EINDELOOS

29: Ver weg

Zonder na te denken sla ik mijn armen om Hugo zijn nek heen en zoen hem terug. Alles lijkt me op dit moment beter, dan praten met Bryan. En Hugo kan ook nog eens best aardig zoenen.

'Hij is weg.' Fluistert hij tegen mijn lippen aan. 

Oh ja Bryan. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en draai me dan om. Ik zie Bryan nog net het huis inlopen. 

'Dat wilde ik nou al heel lang doen.' zegt hij doelend op onze kus. 

Ik rol mijn ogen en grinnik. Dan sta ik op. 'Sukkel. Kom we gaan naar binnen.' 

Hij geeft me een knipoog, maar schudt dan zijn hoofd. 'Ik kom zo.' 

Oké? Ik haal mijn schouders op en loop weer terug naar binnen. Binnen schenk ik eerst wat drinken in voor mezelf en ga dan op zoek naar bekenden. Gelukkig zie ik Thijn, hij komt al op me afgelopen. 

Je kunt het beter strompelen noemen. Hij komt lachend mijn kant op en grijpt dan mijn handen vast. Hij doet een of ander vreemd dansje, waar ik vrolijk aan mee doe. Het lijkt me dat Thijn iets te veel heeft gedronken. 

'Mae-cieeeeee ik heb een probleem.' probeert hij dan. Het komt nogal struikelend zijn mond uit. 

'Vertel het eens Thijn.' glimlach ik. 

'Ik kan de wc niet meer vinden.' zegt hij dan uiterst serieus. Daardoor schiet ik bijna in de lach, maar ik houd me in. 

Ik haak mijn arm om die van hem heen en trek hem dan mee. We lopen de gang in, terwijl Thijn hard een liedje zingt. Het is ook een totaal ander liedje, dan nu te horen is, maar dat lijkt hem niks uit te maken. Die jongen is ver weg. 

Al snel zie ik dat de wc beneden bezet is, dus besluit ik Thijn maar mee naar boven te nemen. Dit is toch zijn huis, dus wat maakt het uit. Thijn struikelt de trap op, terwijl hij nog steeds teksten van een liedje zingt.

Als we boven aankomen, wat nog een hele opgave bleek te zijn, laat ik Thijn de wc zien. 'Veel plezier.' En ik doe de deur voor hem open. Hij steekt zijn hand naar me op en loopt dan de badkamer in. Grijnzend rol ik mijn ogen. 

Ik wil weer terug naar beneden lopen om Thijn wat privacy te geven, maar dan hoor ik een harde bonk. Alsof iemand op de grond valt. Het kwam duidelijk uit de kamer van Bryan. Mijn voeten lopen al richting de deur voor ik er erg in heb. Langzaam beweeg ik mijn hand naar de deurklink en duw die naar beneden. 

Meteen vervloek ik mezelf, omdat ik zo nieuwsgierig ben. Ik wilde Bryan helemaal niet spreken en nu zie ik hem daar zitten op de grond voor zijn bed. Niet te vergeten met een fles drank in zijn hand. Het lijkt alsof hij van zijn bed op de grond is gevallen, dat zou die bonk wel zijn geweest.

Ook ziet hij er natuurlijk weer ongekend goed uit. Zijn haar zit door de war, wat het alleen maar leuker maakt. Zijn t-shirt is wat omhoog gekropen, waardoor ik een klein uitzicht heb op zijn spieren. Nog steeds weet ik niet waar hij die spieren vandaan halt. Dat zal ik toch eens moeten vragen.

'Mae wat doe jij nou weer hier? Moet je niet bij dat voetballertje van je zijn.' komt er uit zijn mond, als hij me ziet. Volgensmij heeft hij ook al aardig wat op, wat die fles in zijn hand ook bevestigd. 

'Volgensmij was jij degene die begon.' kaats ik terug. Hij begon met een of ander meisje te zoenen. 

'Waar heb je het nu weer over?' vraagt hij terwijl hij naar zijn hoofd grijpt. 

'Ik zou nog meer drinken.' Ik knik met mijn ogen naar de fles die hij nu aan zijn lippen zet. 

'Als je het hebt over dat meisje, dan heb ik geen idee wie dat was. Ze stond ineens voor me.' Legt hij mij, maar vooral zichzelf uit. Aan de manier waarop hij praat en doet merk ik al dat hij nog verder weg is dan Thijn.

'Dat maakt het er niet beter op.' antwoord ik. Dan draai ik me weer om, om er vandoor te gaan. Bryan lijkt het daar niet mee eens te zijn.

'Wacht kom eens.' zeurt hij als een klein kind. Pff wat vermoeiend dit. De hele tijd als ik hem aankijk, dan zie ik hem weer zoenen met dat meisje. Deze jongen betekent te veel voor mij ugh. 

Daarom loop ik naar hem toe en plof naast hem neer op de grond. Ik trek de fles uit zijn handen en neem een slok. Ieuw dat brand, toch drink ik door. 

Hij kijkt me aan met zijn veel te mooie ogen, die nu nogal dronken staan. Dan springt hij in een keer op, alsof hij een raadsel heeft opgelost. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauw naar hem op. 

'Heb je dat voetballertje gezoend, omdat je wist dat ik eraan kwam?' 

Ja, maar dat ga ik hem niet vertellen. Ik volg zijn voorbeeld en sta ook op. Zijn ogen voel ik branden op mijn lichaam. 

'Daar zul je nooit achter komen.' glimlach ik naar hem. Dan loop ik dicht langs hem richting de deur. Weer kom ik niet bij de deur aan, want Bryan grijpt ruw mijn pols vast en trekt me tegen zich aan. 

Ik bots tegen zijn gespierde lichaam en kijk dan omhoog in zijn ogen. Zijn ogen kijken vurig in de mijne, maar zijn al snel gefocust op iets anders. Dan duwt hij zijn lippen tegen de mijne. Hard. 

Zijn lippen voelen te goed tegen die van mij aan. Het is hard en ruw, alsof we hier beide al te lang op wachten. Hij verdiept de kus dan ook snel, totdat we beide buiten adem zijn. 

Dan laat hij zich zakken op de grond. Met zijn ene hand pakt hij de fles met drank weer en met zijn andere hand grijpt hij mijn hand vast en trekt me naast zich. 

Wat moet ik hier nu mee?