Dream big, work hard and surround yourself with good people

Over de streep

Nadat Jazzley is geweest lijkt Hannah net even wat meer energie te hebben als vanmorgen. Kjell komt de veranda opgelopen waarna hij de deur van de woning opent. ''Ben ik te laat?'' Roept hij vragend. Kjell veegt wat zweetdruppels van zijn voorhoofd. ''Heb je gerend?'' Komt Hannah op haar vriend afgelopen. Kjell schudt zijn hoofd ''nee'' is dan ook zijn antwoord. Hannah pakt Kjells gezicht met beide handen beet en drukt een vlugge kus op zijn lippen. ''Het eten staat al klaar'' Merkt Hannah op en keert zich weer om, om de laatste pannen op de keukentafel neer te zetten. ''Je hebt al gekookt..'' Lijkt Kjell verbaasd. ''Hm-hm, Jazzley is al even weg'' Antwoord Hannah. Kjell loopt in de richting van de keuken ''aha, dus die anonieme tip heeft toch gewerkt?'' Hannah kijkt Kjell merkwaardig aan en slaat met de theedoek tegen zijn bovenbeen aan. ''Je had het ook gewoon kunnen zeggen'' Is Hannah van mening. Kjell pakt een handdoek uit het kastje om zijn handen ermee te kunnen drogen. ''Dan had je ervoor gezorgd dat je niet thuis was geweest'' Hierop gooit Hannah de theedoek weer in Kjells' handen. ''Kom nou maar zitten'' raakt Hannah nu toch wel geïrriteerd. Kjell grijnst en neemt gehoorzaam plaats. ''Opgelucht?'' Durft Kjell dit toch te vragen. Hannah kijkt Kjell strak aan waarna ze haar ogen neerslaat en een zachte zucht haar mond doet laten verlaten en hem opnieuw in de ogen aankijkt. ''Dank je wel'' bedankt ze hem dan toch. Kjell glimlacht en heeft er geen spijt van gehad, maar bedenkt dan, wat zijn moeder hem aangeboden heeft. Als Hannah wat van haar bord genomen heeft besluit Kjell het erover te hebben.

''Han?'' Vraagt hij dan ook. Kjell schraapt zijn keel waarna Hannah hem afwachtend aankijkt, ''moet ik ook iemand voor je bellen?'' Grapt Hannah. Kjell schudt zijn hoofd. ''Nu serieus?'' Hannah grinnikt. ''Jij en serieus?'' Merkt ze flauw op. ''Serieuzer dan jij in elk geval'' laat Kjell hierop zijn bestek naast zijn bord vallen. Hij staat op en haalt zijn tong langs zijn mond. Hannah kijkt Kjell met een ondeugende blik aan. Dan pakt Kjell haar hand vast. Dit is een handeling die ze nog kon volgen, maar dan knielt Kjell voor Hannah neer, wat Hannah doet verbazen. Deze beweging had ze niet zien aankomen. Ze lijkt heel even versteend, waardoor ze geen woord kan uitbrengen. ''Lieve Hannah,'' Begint Kjell. Hannah houdt haar adem in en haar ogen worden groot. Ze knijpt zelfs Kjells' hand fijn door zijn woorden en haar gedachten. ''Waar zie je ons in de toekomst?'' maakt Kjell zijn zin af. Hannah zucht de spanning er uit. ''Doe dat nooit meer!'' zegt ze. Kjell schiet hierdoor in de lach. ''Ik hoop dat dit nog wel een keer in jouw beeld voor onze toekomst naar voren komt?'' Hannah legt haar hand op haar borst en antwoord lachend ''ja, natuurlijk.'' ''Nu had ik je wel te pakken hé?'' grapt hij en drukt een kus op haar hand. Kjell neemt weer plaats achter de keukentafel. ''Wat ik wilde zeggen is dat ik mijn moeder heb teruggebeld,'' Hannah knikt en schuift haar bord iets aan de kant. Een zachte zucht verlaat zijn mond. ''Han, wij zijn nu al 2 jaar samen. Ik moet weten wat je hoopt, wat je droomt'' Merkt hij op en slikt. Hannah wilt vragen wat dat met zijn moeder te maken heeft, maar ze ziet aan Kjell dat hij het meent en opent haar mond ''Ik droom al jaren van Amerika, maar je weet dat dat niet gaat'' Kjell kijkt zijn vriendin verlangend aan. ''Waarom niet? Je bent een hardwerkende jonge vrouw die in alles doorbijt. Als jij iets wilt dan doe je dat'' Merkt Kjell op. Hannah schudt haar hoofd en er glipt een traan langs haar wang. ''Ik wil,'' Antwoord ze ''maar ik kan het niet'' klinken haar laatste woorden door de keuken. Hannah staat op zet haar handen verticaal op elkaar en legt beide wijsvingers tegen haar mond aan. Kjell zucht en staat ook op om achter Hannah aan te lopen. Hannah keert zich om en opent de deur. Ze loopt de veranda op en brengt zich tot stilstand aan het eind van de veranda waar ze voor zich uit kijkt.

''Zie je dit?'' Vraagt ze. Kjell staat achter Hannah en weet wat ze bedoeld. Ze draait zich om naar Kjell. ''Dit alles, hier ligt mijn verantwoordelijkheid. Ik kan daar niet zomaar van weglopen'' Kjell legt zijn handen op haar bovenarmen waarna deze naar haar middel glijden. ''Je loopt er niet van weg'' Merkt hij op. ''Wat is het dan?'' Hannah klinkt bozer dan ze had gewild. ''Het is niet dit land, dit huis en de paarden opgeven, Hannah. Het is toegeven aan de toekomst die je kan hebben. Daar moet je soms keuzes in maken'' Antwoord Kjell en laat Hanna's middel los ''Ik kan mijn verantwoordelijkheid niet opgeven'' Kjell zucht. ''Hannah, je zegt het zelf. Amerika is je droom,'' Hannah knijpt haar ogen dicht en schudt zacht haar hoofd. ''Wat ik je wil vragen is, of je erover wilt nadenken om met mij naar Amerika te verhuizen?'' Hannah kijkt haar vriend in de ogen aan. ''Je vraagt mij op dit moment iets onmogelijks, Kjell'' Klinkt Hannah neerslachtig, keert zich om en laat de deur met een klap in het slot vallen. Kjell wist dat dit opnieuw een klap in het gezicht van Hannah zou geven, maar hij moest het haar voorleggen. Voor hem is het duidelijk en hij hoopt dat Hannah daar hetzelfde in kan staan.