Terug van weggeweest

6 0 0
                                    

Een jaar later .

Hannah rijdt van werk terug naar huis en stopt halverwege op de plek waar ze graag met Kjell komt. Dit keer zonder paard. De omgeving is rustgevend en aan het einde van de stijger ligt een meertje waar ze al meerdere keren met Kjell gezwommen heeft. Het meertje is omringt door dennenbomen. Nu het voorjaar is ruik je het groen door de lucht. Hannah stapt haar auto uit en voelt haar telefoon trillen. Ze neemt op. ''Leef je nog?'' Vraagt ze als eerst. Kjell hoort ze aan de andere kant van de lijn grinniken. ''Zo goed als'' Merkt hij op waarna hij vraagt waar ze is. ''Ik ben bij het meer, kan je het je nog herinneren?'' Kjell knikt. ''Natuurlijk weet ik dat nog'' Merkt hij op en schraapt zijn keel. ''Han?'' Vraagt hij later. Hannah neemt plaats aan het eind van de stijger en laat haar voeten in het blauwe water zakken. ''Ja?'' Vraagt ze dan ook. ''Rij je nog steeds in die zwarte oude auto van je?'' ''Ja, en rij jij nog altijd in die Ram van je?'' Kjell glundert en kan zich bijna niet meer inhouden. ''Ja, om hem uiteindelijk aan jou te geven als die bijna op is'' Hannah glimlacht en trekt haar elastiekje uit haar haren. ''Zet je je country muziek nog steeds op volume 45 tot de buurman klaagt?'' Dit is voor Kjell een ultiem moment om te antwoorden. ''Ja, je kan het bijna horen'' Hannah zucht zacht. ''Was het maar zo'n feest'' Merkt Hannah op. ''Ik ben serieus'' Antwoord Kjell. Hannah heeft alleen geen enkel idee dat ze daadwerkelijk de radio echt bijna kan horen. ''Ik ook'' Antwoord ze. Dan lijkt door de stilte Hannah toch echt een geluid op te merken en kijkt achterom. ''Je was echt serieus?!" Merkt ze geschokt op. ''Luister nog maar een keer goed'' Merkt Kjell aan de telefoon op. Hannah trekt haar voeten op vanuit het water en loopt met vlotte passen over de stijger. ''Kjell, zeg me dat je een grap maakt?!'' ''Kan ik niet beloven lieverd'' Merkt hij op en hangt op. Hannah slaat haar hand voor haar mond en voelt haar hart in haar keel kloppen. Ze hoort een uitlaat in de verte op haar afkomen waarna al snel de muziek harder klinkt. Hannah slaakt een zucht. "Verdomd, hij was echt serieus!'' Roept ze hardop tegen zich zelf en begint over de stijger te rennen. Dan ziet ze in de verte een Ram tot stilstand gebracht worden. De deur gaat open en er stapt een gestalte uit. Een man met een cowboyhoed die Hannah maar al te bekend voorkomt. Hannah haar ogen schieten vol met vocht. Kjell komt ook op de stijger afgelopen. ''Het was geen grap van die oude auto'' Roept Kjell. ''O hou op!" Roept Hannah en komt steeds dichter op haar vriend af. De stijger is een aantal 100 meter lang die over het meer heen loopt, wat Hannah nu voor een keer had gehoopt dat deze minder lang zou zijn. Ze laat haar telefoon vallen en springt tegen Kjell op waarbij zijn cowboyhoed van zijn hoofd valt.  De blonde korte haren van Kjell zijn na blonde langere haren veranderd die onderin zijn nek lichtjes speels vallen'. "Waar bleef je zolang?'' Drukt Hannah een kus op zijn mond. ''Ik ben er, ik ben er'' Antwoord Kjell en hoe mannelijk hij ook is, het ontroerd hem om zijn vriendin na een jaar weer in zijn armen te kunnen sluiten. ''Ik ben zo blij je weer te zien'' Vullen zijn ogen zich ook met vocht. Hannah legt haar hand in zijn nek waarna ze haar hand tegen zijn wang aanlegt. ''Je ziet er vreselijk uit wist je dat?'' Lacht Hannah terwijl enkele tranen van geluk over haar wangen glijden. Kjell schiet in de lach. ''Zelfs dat heb ik gemist'' Drukt hij opnieuw zijn lippen op die van haar. ''Maar dat haar van je bevalt me wel'' Merkt ze op en laat zich weer op de grond glijden waarna ze elkaar vasthouden tot ze weer zijn bijgekomen.

Dream big, work hard and surround yourself with good peopleWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu