EINDELOOS

30: De waarheid?

Zwijgend zitten we naast mekaar op de grond. Er zijn al minuten verstreken en beide hebben we niks gezegd. Het is ook niet ongemakkelijk, maar we hebben beide gewoon niks te zeggen. Terwijl we eigenlijk best wat zouden moeten bespreken. 

Bryan heeft veel te veel gedronken en ik heb ook wel wat op. Ik heb dus ook geen idee of hij zich hier morgen nog iets van zal herinneren. Aan de ene kant hoop ik van niet, want dan kunnen we dit gewoon vergeten. Aan de andere kant ben ik wel benieuwd wat hij zou zeggen. 

'Je zoent beter, dan iedereen met wie ik ooit heb gezoend.' Bryan heeft blijkbaar besloten om de stilte op te heffen. 

'Sukkel. Je weet hier morgen toch niks meer van.' zucht ik.

Verward kijkt hij me diep aan. Hij lijkt niet te snappen dat hij nogal wat gedronken heeft en hij daardoor morgen alles vergeten kan zijn. 

'Dan schrijf ik het op.' Hij lijkt nogal trots te zijn op zichzelf, omdat hij met dat antwoord komt.

Blijkbaar meent hij het ook, want hij staat weer op en trekt een papiertje uit zijn bureaula. Dan pakt hij een pen van zijn bureau en begint op het blaadje te schrijven. Mijn nieuwsgierigheid neemt het weer van me over en ik sta ook op. Wat wilt hij ook op dat briefje gaan schrijven?

'Wat ben je in godsnaam aan het doen?' vraag ik dan ook aan hem, wanneer ik naast hem sta. 

Tevreden houd hij het kleine papiertje voor mijn neus. In warrige letters staat er: Mae kan beter zoenen, dan iedereen die ik ooit heb gezoend. Meteen schiet ik in de lach. Die gast is echt knettergek. 

'Weet je het zeker?' vraag ik hem. Bryan heeft het papiertje op zijn bureau gelegd. Dat gaat hij morgenvroeg dus vinden. 

'Jup. En als je ooit nog naar een feestje gaat, dan mag je er niet meer zo goed uitzien.' zegt hij dan serieus. Nog serieuzer, als Thijn die de wc niet kan vinden. Ik hoop trouwens dat hij weer heel beneden is gekomen. 

'Hou daar eens mee op. Volgensmij ben je gewoon blind en heb je een bril nodig.' Vertel ik hem. Ik geloof namelijk nog steeds niet dat hij me er oprecht goed uit vind zien. Zo zie ik mezelf namelijk absoluut niet. 

'Ha! Heb je wel gezien hoe sommige van die gasten naar je kijken. Ugh en die Hugo, waarom heb ik hem ook alweer uitgenodigd?' 

Terwijl hij dat zegt ijsbeert hij heen en weer in zijn kamer. Het is nogal irritant, maar hij blijft heen en weer lopen. 'Hugo zoende nog best goed.' 

Geen idee waarom ik dat brabbel, maar Bryan lijkt het niet zo'n leuke opmerking te vinden. Logisch aangezien hij duidelijk niet zo blij is met Hugo. Mijn opmerking zorgt er gelukkig wel voor dat hij stopt met dat irritante ijsberen. 

Dit is alleen niet heel veel beter, want hij staat nu voor mijn neus. 'Vind je hem leuk?' Ik voel zijn adem op mijn lippen terwijl hij praat, zo dichtbij is hij. Hij lijkt oprecht te denken dat ik Hugo leuk vind, terwijl Bryan er net nog zo zeker van was dat ik hem zoende, omdat hij er aan kwam.

'Nope. Je weet waarom dat gebeurde.' Zelf heb ik ook iets te veel gedronken, want ik zeg van alles wat ik normaal nooit zou zeggen. Een glimlach speelt om zijn lippen, terwijl ik hem dat vertel. Dan prik ik met mijn vinger in zijn borst.

'En waarom zoende jij dat meisje dan eh?' 

'Omdat jij de hele tijd met die twee voetballertjes was.' 

'Dat is toch geen reden om-'

Midden in mijn zin wordt ik afgekapt door Bryan. Voor de tweede keer deze avond drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Dit keer is het een korte en lieve kus. Ik begrijp niks van deze gast.

'Wat is d-'

Weer probeer ik wat te zeggen en weer wordt ik afgekapt. Bryan drukt alweer zijn lippen op die van mij en dit keer iets langer. Met mijn armen over elkaar geslagen kijk ik hem aan.

'Bryan waarom-'

En weer voel ik zijn lippen op de mijne. Als hij me weer aankijkt druk ik mijn hand tegen zijn mond aan. Waarschuwend kijk ik hem aan. Dan voel ik ineens een tong over mijn hand heen gaan. Dat had ik kunnen weten. 

Geschrokken trek ik mijn hand weg en kijk hem geïrriteerd aan. Met een grijns op zijn gezicht begint hij dan te praten. 

'De enige reden is dat ik iets voel voor jou Mae. Dat leek me wel duidelijk eigenlijk.' zegt hij dan in één adem. Is hij nu serieus of zegt hij dit omdat hij dronken is? Dronken mensen zeggen wel de waarheid. 

'Je maakt een grapje toch?' Ineens ben ik er helemaal bij. Die paar drankjes die ik gedronken heb lijken wel te verdwijnen. 

'Meestal wel, maar nu niet.' 

Dat is het enige wat hij zegt. Afwachtend kijkt hij me aan en ik heb het gevoel alsof ik droom. 

Bryan fucking Wouters heeft gevoelens voor mij? Maecy? Kan iemand me wakker maken?

De moed lijkt bij Bryan in de schoenen te zinken, want hij laat zich uitgeput weer op de grond vallen. Sorry maar ik moet dit even verwerken, dus besluit ik hem alleen te laten. Ik weet allemaal niet meer wat ik doe, maar ik kan dit niet geloven. 

Verbaasd loop ik de trap af. Gaat Bryan zich dit morgen allemaal nog herinneren? Misschien weet hij wel helemaal niks meer. Shit ik heb ook helemaal niks verder tegen hem gezegd. Snel ren ik de trap weer op naar boven. 

De deurklink trek ik weer naar beneden en open de deur. Bryan is nergens meer te bekennen. Huh? Hij was hier net nog.