EINDELOOS

21: De voetbaltraining

Door Cynthia heb ik besloten dat ik naar Thijn zijn voetbaltraining ga. Het is niet zo ver weg en dan kan ik even met hem praten. Al dat gedoe met Bryan daar heb ik nu even geen zin in. Ik spring op mijn fiets en begin te trappen.

Al snel kom ik aan bij de voetbalclub van Thijn. Volgensmij voetbalt hij al bijna zijn hele leven hier. Ik heb hier ook ooit een tijdje gevoetbald, maar ik ben uiteindelijk gestopt. Ik heb er geen tijd meer voor, aangezien ik vaak thuis moet zijn. Soms mis ik het wel een beetje. 

Mijn fiets dump ik in de kleine fietsenstalling en zet hem op slot. Dan loop ik de veldjes af, tot ik het team van Thijn zie. Die heb ik al snel gevonden, omdat ik de weg hier dus wel ken. Ze zijn druk bezig met een of andere oefening. Toch merkt Thijn me snel op en zwaait hij naar me. 

Terwijl ik grinnikend terug zwaai merk ik dat er iemand naast me komt staan. 

'Maecy Lachman. Nog steeds zo geliefd door de Wouters?' hoor ik naast me. Ik hoef me nog niet eens om te draaien om te weten wie dit is. Toch draai ik me naar haar om.

Chloe. Een meid die jaren bij me in het team heeft gezeten. Niet mijn favoriete persoon en dat geld andersom ook. En dat is nog licht uitgedrukt.

'What the fuck doe jij hier?' Ik heb echt geen in haar. Chloe is het enige wat ik niet mis aan voetbal.

'Moet wachten op m'n zusje. Ze klikt trouwens erg goed met Thijn.' 

Oh nee. Daarom kwam die Jacky me zo bekend voor. Ze is het freaking zusje van Chloe. 

'Ik hoop maar dat ze alleen qua uiterlijk op je lijkt.' kaats ik terug. Oh god dat hoop ik echt. 

Satan herself haalt haar schouders op en wenkt richting het veld. Ik zie dat de training voorbij is en iedereen zijn spullen bij elkaar raapt. Thijn staat aan de zijkant van het veld te praten met Jacky. Ik zie inderdaad meteen de gelijkenis met Chloe. 

Godzijdank word Chloe door iemand geroepen en gaat ze er snel vandoor. Ik blijf nog even kijken naar Jacky en Thijn. Jacky is bijna een tweeling met Chloe zo eng is het. Ik snap niet hoe ik dit niet eerder heb gezien. Toch lijkt Thijn het heel gezellig met haar te hebben. 

'Mevrouw Lachman. Waaraan hebben we dit bezoek te danken?' klinkt ineens alweer een bekende stem naast me. 

Voor ik me omdraai rol ik mijn ogen. 'Hugo Vermeulen.' 

Hij maakt een buiging voor me, waardoor ik weer mijn ogen rol. 'Goed dat je me nog kent. Je mag wel vaker langskomen hoor.' 

'Zal ik doen vriend, maar dan kom ik niet voor jou.' knipoog ik. 

Dan ineens hoor ik zijn vermiste helft. 'Is hij je weer aan het lastigvallen Mae?' Vraagt de andere heer Vermeulen lachend. Hugo en Sven zitten beide bij Thijn in het team. Ze zijn allebei net zo oud als mij en dat maakt ze een tweeling. 

'Ooit gaat het me lukken hoor.' belooft Hugo aan ons. Sven en ik schieten in de lach. 

'Ook leuk om jullie weer te zien. Nu jullie hier toch zijn kan ik jullie net zo goed om hulp vragen.' bedenk ik me. Ze kijken me beide nieuwsgierig aan. 

'Wij zijn de beste in mensen helpen.' schept Hugo op. Ik grinnik en kijk naar Sven die hevig knikt.

'Aangezien jullie jongens zijn-'

Nog voor ik mijn eerste zin kan afmaken word ik al onderbroken. Waarom vraag ik ook alweer advies aan deze jongens?

'Urgh gaat dit over die bruinharige broer van Thijn?'

'We zijn overduidelijk jongens.' 

Zeggen ze allebei tegelijk. Hoe weet Hugo dat nou weer? 

'Ik negeer jullie opmerkingen maar gewoon. Mijn vraag is dus eigenlijk alleen: hoe weet je of een jongen je ziet zitten?' 

'Daar heeft Sven het goede antwoord op.' zegt Hugo meteen. Allebei kijken we nu afwachtend naar Sven. 

Sven haalt zijn schouders op en geeft me een niet zo helpend antwoord. 'Dat is bij iedereen anders.' Hij heeft wel gelijk, maar daar heb ik niet zo veel aan. 

'Wat een fijn antwoord.' zeg ik sarcastisch. Sven en Hugo lijken beide erg trots te zijn op hun hulp. Ik zal de pret niet bederven. We schrikken alle drie als iemand de jongens over het hele veld heen roept. 

Sven en Hugo draaien zich om en gaan er weer vandoor. Niet zonder gedag te zeggen natuurlijk. 

'Tot zaterdag Mae!'

'Als die bruinharige gast je niet wilt, dan ben ik er altijd nog.' 

Verward zwaai ik naar ze terwijl ze naar de andere kant van het veld rennen. Wacht wat? Waarom zei Sven tot zaterdag. Wat is er zaterdag? 

5 minuten lang sta ik te bedenken wat er zaterdag kan zijn, maar ik heb echt geen idee. Gelukkig komt Thijn naar me toe gelopen. Misschien dat hij het weet. 

'Heyy wat doe jij hier?' vraagt Thijn als hij voor me staat. Ik begroet hem terug en vertel hem over mijn dag. De dag die nogal een chaos was. 

'Geef je nou eindelijk toe dat je hem al kapot lang leuk vind?' 

'Thijn, hou je bek.' 

Ik zucht en plof neer op het gras. Thijn grinnikt en laat zich ook op het gras vallen. 'Wat een dramatisch leven heb je toch.' vindt hij. 

Oog-rollend kijk ik hem aan. 'En hoe is jouw leven?' 

Thijn haalt zijn schouders op. 'Geen drama te vinden.' 

Lachend schud ik mijn hoofd. Ik wil hem vragen naar Jacky, maar eerst moet ik wat anders weten. 'Wat is er zaterdag?' 

Hij kijkt mij niet begrijpend aan. 'Sven en Hugo zeiden tot zaterdag.' leg ik uit. Er lijkt een kwartje te vallen bij Thijn. 

'Bryan viert zaterdagavond zijn verjaardag.' zegt hij simpel. Moest ik dat weten?

'Oh.' zeg ik droog. 

'Hij heeft je niet uitgenodigd!?'

Niet dat ik weet nee. Hij zei wel dat hij jarig was, maar niks over een feestje. 'Nope. Wanneer heeft hij mensen uitgenodigd dan?' 

'Vandaag.' 

Wat een sukkel.