EINDELOOS

2: Lachman

In het tussenuur vertelt Layla me wel honderd keer hoe erg het wel niet was. Zitten Sasha en Alex weer veel te klef te doen. En ben ik me mentaal aan het voorbereiden op de rest van deze dag. Het is nog maar ochtend. 

'Ga je vanavond weer naar de familie Wouters?' vraagt Layla me dan. Ik knik. 'Je weet het. Elke vrijdagavond.' zucht ik. 'Niet zo zuchten. De hele avond met Bryan Wouters, wie wil dat nou niet?' zwijmelt Layla. Ik rol mijn ogen en haal mijn schouders op. 'Ik dus.' Sasha en Layla schieten allebei in de lach. Blijkbaar is Alex even naar zijn vrienden gegaan. 

'Wat lachen jullie nou?' vraag ik. Layla probeert wat te zeggen, maar steeds lacht ze weer. Leuk zo'n vriendinnen. 'Mae zelfs jij kan niet ontkennen dat Bryan fucking hot is.' zegt Sasha dan. Mijn andere vriendin geeft haar een high-five. Ik haat het als ze gelijk hebben. 'Misschien.' zeg ik simpel. 

'En gaan jullie nog wat bijzonders doen?' vraag ik om van onderwerp te veranderen. Elke ander gespreksonderwerp is beter dan Bryan. 'Ik heb je wel door meid, maar nee ik ga niks doen. En jij Sasha?' glimlacht Layla. Ik steek mijn tong uit naar haar. 'Nah niet echt. Alex komt, maar verder niks.' antwoordt ze nonchalant. Layla en ik kijken elkaar veelbetekenend aan. Sasha ziet het, rolt haar ogen en zegt: 'We moeten naar onze volgende les.' 

Layla en ik schieten in de lach, maar staan toch op. Op naar de leuke leraren. 

Aangekomen bij ons lokaal zijn we veel te vroeg. Zelfs de leraar is er nog niet. Ongeduldig staan we voor de deur te wachten, want die is natuurlijk weer op slot. Waarom zou je een leeg lokaal op slot doen? Alsof iemand iets gaan stelen van school. 

'Hallo meiden wat zijn ju-' De leraar achter ons stopt midden in zijn zin, als ik me omdraai. Amuserend zwaai ik naar hem. 'Maecy Lachman die te vroeg is!' roept hij verbaasd uit. Is deze man serieus? Zo vaak kom ik nou ook weer niet te laat. Oké misschien wel, maar dan alsnog. 'Ik denk niet dat het nog eens gaat voorkomen.' zegt Layla naast me. Thanks vriendin. Onze leraar lacht en opent de deur, zodat we naar binnen kunnen.

Na een paar uur, wat meer als een paar jaar voelde zijn we eindelijk klaar. We mogen naar huis en het is weekend. Mijn favoriete dagen van de week. Samen met Layla loop ik door de gangen op weg naar de kluisjes. Sasha hebben we ergens achtergelaten met Alex. Die gaan toch altijd samen naar huis. Ik ga altijd met Layla, want ze woont maar een paar straten verder.

Aangekomen bij onze kluisjes vraag ik me af hoe ik mijn kluisje ga open krijgen. Mijn jas zit er namelijk in. Dat had ik vanochtend gedaan, toen mijn kluisje nog wel open ging. Layla komt naar mij en mijn kluisje toegelopen met haar jas al aan. Ikzelf sta nog voor mijn kluisje te bedenken hoe ik hem open krijg. 'Zit dat ding nou alweer vast?' vraagt Layla me. Ik knik en begin eraan te trekken. 

In uiterste concentratie ben ik bezig, tot Layla me aantikt. 'Maecy moet je hem nou zien.' wenkt ze naar iemand. Mijn ogen volgen haar blik en natuurlijk is het Bryan. Hij zit letterlijk vastgeplakt aan dat meisje midden in de gangen. 'Ieuw Layla. Hij zoent weer met een of andere meid.' zeg ik en ik wend mijn blik weer af. Terug naar de missie: mijn kluisje openen. 

Layla besluit me te helpen en samen trekken we aan mijn kluisje, duwen we onze nagels ertussen, bonken we erop, maar niks lijkt te helpen. 'Jij en dat kluisje zijn echt geen goede vrienden.' veronderstelt Layla. 'Zou je denken?' zucht ik. 

'Hulp nodig?'

Ik schrik me helemaal kapot, als ik dat achter me hoor. Die stem herken ik meteen. 'Nee joh ik heb gewoon een sloopkogel nodig.' antwoord ik droog. Hoe komt hij hier nou ineens? Net zat hij nog vastgeplakt aan dat meisje. Layla knijpt in mijn arm, waardoor ik haar boos aankijk. Ze glimlacht schijnheilig naar me en zegt: 'Jouw hulp hebben we zeker nodig, als we hier weg willen zijn voor middernacht.' 

Bryan knikt en duwt me aan de kant. Zijn veel te perfecte bruine haar is voor zijn ogen gevallen en snel duwt hij het weg. Dan begint hij op mijn kluisje te kloppen. 'Waar ben je mee bezig, idioot?' vraag ik. 'Een reisje naar Mars aan het maken. Wat denk je zelf?' antwoordt hij sarcastisch. Ik rol mijn ogen en kijk wat hij doet. Bryan beweegt wat met het slot en de sleutel. En dan gaat op wonderlijke wijze mijn kluisje ineens open.

'Je bent behekst!' roep ik. Snel pak ik mijn jas eruit, voordat hij weer dichtvalt. Je weet maar nooit. 'Graag gedaan Lachman.' grijnst hij. Ik sla mijn hand voor mijn gezicht en zucht. 'Die kut achternaam ook, maar thanks.' Bryan schiet in de lach en draait zich dan om. 

'Tot vanavond Maecy!' 

Als hij weg is begint Layla ineens te gillen. 'Wat is er?' vraag ik verbaasd. Layla geeft me haar meen-je-die-blik. Vragend gooi ik mijn handen in de lucht. 'Je vind hem leuk!' roept ze door de hele gang heen. 'Nee nee, waarom denk je dat?' zucht ik voor de honderdste keer vandaag. 'Zomaar, we zien wel wat er gaat gebeuren.' is haar mysterieuze antwoord. 

Oké?