Dream big, work hard and surround yourself with good people

Dr. Phil

De volgende dag als de debriefing is afgerond kleed Hannah zich om. Het scheelt dat ze zich niet per se hoeft op te fleuren. Dat is ook niet iets wat ze vaak doet en het is eerder ongemakkelijk dan dat ze er, zoals andere meiden, plezier uit haalt. Hannah heeft toevallig één jurkje in haar kledingkast hangen, omdat ze wist dat haar vader die mooi vond. Echter heeft ze die nog nooit gedragen waar ze nu spijt van heeft. Haar vader zei een paar weken voor hij stierf: 'Je hebt het niet nodig, maar dan heb je iets voor misschien wel de man waar je op hebt gewacht' Hannah wist dat haar vader het beste met haar voor had en juist ervan hield als ze zich kleedde, waarin ze zich zichzelf kon zijn en dat blijft toch echt in haar paardenkleren, of gewoon een simpele sweater en een sportlegging. Hannah loopt dan ook met haar paardrijbroek, rijsokken aan, de kleedkamer uit en als bovenkleding draagt ze dit keer een geruite blouse. De rood gekleurde ruiten in haar blouse steken af bij haar donkerblonde paardenstaart. Hannah loopt het bureau uit en alsof je het over de duivel hebt, Jazzley zit op het bankje bij de hoofdingang waar ze recht tegen aanloopt. Hannah fronst. ''Wacht je mij op of zo?'' Vraagt ze alsof ze betrapt is en technisch gezien is ze dat ook wel. ''Kwam niet in mij op, maar nu je het er toch over hebt, mag ik met je meelopen naar de auto?'' Vraagt Jazzley terwijl hij zijn sigaret paar tikjes geeft met zijn wijsvinger en Hannah vragend aankijkt. Ze knikt en wuift met haar hoofd. Jazzley staat op en steekt zijn sigaret uit. ''Heb je een afspraakje met je paard of zo, dat je er anders uitziet?'' Vraagt Jazzley oprecht geïnteresseerd. ''Pff, je komt in de buurt'' Merkt Hannah op en speelt met het knopje van haar autosleutel. ''Je gaat het mij niet te vertellen natuurlijk, ook als ik zeg dat ik een vermoeden heb?'' Vraagt Jazzley. Hannah kijkt haar collega stellig aan. ''Je houdt je er buiten. Ik zei toch dat je de eerste zou zijn als de tijd rijp is'' Jazzley knikt grijzend. ''Ah, dus je geeft toe'' Hannah zucht en slaat haar hand tegen haar voorhoofd aan. ''Jij bent zo irritant soms!'' ''Klopt,'' Beaamt Jazzley wat bij Hannah voor een onderdruk liggende glimlach zorgt. ''Maar het staat je goed hoor, die blouse'' Maakt Jazzley zijn zin af. Beide hebben ze hun auto bereikt. ''Dank je. Dacht, doe een keer wat anders'' En wanneer Hannah dan juist een wat serieuzer antwoord denkt te krijgen is dat natuurlijk te ver vooruit gedacht. ''Dacht dat je dan hakken aan zou trekken en Mascara op zou doen'' Grapt Jazzley lachend. ''Dat kan je vergeten Jazzley!'' Roept Hannah wanneer ze beide splitsen om naar hun auto te lopen. ''Komt misschien nog, zeg nooit nooit'' Hannah schudt haar hoofd en steekt haar wijsvinger op. ''Als je mij kent weet je het antwoord'' Hannah opent haar portierdeur net als Jazzley. ''Je bent nog in ontkenning'' Roept Jazzley. Hannah neemt plaats achter het stuur. ''Ciao Dr Phil'' Jazzley steekt hierop grinnikend zijn hand op ''latersss, paardenmeisje''.

Nu Hannah van haar collega af is kan ze haar gedachten richten op de afspraak die ze met Kjell heeft. Fijn dat Jazzley die blouse prima vindt, maar misschien trekt niemand dat aan op de stal waar Kjell paarden traint. Straks zijn het allemaal van die verwende amazones. Hannah schudt die gedachten al snel van haar af. Kjell ziet zij niet snel tussen die sjieken zanikers lopen, alhoewel hij vast wel op een prima stal komt, geld is geen probleem binnen de gemeente.