Dream big, work hard and surround yourself with good people

vertrouwen

De volgende dag mag Hannah eraan geloven. Ze weet nu eigenlijk niet meer wat ze erger gevonden zou hebben, in de elektrische auto rijden sinds het ongeluk of met een nieuweling opgescheept zitten en de blik van Jazzley onderdrukken, die geheid gaat lopen etteren. Hannah pakt de sleutels uit het kastje en loopt de kantoortuin uit. ''Kjell, kom je, volgens mij moeten we gaan'' Roept Jazzley in de richting van Kjell, die met zijn rits aan het stoeien is van zijn steekwerende vest. Hannah staat al beneden en ontkoppeld de auto alvast van de laadpaal. ''Ik dacht dat jullie nooit zouden komen'' ''Je gaf ook geen seintje hé'' Hannah kijkt haar collega schuin aan. Jazzley grinnikt en steekt een sigaret op. Ook Hannah valt het op dat Kjell nog steeds met zijn vest bezig is. ''Lukt het?'' Vraagt ze dan ook. ''Soort van, dacht dat dames hier meer moeite mee zouden moeten hebben'' Jazzley schiet in de lach en Hannah haar mondhoeken krullen ook omhoog. ''Eerlijk gezegd, ik niet'' Grinnikt ze. Kjell neemt deze woorden iets te serieus op en kijkt licht beschaamd op. ''Sorry, zo bedoelde ik het niet'' Hierop schiet Jazzley opnieuw in de lach. ''Fout! Zo scoor je geen punten vriend'' Merkt Jazzley op. ''Zo had ik hem niet bekeken hoor, maar jullie mannen denken echt werkelijk overal over na, zijn jullie klaar?'' Jazzley drukt zijn sigaret uit ''ja'' antwoord hij dan ook en zoals vaak het geval is, is hij er al snel klaar mee. Kjell heeft ook eindelijk zijn rits dicht gekregen en beide stappen ze in. Kjell achterin en Jazzley in de bijrijdersstoel. ''Let's rock it dan maar..'' Merkt Hannah met een zucht op. Jazzley pakt Hannah bij haar knieschijf en geeft er een kneepje in terwijl hij tegengas geeft. ''Eej, ik gaf je de tijd om mentaal voor te bereiden'' Zegt hij dan ook. Hannah kijkt Jazzley met een zogenaamde glimlach aan. ''Thanks voor de reminder'' Ze start de auto, neemt enkele seconde de tijd voor zich zelf, wat Jazzley niet onopgemerkt bleef, maar hij gunt Hannah deze tijd dan ook, omdat hij weet dat ze dit nu nodig heeft. Ze rijdt van de werf weg en gaat de hoogstnodige locaties af. Een uurtje later moet Hannah naar het toilet en stopt ze bij een andere gemeentewerf waar ze naar binnenloopt. Jazzley wacht buiten de auto en steekt opnieuw een sigaret op. Kjell stapt ook de auto uit en vraagt zich hetzelfde als Jazzley af. ''Wist dat dames een tijdje op het toilet nodig konden hebben, maar volgens mij is dat niet echt iets voor Hannah'' ''Nee, daar heb je gelijk in. Je bent wel goed in observeren hé?'' Kjell glimlacht klein. ''Ik probeer het goed te doen'' Jazzley knikt. ''Doe je goed'' Beaamt hij waarna Hannah na enige tijd om de hoek gelopen komt. ''Zo, jij was lang weg'' Merkt Jazzley dan ook op. Hannah haar wangen lijken iets weggetrokken te zijn. Jazzley heeft in het ziekenhuis eerder meegemaakt dat Hannah lijkbleek was, dus het valt hem dan ook snel genoeg op. ''Moet ik rijden?'' Vraagt hij. ''Nee, ik rijdt wel. Misselijkheid gaat wel weer over als jullie niet te veel mannenpraat zaniken'' Jazzley kijkt verbaasd op waarna hij naar Kjell kijkt en weer terug naar Hannah. ''Zeg, dat viel wel mee, ik hield mij nog in'' Hannah kijkt haar collega verontwaardigd aan. ''Jij en inhouden, gaat niet samen'' Merkt Hannah op. ''Jij kent me te goed,'' Lacht Jazzley. ''Kjell, stap jij naast Hannah in? Ze wordt me zat'' Hannah haar mond valt open en ze ontvangt een grijns van haar collega terug. Kjell vindt het prima en stapt in de bijrijdersstoel in, terwijl Hannah en Jazzley tegelijkertijd aan de andere kant instappen. Hannah geeft Jazzley nog een por in zijn zij, voor ze de deur van de auto opent. Ze stapt in en Jazzley achterin. Hij geeft nog twee vlugge kneepjes in haar beide schouders, voor ze de auto start. Dit was een aanmoediging van gedeeltelijk een plaagmoment en gedeeltelijk gemeend. Ze zit nu echt opgescheept met een nieuweling en kan geen kant op.