Dream big, work hard and surround yourself with good people

Hou je taai

De dag van vertrek is aangebroken. Jazzley heeft al veel personen de hand geschud en bedankjes van collega's mogen ontvangen waarnaast een grote kaart waarin iedereen wat heeft geschreven waar Hannah voor gezorgd heeft.

Hannah vond het leuk om te zien dat Jazzley daadwerkelijk overvallen was door alle collega's die aan hem dachten. Echter vindt ze het toch moeilijk om afscheid te nemen. Hannah heeft al te veel afscheid moeten nemen van personen die ze waardeert. Gelukkig is deze situatie daarin tegen een positieve wending voor haar oud-mentor. Hannah hoopt ook ooit wat van het Centrum te mogen proeven als de tijd rijp is. Jazzley komt naar buiten gelopen. ''Heej, stranger'' Merkt hij dan ook op. Hannah glimlacht en vangt, zoals vaak genoeg de zonnestralen vanaf het bankje op. ''Wil je mij één ding beloven?'' Vraagt Jazzley als hij naast haar komt zitten. ''Tuurlijk'' Antwoord ze met een open blik. ''Hou je taai'' Merkt Jazzley op. Hannah knikt en glimlacht goedkeurend. ''Ga ik doen, beloofd'' Merkt ze op. Jazzley glimlacht en legt zijn hand op Hanna's schouder waarin hij een bemoedigend kneepje geeft. Hannah pakt de envelop erbij, die ze nog persoonlijk aan Jazzley wilt overhandigen. ''Dit is nog voor jou. Voorkant mag je lezen, maar de inhoud zonder mij voor het gênant wordt'' Grapt Hannah. Jazzley grinnikt en pakt de envelop aan. Hij maakt het open en ziet de volgende quote voorop staan:

'Bedankt dat jij er bent.

Dat jij er was

Voor wat je deed

voor wat je doet

Nieuw of bekend

Vroeger of pas

en weet

dat ik het niet vergeet

weet je doet het goed'

Jazzley zucht. ''Je maakt het mij er niet makkelijker op om te vertrekken, wist je dat?'' Hannah staat op. ''Dat was niet de bedoeling, maar ik kon het niet laten, omdat je nu eenmaal mijn mentor bent geweest'' Ook Jazzley staat op en spreidt zijn armen. Hannah glimlacht en neemt de knuffel aan. ''Dank je wel kleine'' Merkt hij op waarna ze elkaar loslaten. ''Ik hoop dat je het naar je zin krijgt daarzo'' Jazzley knikt. ''Ga ik doen, je hoort nog van me en bedankt voor je kaart'' Hannah steekt haar duim op. ''Officieel mag het niet, maar kleurde even buiten de lijntjes'' Antwoord ze en voegt 4 vingers eraan toe om Jazzley te groeten. Hannah zucht en ploft weer op het bankje. Ze heeft zich nog groot gehouden, maar ze vindt dit moeilijker dan van te voren gedacht. Haar collega's zijn hoe raar het ook klinkt toch ook een beetje familie. Dat hoort bij dit vak. Voor elkaar klaar staan waar nodig, want alleen redt je het hier niet.