Dream big, work hard and surround yourself with good people

Sparren

De avonddienst lijkt langzamer te gaan dan gewoonlijk. Niet iedereen is aanwezig van het team van Hannah en aangezien Hannah bekend is met het computersysteem, neemt zij de taken van Soeff over, die onverwachts ook wat eerder weg moet. Hannah mag zich dan ook Chef van Dienst noemen en op die manier ook aanmelden over de portofoon. Over het algemeen vermaakt Hannah zich prima, aangezien ze altijd van alles op haar hals haalt en volgens Jazzley nog wel eens te veel 'hooi op haar hooivork neemt'. Hannah print nog wat laatste besluiten uit en tegelijkertijd komt Jazzley binnen met Kjell. ''Jij blijft ook bezig hé, maak nou niet al het papier op, dan mag ik weer nieuwe bestellen'' Merkt Jazzley op, die Hannah een tik op haar bol geeft met formulieren die hij in zijn hand heeft. ''Dat wilde ik dus net aan je vragen'' klinkt Hannah vastberaden. ''O nee hé,'' Jazzley wendt zich tot Kjell ''echt, deze meid zet je altijd aan het werk, zelfs mij als Senior..'' ''Senior of niet'' Maakt Hannah de zin van Jazzley af. Jazzley schiet in de lach en haalt zijn hand op met de bedoeling: dat bedoel ik. ''Ik pas wel op'' Reageert Kjell, die al een enig beeld van Hannah op de werkvloer heeft gekregen en het zou Hannah dan ook niets verbazen als hij al uitgehoord is door Jazzley en hij het over haar gehad heeft, in positieve zin uiteraard, want gek is ie, maar wel op een goede en respectvolle manier. Jazzley en Kjell lopen door naar de kantoortuin. Hannah komt een paar seconde later binnen en heeft met haar houding in elk geval duidelijk gemaakt, dat de plek waar Kjell zat, haar vaste werkplek is. Dat is al positief, denkt ze. ''Zullen we een hapje eten?'' Merkt Jazzley op. ''Moest Hannah niets?'' Vraagt Kjell dit zich hardop af. Hannah wilt reageren, maar Jazzley is haar voor. ''Die heeft altijd zelf eten van thuis mee'' Hannah glimlacht, haar collega's kennen haar hier te goed. Alec komt ook de kantoortuin binnengelopen. ''Ik dacht al dat ze je bij de Nomaden hadden achtergelaten, je zat op kamer 100 zeker?'' Vraagt Hannah aan haar collega, die normaal gesproken vaak surveillance rijdt met Daylano, alleen nu afwezig is, net als Joyce en Soeff. '''Dat je dat nog vraagt'' Merkt Alec op, hierop schiet Jazzley wederom in de lach. ''Nee, ik wist al hoe laat het was'' Hannah knikt begrijpelijk. ''Jep, dat kon ik ook wel raden eerlijk gezegd'' Lacht Hannah een grinnik weg. Jazzley en Alec verlaten de kantoortuin. Kjell wendt zich tot Hannah, die de groep wilde volgen. ''Jij verzwijgt ook geen details hé'' Hannah kijkt Kjell verontwaardigd aan en is een seconde verbaasd over zijn opmerking waarna ze bedenkelijk grijnst. ''Klopt, ik wordt langzaam een Amsterdammer en Jazzley heeft mij vrij snel verpest, dus ja, weet wat je te wachten staat'' Kjell gniffelt, waarna hij Hannah voor laat gaan om door de doorgang de kantoortuin te verlaten. ''Dank je'' Merkt ze op, glimlacht klein en loopt met vlotte passen, met haar rugtas over haar schouder heen, naar de kantine.

Nadat ze gegeten hebben, zucht Hannah diep terwijl ze zich in haar bureaustoel laat zakken. ''Klinkt vermoeid, Chef van Dienst'' Merkt Jazzley op, die een sigaret uit zijn pakje haalt, die hij op zijn bureau had liggen. ''Ja, alle sia's zijn al uitgezet voor zometeen en ik wil niet kijken hoeveel er tijdens de pauze bij zijn gekomen. ''Eej, wat we niet afkrijgen krijgen we niet af hé. Ga je ff mee frisse neus halen? 'K ga ff roken'' Hannah Draait haar bureaustoel naar links om Jazzley aan te kunnen kijken, zonder dat ze haar nek te veel hoeft te bewegen. Hannah steekt haar wijsvinger zijn kant op. ''Ja, misschien moet ik daar maar eens aan beginnen'' Jazzley grijnst. ''Staat je niet'' Hannah schudt haar hoofd en beaamt zijn antwoord. ''Niet echt hé, daarom hoef je ook niet bang te zijn dat ik een sigaret van je aan zal nemen'' Kjell heeft het gesprek achter zijn computer kunnen volgen en genoot van de woorden van Hannah, ze deinst ook echt nergens voor terug en dan heeft hij haar nog niet op straat meegemaakt.

