EINDELOOS

35: Aardappel

'En hoe zorg ik ervoor dat je me wel geloofd?'

Dat is een erg goeie vraag Bryan. Een waar ik het antwoord niet op heb. 

'Ik kan het voor je op de muur schrijven, zelfs van de daken schreeuwen als je dat wilt.' grijnst hij. Ahh ik heb die grijns gemist. Shit. 

In mijn hoofd ziet het er heel grappig uit als Bryan het van de daken zou schreeuwen, maar dat overdreven gedoe hoeft ook weer niet. 

'Je kan het me gewoon vertellen?' stel ik dan voor. 

Verbaasd kijkt Bryan me aan. Ik ben benieuwd wat hij gaat zeggen. Hij haalt mijn handen van m'n theeglas af en pakt ze vast. Ik schiet bijna in de lach, aangezien ik het niet serieus kan nemen. Nieuwsgierig kijk ik hem aan.

'Oké dan. Maecy Lachman ik heb gevoelens voor je die ik nooit voor iemand heb gehad, al helemaal niet voor Chloe.'

Uit het niets klinkt ineens Thijn z'n stem door de hele ruimte. Die jongen komt ook nooit op het goede moment. 

'Dat stukje over Chloe zou ik weglaten, geen goeie zet.' 

Met een glimlach komt hij de keuken binnen gewandeld. Bryan kijkt Thijn ondertussen aan alsof hij wilt dat hij z'n kleine teen stoot. En ik hoor alleen maar de woorden die Bryan net tegen me zei.

Bryan pakt een bekertje op en gooit die tegen Thijn aan. 

'Je verpest mijn liefdesverklaring.' 

Mijn thee spuug ik bijna uit, als hij dat zegt. Hij is echt serieus. 

Thijn pakt nu twee bekertjes op en smijt die tegen Bryan aan. In een van de bekers zit nog drank en dat zit nu dus nu op Bryan. En op zijn witte t-shirt, die nu niet meer zo wit is. 

'Oeps.' 

En Thijn rent er snel vandoor. Natuurlijk achtervolgd Bryan hem meteen. Binnen no time zijn ze op de gang. Dan hoor ik nog wat gegil en de deur die dichtslaat. Oh ja Thijn moest natuurlijk nog naar Jacky toe. Ben benieuwd hoe dat gaat.

Terwijl ik nog steeds rustig mijn thee drink hoor ik Bryan zijn voetstappen weer achter me. Ze komen steeds dichterbij, totdat hij van achter zijn armen om mij heen slaat. Hoe kan ik nou boos blijven op deze jongen?

Simpel. Dat kan ik niet.

Mijn hoofd laat ik tegen zijn borst leunen en ik glimlach. Totdat ik de drank op zijn shirt in mijn haren voel. Ieuw!

'Gatverdamme' En ik probeer op te staan, maar Bryan slaat zijn armen nog steviger om me heen. Waardoor ik geen kant op kan, want hij is veel sterker dan mij. 

Mijn hoofd leun ik nog iets verder naar achter, zodat ik hem aankijk. Met mijn hand sla ik zacht tegen zijn wang aan. 'We moeten opruimen.' 

Bryan zucht diep, maar laat me dan toch los. Ik spring op van de kruk en ga op zoek naar vuilniszakken. Zelf heb ik geen idee waar die liggen, dus begin ik random keukenkastjes open te trekken. Ik kijk naar Bryan die mij aan het uitlachen is. Hoe kan hij er zo goed uitzien in de ochtend? 

'Vertel me liever waar de vuilniszakken liggen, in plaats van dat je me uitlacht.'

Hij loopt naar me toe en wijst naar boven. 'Ze liggen daar, maar daar kom je toch niet bij.' 

Nou zeg, zo klein ben ik ook weer niet. Verontwaardigd kijk ik hem aan. Met nogal wat moeite weet ik het kastje boven me open te krijgen. En daar bedoel ik dus mee springend en zwaaiend met mijn armen. 

Bryan grinnikt. 'En hoe ga je ze nu pakken?' 

'Jij en je vervelende hoofd mogen dat gedeelte doen.' glimlach ik naar hem. Hij rolt zijn ogen en pakt de vuilniszakken uit het kastje. Bryan scheurt een vuilniszak van de rol af en geeft de rol aan mij. 

'Alsjeblieft aardappel.' 

'Noem je mij nou een aardappel, idioot.' 

Met de rol vuiliszakken mep ik tegen zijn schouder. 

Grijnzend kijkt hij me aan. 'Hoe wil je dan dat ik je noem? Schat, liefje, lekkertje?' 

'Ieuw Bryan shut up.' Nog een keer mep ik hem met de vuilniszakken.

'Je bent echt agressief. Nou kom op, we moeten deze bende opruimen.' 

Oogrollend trek ik nog een vuilniszak van de rol. Gewapend met beide een vuilniszak gaan we aan de slag. 

'Waar is Thijn als je hem nodig hebt?' zeur ik na een halfuur. We hebben alle troep in de vuilniszakken zitten. Nu zijn we bezig met poetsen. Yay.

Bryan duwt de stekker van de stofzuiger in het stopcontact. Ik kom de keuken uitgelopen met een doek voor de tafels. 'Waar ging hij eigenlijk heen?' vraagt Bryan.

'Oh heeft hij dat niet verteld?' Verbaasd kijk ik hem aan. 

'Nee, maar jij weet het blijkbaar wel.' 

'Maar wacht. Weet je wie Jacky is?' Misschien weet Bryan er wel helemaal niks over. Ik kreeg het zelfs met moeite uit Thijn.

'Jacky? Dat klinkt als een meisje. Wacht Thijn en een meisje!?' verbaasd kijkt Bryan me aan. Oh hij weet dus echt niks. Onverschillig haal ik mijn schouders op en ga verder met de tafel poetsen. 

'Is hij nu met dat meisje? Was ze hier gisteren ook?' vraagt hij. 

'Ja en ja ze was hier en ik weet niet of ik dit mag vertellen.' De stofzuiger wordt uitgezet en ik voel Bryan zijn aanwezigheid achter me. 

'Hoe kennen ze elkaar?' 

'Voetbal, maar hou eens op met mij vragen te stellen. Ik zeg niks meer.' 

Sceptisch word ik aangekeken door Bryan. Met het doekje dat ik in mijn handen heb veeg ik de tafel schoon. De helft ervan valt op de grond. 

'Je laat wat vallen.' Merkt Bryan dan droog op. Nee joh.

Met de vieze doek mep ik hem. 'Ja en dat moet jij nu dus opzuigen.' 

Vies kijkt hij naar het doekje. Dan loopt hij weer naar de stofzuiger en zet hem aan. Hij begint de woonkamer te stofzuigen, terwijl ik zorg voor meer rotzooi door steeds de helft op de grond te vegen. 

Echt een top ochtend.