Aha! Eindelijk. Hij zat wel in de kast op de overloop boven. Daar had ik net al gekeken, maar soms kan ik nog wel eens blind zijn. Gelukkig heb ik hem eindelijk gevonden. Ik schrik me weer eens helemaal kapot door een stem. 

'Wat ben je allemaal aan het doen?' 

Met mijn hand op mijn hart draai ik me naar hem om. 'Bryan ik krijg nog een keer een hartaanval door jou.' 

Hij grinnikt en daardoor vallen wat plukken haar voor zijn gezicht. Gefrustreerd haalt hij een hand door zijn haar. Urgh. 'Ik ga niet dood hoor.' zegt hij doelend op de verbanddoos in mijn handen. Hij wilt hem van me aanpakken, maar ik trek de doos weg.

'Nog niet nee.' Dat gezegd te hebben te hebben trek ik hem mee naar mijn kamer. Als we voor mijn deur staan bedenk ik me iets. 

'Één seconde.' zeg ik tegen Bryan. Hij kijkt me vragend aan, maar ik loop mijn kamer al binnen. De deur sluit ik snel achter me. 

Snel trek ik de kleren van mijn bureaustoel af. Judge me niet. Ik ben vast niet de enige die kleren op een bureaustoel dumpt. Het ging me vooral om die bh die bovenop ligt. Snel trek ik mijn kastdeuren open en gooi daar alles in. Dat ruim ik later wel op.

Dan open ik mijn slaapkamerdeur weer en zie dat Bryan daar nog staat te wachten. Hij is er nog niet vandoor gegaan. Dat is een goed ding, want dat oor van hem bloed nog steeds. 

'Welkom.' zeg ik droog, terwijl ik naar de verbanddoos loop. Die had ik op mijn bureau neergezet. Bryan is ondertussen aan het uiteinde van mijn bed gaan zitten.

'Wat heb je nou gedaan?' vraagt hij. Goede vraag. Ik open de verbanddoos en zoek de spullen die ik nodig heb. 

'Mijn kamer hing vol met foto's van jou. Die moest ik even opruimen.' geef ik mijn verklaring. Die natuurlijk nergens op slaat. Ik ga op mijn bureaustoel zitten en draai me om, om zijn reactie te zien. 

Hij kijkt me aan, alsof ik gestoord ben, maar snapt wel dat het een grapje is. Duh. 'Die zou je moeten laten hangen.' vindt hij dan ook. 

'Dan heb ik nieuwe nodig, want die andere heb ik al verbrand.' Ik pak de spullen die ik nodig heb en rij met mijn bureaustoel richting Bryan. 

'Dat kan ik wel regelen.' is zijn reactie daarop. Ik rol mijn ogen en maak eerst zijn wond schoon. Het ziet er namelijk niet heel smakelijk uit. Terwijl ik dat doe bedenk ik me ineens iets.

'Deze week word je achttien toch?' 

Hij lijkt nogal verbaasd te zijn, dat ik dit weet. Ik ken deze jongen al bijna mijn hele leven, dan weet ik wel wanneer diegene jarig is. Ongeveer dan. 

'Jupp vrijdag.' Zo blij wordt hij er niet van, dat hij jarig is deze week.

'En waarom heb je er geen zin in?' vraag ik dan. Zijn oor is weer helemaal schoon, dus pak ik snel het rolletje verband. Deze bind ik om zijn oor en knip het dan af. Dan plak ik hem nog vast, zodat het verband er niet vandoor gaat.

'Ik weet niet. Achttien is zo'n vage leeftijd. Je mag zogenaamd meer, maar eigenlijk moet je veel meer.' Daar heeft hij wel een punt. Ik ben blij dat ik dit jaar pas zeventien word. Daarom knik ik begrijpend.

'Weet je nou al wat je met je studie gaat doen?' 

Bryan en ik doen beide vwo, wat betekent dat we op onze 18de pas een opleiding hoeven te kiezen. Godzijdank, want ik heb nog geen idee. 

'Ik wil honderd procent muziek studeren, maar dat weten mijn ouders nog niet. Maar genoeg over mijn saaie leven. Weet jij het al?' 

'In mijn nog saaiere leven heb ik nog geen enkele studie gevonden die een beetje bij me past.' Er is sowieso niet iets wat ik nou echt leuk vind. Slapen en eten, maar wat heb ik daar nou aan?

Met mijn bureaustoel rijd ik terug naar mijn bureau. Daar stop ik alle spullen weer terug in de verbanddoos. 'Je vind nog wel wat.' hoor ik Bryan ineens. Oh ja we hadden het over mijn studie. 

Ik draai me om en haal mijn schouders op. Hij zit aan het verband aan zijn oor te plukken. Dan staat hij op en bekijkt zichzelf in de grote spiegel op mijn kast. 'Ik zie er echt niet uit.' mompelt hij dan. 

Ik rol mijn ogen en grinnik. Hij heeft nogal wat blauwe plekken op zijn gezicht en er staan ook wat schrammen op. 'Kom je daar nu pas achter?' vraag ik hem. Ondertussen ben ik langs hem gaan staan. Hij steekt zijn  middelvinger naar me op, waardoor ik grijns.

'Is je hoofd trouwens gestopt met bloeden?' Meteen gaat hij met zijn hand richting mijn achterhoofd. Die hand sla ik weg. 'Bryan je bent irritant.' vind ik. Laat mijn achterhoofd gewoon met rust. 

'Thanks, maar mag ik alsjeblieft even kijken?' vraagt hij dan zielig. Urgh hij gaat hier niet meer over ophouden, dus vooruit dan maar. Ik draai me om, zodat ik met mijn rug naar hem toe sta. Dan voel ik hoe hij voorzichtig mijn haren aan de kant schuift. 

'Goedgekeurd.' zegt hij dan. Nou wat fijn. Ik wist allang dat het niet meer aan het bloedden was, want dat merk ik echt wel. In één beweging draai ik me weer om. Natuurlijk kan ik niet zoveel en daarom struikel ik over mijn eigen voeten. 

Daardoor val ik tegen Bryan aan. Hij pakt me vast bij mijn schouders en trekt me een stukje omhoog. Nu sta ik recht tegenover hem, op misschien een cm afstand. Zijn veel te mooie ogen kijken me geamuseerd aan. 

Dit alles doet me weer denken aan het trap incident. Toen zoenden we bijna en het lijkt erop dat we weer in dezelfde situatie zitten. Gelukkig zijn mijn ouders er niet om binnen te stormen. Bryan lijkt zich wat te realiseren, want hij laat me ineens los en stapt snel naar achteren. 

'Ik moet gaan.' 

Zonder op mijn antwoord te wachten gaat hij er al vandoor. What the fuck? Ik snap niks van deze jongen. 

Wat wilt hij nou?