Dream big, work hard and surround yourself with good people

On fire

Hannah rijdt langs de Eestboulevard en wordt ingehaald door een scooterrijder met een geel kenteken over het fietspad. Ook zit er een bijrijder achterop. ''Die is voor ons'' Merkt Jazzley op. Hannah zet het stopteken aan en rijdt achter de scooter aan. ''Hij rijdt bijzonder hard, denk niet dat hij gaat stoppen'' Vervolgens besluit de bestuurder van het fietspad af te gaan, het plein op. Jazzley probeert een stap voor te zijn en wacht het moment af waarop Hannah de scooterrijder kan passeren en voor kan zijn. Hannah bereikt bijna een bocht waarbij het fietspad splitst en hierbij Hannah haar kans kan pakken. ''Geef maar gas en zet hem ervoor'' Geeft Jazzley een go. ''Meldkamer, hier de 5010, eenmaal staande houding langs de Estoboulevard voor rijden door een voetgangersgebied'' Meldt Jazzley aan de meldkamer. Hannah weet het voertuig voor de scooter te krijgen, waardoor de scooter tot stilstand wordt gebracht. Beide stappen uit. ''Had je mijn stopteken niet gezien?'' Merkt Hannah vragend op naar de bestuurder die zijn helm afdoet en achterop het rekje van de scooter klikt. Hannah pakt haar Device bij de hand. ''Ik heb het niet gezien nee, kijk hoe slecht dat licht het doet'' Hannah had al snel door dat dit een bijdehandje zou zijn net als de bijrijder. ''Komt omdat je zo hard over het fietspad reedt en vervolgens het plein meepakt waar je beide niet mag komen met een geel kentekenplaat'' Merkt Jazzley op. Hannah loopt richting de scooter en wilt het kenteken noteren, waardoor ze de helm van de bestuurder aan de kant moet schuiven. ''Eej niet aan zijn helm zitten! Is een dure helm!'' Roept de bijrijder en wendt zich in de richting van Hannah en zwaait met zijn rechterarm. Hannah zwijgt en gaat door met het noteren van het kenteken. ''Niet mee bemoeien jij, het is niet jouw helm!'' Pakt Jazzley de jongen bij zijn jas en geeft hem een zetje om de afstand te behouden. Hannah heeft het kenteken kunnen noteren. ''Ik zie dat je meerdere registraties op je naam hebt staan-'' ''Ik praat niet tegen jou trut! Hoe oud ben je, 14?'' Merkt de bestuurder op. ''Jij kan een normaal gesprek met mij aangaan, heb je dat gehoord?'' Merkt Hannah nuchter op. ''Niet zo bijdehand jij. We zijn nog niet klaar met je'' Merkt Jazzley op. Jazzley roept de 1430 en de 1460 op om aan te komen leunen. Al snel zijn Daylano en Alec gearriveerd. Ook politie is ter plaatsen, omdat vooral de bijrijder zich verbaal gewelddadig opstelt. Echter laat Hannah dit zich niet van haar werk afbrengen. Ze blijft bij haar beslissing om de bon uit te schrijven. Echter komen Jazzley en Hannah er achter dat de jongen vermoedelijk op de vlucht sloeg, omdat hij met een uitkering te maken heeft en net 18 is geworden. Hierdoor heeft Hannah besloten in samenspraak met Jazzley, de jongen enkel een boete te geven voor het rijden over het plein, omdat daar het stukje gevaar het meest afspeelde. Hannah keert zich weer tot de bestuurder. ''Luister-'' ''Ik praat toch niet tegen jou zei ik net?!'' Jazzley komt naast de bestuurder staan. ''As je nu even luistert met dat respectloze gedrag van je, weet ik zeker dat je mazzel hebt'' De bestuurder kijkt Jazzley met een nors gezicht aan. Toch zwijgt hij. ''Luister, je krijgt nu enkel een boete voor het rijden over het plein-'' ''Krijg ik toch boete?!'' ''Luister nou!,'' Spreekt Hannah de woorden duidelijk uit. ''Ik had je ook nog een boete kunnen geven voor het rijden over het fietspad en voor het niet tonen bij de eerste vordering van je identiteitsbewijs, dus je bent er nog goed vanaf gekomen'' Merkt Hannah op. ''Hoeveel is die boete?'' Vraagt de bestuurder. ''140,-'' Bij het uitspreken bemoeit ook de bijrijder zich er weer mee. ''Wat denk jij?! Dat wij dat kunnen betalen hondhaving? Wij zouden beter af zijn in die pak van jullie'' Jazzley legt zijn hand tegen de borst van de bijrijder om hem niet dichter bij te laten komen. ''Leer eerst beter Nederlands te spreken voor je je ermee gaat bemoeien, naar achteren jij'' Blijft Jazzley kalm. ''Hier is je identiteitsbewijs. Je mag stapvoets het plein verlaten'' Sluit Hannah het gesprek af terwijl ze eerder al de cautie gegeven had en een reden tot verklaring had aangeboden, wat ook niet in het goede keelgat terecht kwam.

De bestuurder wil rijdend het plein weer verlaten met de bijrijder, waarna de politie hem erop wijst om dit niet nog eens te proberen, waarna ze toch stapvoets de locatie beide verlaten. Jazzley bedankt de collega's voor het aanleunen waarna Hannah en Jazzley hun voertuig weer instappen. ''Zo, wat een rotjochies dit eej'' Merkt Jazzley op. ''Het is echt ongelofelijk hoe verpest ze hier al zijn. Hij bleef maar hoog in zijn emotie zitten'' Jazzley knikt. ''Ja, dit soort jongens zijn niet meer te redden, maar het is ook angst hoor, want hij kan het gewoon niet betalen'' Merkt Jazzley op. Hannah zucht en rijdt weg. ''Vond je het spannend?'' Hannah schudt haar hoofd. ''Ik vond het niet zo zeer eng, maar gezonde spanning had ik wel'' Merkt Hannah op. ''Ik kon het niet aan je zien. Je bleef er heel rustig en standvastig staan, dus dat is positief hoor'' Hannah glimlacht, ''dank je wel'' antwoord ze dan ook. ''Ik werd boos toen hij tegen jou begon terwijl jij zijn helm op zij schoof, wat een gek'' Hannah knikt. ''Ik moest dat kenteken hebben, anders kon ik het niet in het systeem verwerken, maar dan merk ik wel dat ze vrouwen niet mogen'' Jazzley knikt, ''klopt, dat was heel duidelijk, maar het schrikt je niet af'' ''Kom maar door met de tweede casus'' Merkt Hannah met een glimlach op. ''Ja, die harde huid is je wel langzamerhand aan het verpesten'' Merkt Jazzley op. ''Hannah kijkt Jazzley stellig aan, ''ik ben allang verpest'' Merkt ze op waardoor Jazzley in de lach schiet en hij weet dat ze gelijk heeft. Hij heeft al vaker genoemd dat dit werk je als persoon veranderd. Hannah ziet dit als een positieve wending en ze merkt dat ze dit nodig heeft in het werkveld en dat bewijst deze casus maar weer eens.