EINDELOOS

9: Kat?

Damien en zijn donkere ogen komen steeds dichterbij. Helaas voor mij is er verder niemand in deze tuin voor zover ik kan zien. Wat dat betekent weet ik niet. Mijn hersenen laten me sowieso nogal in de steek. Nu meer dan normaal. Het voelt alsof ik in een waas leef.

Alleen een waas met Damien en zijn irritante kop erin. Had ik dat nou net liever niet gehad. Voor een seconde heb ik het gevoel, alsof ik ga neerstorten. Dus grijp ik me snel aan iets vast. Iets blijkt Damien zijn schouder te zijn. En laat hij nou net degene zijn die - Oh nee....

Mijn hand op zijn schouder ziet hij blijkbaar als teken om zijn lippen op de mijne te drukken. Eerst besef ik niet wat er gebeurd, maar dan duw ik hem zo snel mogelijk weg. 'Ieuw.' Is het enige wat uit mijn mond komt. Vaag hoor ik dan iemand zacht grinniken tot ik helemaal weg val. 

'Hallooo? Hai? Hal-' 

'Wat gebeurd er?' 

Dat is mijn eerste reactie, als ik rechtop schiet. Als ik om me heen kijk zie ik dat ik nog steeds in de tuin ben. Waar kwam die stem dan vandaan? Ik draai mijn hoofd naar links en zie de stem. Dat denk ik tenminste. Op hetzelfde bankje, als mij zit een jongen. Hij heeft donkerblond haar, dezelfde soort blauwe ogen als mij en staart me daarmee bezorgd aan. 

'Je leeft nog hoor. Ik ben Caleb.' glimlacht hij opgelucht. Ik grinnik en bekijk hem verder. Zijn kledingstijl is erg cool. Zijn gekleurde schoenen vielen me het eerst op, maar ook de rest van zijn outfit is erg stijlvol. Oh wacht ik moet nog reageren. 

'Mijn naam is Maecy. Zijn we van Damien af?' zucht ik. 

Caleb knikt meteen. 'Die sukkel ging er snel vandoor.' Dan drukt hij een beker met water in mijn handen. Veelbetekenend knikt hij ernaar. Ik rol mijn ogen, maar giet het water toch achterover. Anders kan ik straks niet eens normaal meer lopen. Niet dat ik dat normaal kan.

'Dus Caleb zit je bij mij op school? Ik heb je nog nooit gezien.' vraag ik. Dit keer schudt hij zijn hoofd. 'Nope ik ben klaar met de middelbare. Ik studeer nu.' legt hij uit. Ah-ha. 'Chill. Wat doe je hier dan? Ken je Damien?' Voor hij wilt antwoorden voeg ik er nog snel wat aan toe.

'Oh en ja zoveel vragen heb ik altijd.' knipoog ik. 

Hij schudt lachend zijn hoofd. 'Wat vriendinnen sleurden me mee. En gelukkig ken ik Damien niet nee.'

Ondertussen komen er allerlei geluiden uit mijn tas. Ping, ping, ping, ping. En ga zo maar door. Verontschuldigend kijk ik Caleb aan en trek de telefoon er dan uit. Urgh Layla zit me weer eens vol te spammen met haar dronken hoofd. 'Ik moet gaan, maar ik zie je nog wel. Sorry en dankjewel.' murmel ik terwijl ik overeind spring. Dan loop ik door de tuindeuren weer naar binnen.

Nog geen ademhaling heb ik uitgeblazen en ik bots al tegen iemand op. Hoe dan? Ik wil alweer doorlopen, maar dan kijk ik op in een boos gezicht. Oeps. 'Haii.' zeg ik met een nep glimlach. Bryan rolt geïrriteerd zijn ogen en begroet me niet. Ook erg vriendelijk. 

'Maecy wat doe je nou weer hier?'

Hij slaat zijn ogen neer en zet dan verbaasd een stap achteruit. Zijn ogen worden groot terwijl hij me van top tot teen schaamteloos bekijkt.

'En what the fuck heb je aan?'

'Kleren Bryan, kleren. Heb je daar ooit van gehoord?' zucht ik sarcastisch. Ik wil langs hem aflopen, maar hij houdt me tegen. Zijn ogen staan dwingend. 'Heb je Damien gesproken?' vraagt hij dan. Ja en nu? 

'Nee.' 

Dat zei ik snel. Misschien wel te snel. Maar Bryan kan nogal irritant zijn en waarom moet hij alles weten van mijn leven. 'Wat heeft hij gezegd?' vraagt hij dan. Zijn ogen staren nog steeds dwingend in de mijne. En ik doe er alles aan om die ogen te ontwijken. 

'Ik zei nee.' Is hij doof ofzo? Bryan rolt zijn ogen en zijn blik schiet naar mijn arm. Voorzichtig pakt hij mijn arm beet. Veel voorzichtiger dan Damien deed. Nu pas zie ik dat er rode striemen opzitten. Damien ging ervoor. 'Heeft hij dat gedaan?' vraagt Bryan.

Mijn ogen schieten omhoog en haken zich in de zijne. Wat moet ik nu weer zeggen? Wat voor smoes kan ik bedenken? M'n kat heeft me gekrast? Nee ik heb geen kat. Shit. Quinty heeft me gekrast?

Net als ik mijn goede smoes wil gebruiken stormt Bryan er al vandoor. Uh-oh. Dat is niet best. Zo snel als ik kan haast ik me achter hem aan. Wat gaat hij nou doen? Al heb ik al een klein vermoeden wat hij gaat doen, maar laten we hopen dat ik ongelijk heb. Helaas merk ik al snel dat Bryan richting Damien stormt. 

Ik baan me een weg door dansende mensen heen om bij Bryan te komen. Hij is nu akelig dichtbij Damien. Waarom heb ik ook alweer altijd gelijk? Eindelijk ben ik bij ze aangekomen, maar het ziet er niet zo gezellig uit. Wie had dat gedacht? 

Buiten adem trek ik aan Bryan zijn arm. Zijn ogen, die normaal veel lichter zijn, staan nu donker. Veel te donker. 'Alsjeblieft niet doen.' zucht ik. De normale groen-bruine kleur komt langzaam weer terug in zijn ogen. Pfieeuww. Maecy, redder van de dag. 

'Ze vraagt er zelf om in die jurk.' hoor ik vaag achter me. Damien. Die vieze vuile klootzak. Ik heb geleerd om mensen te negeren, helaas kan niet iedereen dat.

'Nu gaat hij eraan.' 

Bryan zegt het wel, maar kijkt nog steeds naar mij. Hij lijkt nogal in een tweestrijd te zitten. Mooi zo, want hij weet dat ik geweld haat. Wie niet?

Behalve als iemand je eten steelt, dan is het toegestaan om geweld te gebruiken. Maar dat is niet van toepassing nu. 

Dus schud ik mijn hoofd naar Bryan. 

Hij grijpt mijn hand, rolt zijn ogen en trekt me zachtjes mee. Weg van Damien.