EINDELOOS

4: Avocado sokken

We zijn klaar met eten en Quinty, Thijn en ik zitten in de woonkamer een bordspel te spelen. Bryan keek de hele avond al niet heel erg blij. Ondertussen is hij spoorloos, want na het eten ging hij meteen weg. Volgensmij zit hij nu boven. Onze ouders zitten met z'n allen in de eetkamer, zoals altijd eigenlijk.

Quinty en Thijn zijn druk in gesprek over het spel. Nou ja Quin beschuldigd Thijn van vals spelen en Thijn verdedigt zichzelf. Erg interessant. 'Ik ga even naar de wc.' zeg ik, maar ik weet niet of ze me horen. Rustig sta ik op en loop richting de gang. 

'Ik zweer het je gast, je laat haar met rust.' hoor ik opeens als ik de gang inloop. Het komt van bovenaan de trap. Geruisloos blijf ik staan en luister naar wat Bryan zegt. Sorry ik ben nieuwsgierig. Mag dat? 'Nee echt niet. Stop!' zucht hij dan gefrustreerd. Die is niet blij. Ik ben benieuwd met wie hij praat en over wie ze het hebben.

'Ja ik weet het. M'n ouders stoppen er maar niet over, zo irritant.' zegt hij. Ze hebben het over wat anders nu. Ik merk het aan hoe hij praat en hij wilt er liever niet over praten. 'Ja ja ik zie je morgen wel.' raffelt hij het gesprek af. Oké nu moet ik er snel vandoor. 'Ja doei!' Snel loop ik terug door de deuropening en sluit de deur zachtjes achter me. 

Zou Bryan zo geïrriteerd zijn door zijn ouders. Bij het avondeten heeft hij niks tegen ze gezegd, dus ik denk het wel. De blikken die ze elkaar gaven waren ook niet erg vriendelijk. Maar waar stoppen zijn ouders dan niet over? Nu ben ik benieuwd. Waarom boeit het me ook zoveel? Ik moet het gewoon loslaten. Het zijn mijn zaken niet. 

Als ik terug ben in de woonkamer ruimen Thijn en Quinty het spel op. Ze zijn er zo te zien klaar mee. Ik grinnik en plof weer neer op de bank. Dan schop ik mijn schoenen uit en plaats mijn voeten op de bank. 'Film kijken?' vraag ik dan. 'Jaa!' begint Quinty meteen enthousiast te roepen. Ze springt over Thijn heen en land boven op mij. Yay.

Thijn kijkt ons lachwekkend aan en pakt dan maar de afstandbediening. Dan kijkt hij weer naar  hoe ik op dit moment mijn armen onder Quinty vandaan probeer te krijgen. 'Dankjewel voor de hulp.' zeg ik sarcastisch. Als mijn armen eindelijk vrij zijn duw ik haar zachtjes van me af. De andere kant op. Dat kind is nog best zwaar voor een 5-jarige. 'Leuke sokken.' merkt Thijn droog op.

'Thanks heb ze speciaal voor deze avond uitgekozen.' 

Zeg ik kijkend naar mijn avocado sokken. Mijn zusje is ondertussen elke verschrikkelijke kinderfilm aan het opnoemen die er bestaat. Uiteindelijk kiezen we gewoon een Disney film uit, dat kan nooit misgaan. Net als het begint gaat mijn telefoon af. 

Verbaasd trek ik het ding uit mijn broekzak. Wie belt me nu dan weer? Op het scherm zie ik dat het Layla is. Thijn ziet het ook en zet de film op pauze. Onder luid geprotesteer van Quinty natuurlijk. 

'Layla? Hey?' vraag ik dan als ik opneem. Bij die naam kijkt mijn zusje ineens op. 'Mag ik haar ook spreken!' roept ze keihard door de begroeting van Layla heen. Quinty is nogal geliefd door mijn vrienden.

'Ik zet je op luidspreker.' deel ik Layla dan mee en druk de luidspreker knop aan. 'Haiii Quinty!' roept Layla vrolijk door de telefoon. Quinty giechelt en zegt: 'Hey! Thijn er is ook nog bij.' Ik grinnik en Thijn mompelt een droge hoi. 'Wacht is Bryan er ook?' vraagt ze hoopvol. Die meid is echt hopeloos. 'Nee, maar ik zal hem zo wel zoeken voor je.' antwoordt mijn zusje voor ik dat kan doen. 'Waarom bel je?' kom ik ter zake.

'Oh ja! Je moet met me mee morgenavond.' zegt ze dan. Dat klinkt niet echt alsof ik een keus heb. 'Wat bedoel je?' zucht ik. 'Je weet wel. Damien geeft een feest en daar moeten we heen.' legt ze me uit. Niet dat weer. 'Ik had toch al nee gezegd.' begin ik. 

Ik kijk Thijn aan en rol mijn ogen. Hij weet dat ik feestjes van Damien haat, want dat doet hij zelf ook. En dan vooral Damien haten. Die twee klikken echt totaal niet, maar hij is bevriend met Bryan dus is hij hier wel eens.

'Kom op Mae! We negeren Damien gewoon en hebben een leuke avond. Je kan me niet weer alleen laten met Sasha en Alex.' smeekt ze me. Ik zucht en weet niet zo goed wat te zeggen. 'Ik denk erover na.' zeg ik dan maar. Layla lijkt hier tevreden mee te zijn, want ze zegt: 'Oké top. Ik bel je morgen nog.' en weg is ze. 

Ze heeft al opgehangen voor ik nog wat kan zeggen. Thijn kijkt me niet zo blij aan. Ik prik in zijn wang en zeg: 'Niet zo kijken. Ik weet niet of ik ga.' 

'Het is je eigen keus, maar overal waar Damien is daar zijn problemen.' zucht hij. Ik weet ook wel dat Damien zijn feestjes soms uit de hand lopen, maar Thijn heeft het niet alleen over die feestjes. Hij vertelt me iets niet. 'Waarom haat jij hem eigenlijk zo erg?' besluit ik dan te vragen. Hij haalt onverschillig zijn schouders op. 'We mogen elkaar gewoon niet.' 

Hmm. Dat zie ik, maar ik denk dat er meer achter zit. Toch laat ik het er maar bij.