Dream big, work hard and surround yourself with good people

Kriebels

Hannah staat bij het kopieerapparaat en wacht tot dat alle formulieren uitgeprint zijn. ''Het valt niet op hoor'' Komt Jazzley het hoekje omgelopen. ''Wat?'' Vraagt Hannah. Jazzley grijnst en begint te lachen. ''Dat weet je best, ik zei het je'' Knipoogt hij en loopt langs Hannah naar het koffieapparaat. Hannah zucht. 'Kan hij gedachtes lezen of zo?' Zodra Hannah alle formulieren bij elkaar heeft gepakt komt Jazzley haar kant weer op. ''Stel hé, je vindt hem leuk, moet je dan niet eens een keer buiten het werk met hem afspreken?'' Hannah draait met haar ogen en zoekt naar woorden, maar voor Jazzley is niets te verbergen. ''Wacht, heb je al wel eens met hem afgesproken?!'' Probeert Jazzley zich nog in te houden, maar Hannah vindt het al te luid. ''Ssst, niet zo hard!'' Jazzley begint te lachen, ''dat meen je niet! Doe je goed hoor, eej'' Geeft Jazzley een klein duwtje met zijn hand tegen Hanna's schouder, even vergeten dat ze maar op één been druk kan uitoefenen. Hannah geeft wat tegendruk tegen de printer, zodat ze zich weer snel in een rechtere houding kan poseren. ''Had ik zelf ook niet aan zien komen-'' ''Ik wel'' Merkt Jazzley kort achter haar reactie op. Hannah grinnikt, ''als het fout gaat houdt ik jouw verantwoordelijk'' Jazzley is alleen maar zelfverzekerd over de situatie en knikt. ''Komt vast goed, hij heeft een goeie aan je'' Hannah zucht met een verlegen glimlach. ''Niks staat nog vast, dus je houdt je mond!'' Jazzley knikt overtuigend. ''Tuurlijk, beloofd'' Antwoord hij en balt zijn hand tot een vuist. Hannah balkt ook haar hand tot een vuist en tikt Jazzley's knokkels aan. Ze schudt haar hoofd, zodra hij weer naar de kantoortuin toeloopt. Het is ook zo'n figuur, denkt ze.

Vele collega's zijn de straat op, maar Hannah moet vanwege haar enkel toch echt binnen blijven. Soeff heeft gelukkig genoeg werk voor Hannah, maar Jazzley zorgt ervoor dat ze even een luchtje kan scheppen. Kjell is namelijk al weer een langere tijd in dienst en wordt dan ook eindelijk beëdigd. Een speciale dag voor hem, want na de beëdiging mag hij dan ook eindelijk het officiële uniform aan en is hij bevoegd om op te treden op straat. Omdat Kjell beëdigd wordt, word hij gereden naar het politiebureau, in het centrum. ''Soeff, kan je Hannah even twee uurtjes missen? Dan gaat ze even met ons mee naar de beëdiging'' Merkt Jazzley vragend op. Soeff steekt zijn hoofd boven het computerscherm uit, om Jazzley aan te kunnen kijken. ''Nou eigenlijk, heb ik 'mevrouw wrak' toch nog nodig voor het dagrapport hoor'' Grapt Soeff, ''van je aanvoerder moet je het hebben'' Glimlacht Hannah. ''Nee joh, ga maar even met ze mee, ik denk dat je achteraf spijt krijg als je met twee mannen opgescheept zit'' Duikt Soeff weer achter het scherm. ''Ja, ben er bang voor'' beaamt Hannah terwijl ze opstaat en haar krukken pakt. ''Hoe kom je erbij?'' Geeft Jazzley een knipoog naar Kjell. ''Pff, omdat ik het al hoor aan de klank in je stem en die grijns op je gezicht je al verraden heeft'' Loopt Hannah op haar krukken de kantoortuin uit. Jazzley begint te lachen en loopt met Kjell achter Hannah aan. ''Oja, en wees blij dat ik het woord 'kop' niet had gebruikt, want dat zat op het randje van mijn tong!'' Roept Hannah die het geschater van haar collega's dichter achter zich hoort.

