Dream big, work hard and surround yourself with good people

Sollicitatie

Kjell heeft de nacht bij Hannah doorgebracht bij haar thuis. Hannah wordt langzaam wakker waarna ze Kjell naast haar ziet liggen. Ze werpt gelijk een blik op haar telefoon en ziet dat het 08:30 uur is. ''Kjell'' Schudt ze aan zijn schouder. ''Hm?'' Kreunt Kjell. ''Kjell, wordt wakker!'' Roept Hannah nu duidelijker waarna ze moet gapen. ''Hoe laat is het?'' Vraagt Kjell. ''Het is half negen. Heb je geen vroege dienst?'' Vraagt Hannah. Kjell zucht. ''Waarom ben je in de ochtend al zo scherp? Ik heb avond net als jij'' Merkt Kjell brommend op. Hannah grinnikt en laat haar kin op zijn schouder rusten. ''Slaapkop dat je er bent'' Drukt ze een kus op zijn slaap en ziet dat haar vriend nog ver weg is. Ze blijft een moment naar hem staren en haalt haar hand door zijn wilde haren door het slapen. Ze besluit de paarden te gaan voeren. Hannah stapt stilletjes uit bed en trekt haar joggingbroek en een sweater aan. Wanneer Kjell wakker is komt hij naar beneden gelopen. Tot zijn verbazing staat er al ontbijt klaar. Kjell heeft de wallen nog onder zijn ogen staan. ''Was het vliegtuig zo vermoeiend?'' Merkt Hannah op met de waterkoker in haar hand om thee klaar te zetten. ''Ik heb geen oog dicht gedaan in dat ding'' Hannah gniffelt. ''Held op sokken'' Merkt ze op. Kjell loopt op Hannah af en pakt de twee mokken van haar over. ''Je bent goed voor me, wist je dat?'' Merkt Kjell op, terwijl hij haar aankijkt. Hannah vangt Kjells blik op. ''De volgende keer zet jij het ontbijt klaar'' Ze geeft hem een tikje met haar hand op zijn borst. Kjell grijnst en neemt plaats aan de tafel net als Hannah.

Aan het eind van de middag als Hannah had gehoopt dat alles weer goed zou zijn nu Kjell terug is, blijkt het tegenovergestelde. Jazzley heeft zijn computer geopend. Hannah had nog wat administratie, dus enkel Hannah en Jazzley zijn op de werkvloer te bekennen, omdat de rest al naar buiten is. Jazzley zucht en fronst zijn wenkbrauwen. ''Jij kijkt moeilijk'' Merkt Hannah op. Jazzley krabt een tel op zijn achterhoofd en zucht opnieuw. ''Ja, ik ehm. Je wist dat ik een tijdje terug weer had gesolliciteerd voor in het centrum?'' Hannah knikt en draait haar stoel in de richting van Jazzley. ''Ik ben aangenomen'' Merkt hij op. Hannah lijkt een moment verbaasd. ''Oh, dat had ik niet zien aankomen, bedoel, dat is al bijna een jaar geleden toch?'' Merkt Hannah een tikkeltje verwarrend op. Jazzley knikt, ''Ja, ik had dit zelf ook niet meer verwacht moet ik heel eerlijk zeggen'' Hannah glimlacht klein ondanks ze weet wat dit kan betekenen. ''Gefeliciteerd, je bent er wel blij mee toch?'' Jazzley lijkt nog wat woorden na te lezen vanuit zijn e-mail. ''Ja, zeker. Ik had alleen niet verwacht dat ik na zo'n lange tijd nog een positief antwoord zou krijgen'' Hannah knikt begrijpelijk. ''Ik ben in elk geval blij voor je. Er kan denk geen betere plek voor je zijn dan in het Centrum'' Klinkt Hannah bemoedigend. Jazzley lijkt nog steeds beduusd. ''Ja, Centrum waren mooie tijden en dat ik daar nu weer naar toe kan is best bijzonder'' Hannah zet haar lippen op elkaar. ''En per wanneer kan je beginnen?'' Jazzley staat op en pakt zijn sigarettendoosje erbij. ''Overmorgen al, dus ik moet even wat aantal dingen gaan regelen'' Hannah haar ogen worden groot. ''Da's behoorlijk snel ja..'' Merkt Hannah ingetogen op. Desondanks is ze heel blij voor haar oud mentor dat hij terug kan naar het gebied waar hij was begonnen, maar het zal een grote verandering brengen op de werkvloer van Zuid.

Jazzley besluit een sigaret op te steken en Hannah loopt met hem mee naar beneden naar de rookplaats. ''Vindt je het vervelend als ik wegga?'' Vraagt Jazzley oprecht. ''Als ik heel eerlijk ben, je zal worden gemist'' Merkt Hannah op. Jazzley glimlacht klein. ''Ik zal eerst nog in een proeftijd komen te zitten, dus wie weet wordt ik er weer snel uitgeschopt'' Hannah grinnikt. ''Ga daar maar niet vanuit. Ze weten niet wat ze al die tijd zijn misgelopen'' Jazzley zijn mondhoeken krullen omhoog. ''Ik doe maar wat'' Hannah knikt tevreden. ''Dan doe je het juiste'' Antwoord ze waarop Jazzley er een moment stil van lijkt te zijn, wat hem niet snel overkomt. ''Goed, je bent de eerste die het weet. Als je je nog even stil wilt houden?'' Hannah beaamt dit meteen en weet dat hij Soeff zometeen gaat bellen, een goede vriend van Jazzley binnen het team. Ze denkt dat, dat hem wel zwaar zal vallen. Zijn hart ligt in het centrum, maar dierbare personen zijn misschien wel meer waard? Dat is een vraag wat Hannah onbeantwoord laat. Ze weet wel als het moment komt dat ze het een plekje moet gaan geven wat misschien makkelijker zal worden als het moment daar is, want ze heeft van haar opa geleerd om een ander altijd het geluk te wensen wat diegene verdiend.