Dream big, work hard and surround yourself with good people

ogen gevuld met tranen

Hannah haast zich naar boven en loopt in een vlotte pas naar de badkamer. Ze kleed zich uit waarna ze de douche aanzet. Ze haalt haar elastiekje uit haar haren waarna ze onder de warme stralen gaat staan. In plaats van dat Hanna's hartslag omlaag gaat, gaat deze omhoog. Ze slaat haar beide handen voor haar gezicht waarna ze een hand voor haar mond houdt. Ze knijpt haar ogen dicht en voelt dat ze beginnen te branden. Ze kan haar tranen niet meer bedwingen en voelt dat haar tranen gelijk worden meegesleurd door de stralen die op haar gezicht vallen. Hannah laat zich zakken op de grond en trekt haar knieën op. Ze laat haar hoofd naar beneden hangen en begint te haperen. Hannah maakt haar linkerhand tot een vuist en begint ermee op de grond te slaan. Het maakt Hannah boos dat ze Kjell geen antwoord kon geven. Iets van binnen houdt haar tegen. Diep van binnen weet ze misschien wel wat, maar ze kon het zojuist op de veranda niet naar buiten brengen. Hoe goed Hannah op straat kan communiceren vind ze het soms lastig om tot de juiste woorden en het gevoel te komen bij de personen die dicht bij haar staan. En laat Kjell dan net de persoon in haar leven zijn die het dichtste bij haar staat. Toen ze Kjell voor het eerst ontmoette was ze een tel verstijfd en een warm gevoel nam haar lichaam over, waardoor ze een brok in haar keel moest wegslikken en haar hart in haar keel voelde bonzen. Hannah snikt en voelt haar vuist verslappen. ''Hannah?'' Roept Kjell op de overloop. Hannah lijkt enkel zich zelf nog te horen, haar verdriet, terwijl het aanbod iets verlangens moet zijn. Kjell kiest voor een toekomst voor hun samen, waarom voelt dat voor Hannah dan niet zo eenvoudig? Ze kan er geen vinger op leggen, waardoor tranen konden plaatsmaken om zich te uiten. Een emotie wat niet altijd te bedwingen is. Een emotie wat zich laat gaan en niet in een kooi weggestopt kan worden, of in elk geval, uiteindelijk niet meer.

De badkamer deur gaat open. ''Hann-'' Kjells' stem sterft af. Hij zucht zacht en loopt op Hannah af met zijn kleding aan. Hij knielt naast Hannah neer en suddert haar om rustig te worden. Hij legt een arm om haar schouder heen waarbij hij zijn andere hand door haar haren laat gaan. Hannah laat haar hoofd rusten tegen zijn bovenarm. ''Het is goed, je hoeft niet. Je hoeft niet nu te beslissen, oke?'' Merkt Kjell haast fluisterend en schor op. Het raakt hem, dat Hannah zich soms verloren kan voelen. Ze is sterk, maar als het om haar omgeving gaat, wat voor haar als thuis voelt dan kan ze instorten. Andere mannen hadden misschien boos geworden, maar Kjell weet hoe zijn vriendin in elkaar steekt, ondanks hij ook maar op zijn gevoel afgaat binnen de relatie die ze hebben. Kjell draait de kraan uit waarna hij weer voor Hannah knielt en Hannah omhoog helpt. Hij kijkt haar aan en haalt zijn hand langs haar wang. Hij ziet dat de tranen in Hanna's ogen staan. Kjell fronst lichtelijk bezorgd. ''Ben je oké?'' vraagt hij dan ook. Hannah haar lip trilt. ''Het spijt me'' antwoord ze kort. Kjell slaat zijn armen om Hannah heen en drukt zijn lippen op haar voorhoofd. ''Je weet dat je dat niet hoeft te zeggen'' Merkt Kjell op en pakt een handdoek en slaat deze om Hannah heen. ''Ik ben beneden als je me zoekt'' Hannah knikt zacht. ''Kjell?'' Merkt Hannah vragend op als haar vriend zich wilt omkeren. Kjell kijkt over zijn schouder heen. ''Dank je wel, dat je er altijd voor me bent'' Maakt Hannah haar zin af. Kjell knikt dankbaar waarna hij de badkamer uitloopt.

Als Hannah zich heeft omgekleed laat ze zich op het bed zakken in haar slaapkamer. Ze heeft een joggingbroek aan en een blouse van Kjell, die hij aan had tijdens hun eerste afspraak, wat je een date kan noemen. Hannah voelt haar ogen zwaar worden en sluit haar ogen, maar valt al snel in slaap. 20 minuten later komt Kjell de slaapkamer binnen en ziet al snel dat Hannah in slaap is gevallen met de dekens nog netjes opengeslagen. Hij loopt zachtjes op het bed af en probeert geruisloos het dekbed over Hanna heen te trekken. Hij glimlacht klein en besluit vervolgens af te sluiten in de stallen, wat Hannah normaal gesproken altijd doet. Iets waar ze straks vragen over gaat stellen als ze wakker wordt, dat weet hij nu al te voorspellen.