Wanneer Kjell wilt uitstappen wensen zijn collega's hem succes en veel plezier. Een beëdiging is toch een speciaal moment waarop je beloofd trouw te zijn aan het vak. Terwijl Kjell uitstapt galmen de sirenes in het rond. ''Ik kan me niet voorstellen dat je gewend raakt aan al die herrie'' Merkt Hannah op. ''Het centrum is gelijk heel anders als Zuid hé?'' ''Hm-hm'' Is Hannah het met Jazzley eens. Jazzley start de auto en zoekt een plekje op waar hij kan parkeren. ''Ik kan je echt honderden verhalen vertellen over deze locatie waar wij nu rijden'' Hannah werpt een blik naar haar collega toe. ''Deze brug?'' Jazzley knikt. ''Hier was het elke dag weer raak met politie en ambulances'' legt hij uit. ''Heb je nare dingen gezien?'' Jazzley brengt zijn auto tot stilstand, zodra hij geparkeerd staat. ''O, ja! Het verbaasd me dat de weg hier nog zijn eigen kleur behoudt, maar ook vele situaties waarbij ik moest doorpakken en de adrenaline door je lijf scheurt'' Hannah glimlacht klein. ''Ik denk als je ergens lang genoeg naar verlangt, het vanzelf op je pad kan komen'' Jazzley kijkt Hannah aan. Hannah ziet de twijfel in zijn ogen. ''Ja, misschien over een aantal jaar dat ik er weer binnenkom, waarschijnlijk omdat ze dan beseffen hoe hard ze me daar nodig hebben'' Hannah lacht, ''Je zegt het dit keer zelf'' Jazzley kijkt Hannah verontwaardigd aan. ''Je bent goed in wat je doet, dus mocht je ooit bij Zuid weggaan, heb je je sporen op de werkvloer achter gelaten'' antwoord Hannah positief. Jazzley spreekt de woorden dan toch maar uit aangezien het onderwerp dicht bij zijn woorden ligt. ''Ik moet je trouwens nog iets vertellen, ik heb gesolliciteerd bij Generieke Opsporing en ik ben door de eerste selectie heen'' Hannah knikt zacht terwijl er verschillende gedachtes door haar heen vloeien. ''Wauw, gefeliciteerd, denk je dat je erdoorheen komt?'' Vraagt ze. ''Ik hoop het, weet je het is gezond om zo en dan van plek te switchen en niet jaren ergens vast te blijven roesten'' Hannah knikt. ''Daar heb je zeker gelijk in'' glimlacht ze klein terwijl ze weet dat als het zo ver is, er een gat binnen het team valt. Een sociaal gat, maar ook veel kennis wat ze dan zelf moeten gaan opvullen. ''Maar, voordat het zover is zijn we zo weer paar maanden verder hoor, ik heb het verder alleen Soeff nog verteld'' ''Ik hoop echt dat je daar op je plek komt, dat verdien je'' Kijkt Hannah haar collega bemoedigend aan. ''Voor die tijd ben je nog lang niet van me af hoor. Hoe voelt het nou om kriebels in je buik te hebben?'' Vraagt Jazzley. ''O, ja, het is weer zover'' Lacht ze, ''Nou, ik wist niet hoe het zou voelen, maar ik kan mezelf bij hem zijn en dat is fijn'' Jazzley knikt tevreden. ''Denk je dat het iets kan gaan worden tussen jullie?'' Vraagt Jazzley zonder enkele sarcasme en kan dus ook serieus zijn wat Hannah weet en nu dan ook merkt ''Als hij de eerste stap zet wel'' Lacht Hannah terughoudend. ''Komt wel, maar niet te lang wachten tot je 30ste of zo hé'' Hannah grijnst, ''Jij zegt al dat je hem niet meer hoefde te ontmoeten, dus dan zit ik in de goede richting toch?'' Jazzley knikt terwijl hij op zijn lip bijt, ''je bent niet gek te krijgen jij dame'' is zijn antwoord. Hannah doet Jazzley soms oprecht verbazen. Hij antwoordde dan ook met een gevoel vol ongeloof.