Terwijl Jazzley zijn sigaret opsteekt, laat Hannah haar handen verdwijnen achter haar steek werende vest, die ze via haar oksels naar binnen toe, op haar borst laat leunen. Het staat niet professioneel, maar het is buiten al afgekoeld en het staat lekker. ''Hoe..'' Beginnen ze beide tegelijk. Hannah glimlacht. ''Ga jij maar eerst'' ''Hoe gaat het nu met je? Spijt dat je gekomen bent?'' Vraagt Jazzley. ''Nee, vind het heerlijk om weer wat te kunnen doen, maar dat binnen zitten zorgt voor hoofdpijn'' Jazzley knikt begrijpelijk. ''Ik ken het,'' Antwoord hij dan ook. ''Ik wil je wel in de auto indelen met Kjell, maar dan zit je misschien nog liever binnen'' Grapt Jazzley. Hannah heeft meerdere emoties op haar gezicht staan. Ja, het liefst gaat ze naar buiten en nee, ze wilt niet gelijk voor de leeuwen gegooid worden, maar de verleiding is groot. Toch geeft ze niet toe, ''Dacht dat ik binnen moest blijven'' Merkt Hannah dan toch op. Jazzley zijn mondhoeken krullen omhoog en begint te lachen. ''Zie je wel,'' Hij schudt zijn hoofd en denkt met haar mee bij zijn eerste woorden die hij uitspreekt. ''Hij valt wel mee, misschien is het wel wat voor je'' Hannah kijkt haar collega stellig aan. ''Ik blijf toch maar binnen, leef je uit'' Jazzley drukt zijn sigaret uit en loopt weer in de richting van Hannah. ''Eej, je kent me, als het niet zo was had ik het ook gezegd'' Merkt Jazzley eerlijk op. ''Ik zal je dan maar geloven hm'' Houdt Hannah haar kin omhoog en samen lopen ze weer naar boven toe.

Jazzley, Kjell en ook Alec, gaan nog even de straat op, om de laatste ronde in hun gebied langs te gaan. Bij terugkomst maakt Hannah het dagrapport compleet, wat Jazzley zal doorsturen naar hogere hand. ''En, hoe vond je het om de straat op te gaan hier?'' Vraagt Hannah nieuwsgierig aan haar nieuwe collega. ''Het is hier in elk geval drukker als waar ik vandaan kom, maar daar hou ik wel van. De drukte op je werk hebben en de rust thuis'' Deze woorden laat Hannah op zich inwerken en ze bedenkt dat zij hierover hetzelfde denkt. ''Daar zit zeker wat in'' Beaamt ze dan ook. Het team sluit alles af en Hannah en Jazzley staan buiten het hek met hun auto. De slagboom had hun namelijk buitengesloten, of ze waren te vroeg of te laat, wat het ook was, Alec en Kjell hebben beter getimed om de parkeerplaats op te rijden. ''Tot morgen!'' Zeggen ze elkaar gedag, terwijl Hannah en Jazzley verder naar achteren lopen. ''Oh, Han, ik heb je sleutels nog even nodig'' Hannah glimlacht, omdat dit elke dag meerdere keren gebeurt en haalt met een vloeiende beweging, haar sleutels uit haar zak, die ze aan haar identiteitsbewijs ketting heeft vastzitten, die ze echter nooit draagt, maar alleen toont, als burgers daar om vragen. Jazzley rent nog een stukje terug en loopt vervolgens met vlotte passen teruggelopen als hij de kleine toegangsdeur heeft gesloten. Hij houdt de sleutel omhoog en Hannah wilt hem aanpakken, maar Jazzley blijft plagerig vasthouden en het wordt een miniversie van touwtrekken. ''Ja, geef nou maar, wordt hoogtijd dat ik met jou RTGB les krijg. ''Dat meen je niet'' Laat Jazzley de sleutel dan toch los. ''Daar heb je gelijk in, maar toch'' Ze lopen verder naar achteren terwijl de andere twee collega's het parkeerterrein verlaten. ''Ga je morgen weer met de auto?'' Vraagt Jazzley. Hannah knikt. ''Ánders kan ik mijn rijbewijs opnieuw gaan halen en dat wil ik niet. Mocht ik trouwens weer de straat op mogen, kan je dan eerst met me meerijden tijdens diensttijd?'' ''Als je dat wilt, dan doe ik dat'' Hannah kijkt haar collega dankbaar aan. ''Dank je'' Jazzley knikt begripvol. Hannah sluit het laatste hek waarna ze naar hun auto lopen. ''Rij je voorzichtig?'' ''Doe ik, 'k zie je morgen en Soeff is er morgen niet zei hij, dus laat me als je blieft de straat op gaan?'' Jazzley lacht en opent zijn autodeur. ''Ik wist het!'' En Hannah wist dat hij zo enthousiast zou reageren. ''Ik zeg het alleen, om van jouw gezeur af te zijn'' ''Ik zal me inhouden'' Glimlacht hij en steekt zijn hand op. Hannah glimlacht terug en doet hetzelfde. Met dezelfde zucht als vanmiddag, laat ze zich achter het stuur glijden. Ze wacht een tel met het starten van de auto waarna ze haar sleutel omdraait, de auto start en eerder wegrijdt dan Jazzley, die had gewacht, tot zij zou vertrekken.