BÖLÜM 70

3.2K 371 286
                                    






Yeeeeeyy 70 bölüm olduk 💐💐 bu zamana kadar bana ve kurguma verdiğiniz destek için teşekkür ederim 😘

2..2...2....2.....2...


Odaya pata küte dalan abilerime baktım . Aslında yüzlerine bakamıyordum. Ayaklarına baktım.

Meriç abim: Selin ne işin var senin orada?

Ne diyeceğim şimdi? Abi Ege aradı da heyecandan ne yapacağımı bilemedim. Ben de son çare olarak yatağın altına girdim mi diyeceğim?

Ben: Abi sıkıştım burada. Çıkarın beni.

İsyan edercesine kurduğum cümle hepsini güldürmüştü. Al işte abilerimin ve yaramaz kardeşimin diline düştüm.

Ayaz abimin olduğunu düşündüğüm ayak yatağa oturdu. Poyraz da eğilmiş, bana el sallıyordu. Gözlerimi devirdim.

Ben: Hadi çıkarın artık beni.

Ayaz abim: Ne olduğunu söylemeden çıkartmam.

Bunaldım burada.

Ben: Bir şey olmadı abi. Ege aradı buluşmak istediğini söyledi. Ben de kabul ettim. İki yıl gibi geçecek iki saatten sonra buluşacağız. Kim bilir ne söyleyecek?

Konuşurken elimi çenemin altına koymuştum. Ve istemizce bacaklarımı sallamaya başlamıştım. Ayrıca yüzümdeki sırıtışı da unutmamak lazım.

Bir dakika ya. Ne yapıyorum ben? Abilerimin yanında. Hemen kendime çeki düzen verdim.

Rüzgar abim: Sen buluşmaya gidebileceğini mi sanıyorsun?

Kafamı olumlu anlamda salladım. Ses gelmedi. Tabi ya! Yatağın altındayım.

Ben: Evet? Niye ki?

Rüzgar abim: Azıcık uzak ol şu çocuğa karşı. Sana soğuk yapan kendisi değil miydi?

Gözlerimi devirdim

Ben: Aynı şey değil abi. Bir kere biz okulda selamlaşıyorduk. Sadece konuşma şansımız olmadı. Ya çıkarın beni.

Ayaz abim: İki yıl gibi geçecek iki saat ha?

Dedi tehdit eder gibi. Yutkundum.

Poyraz yine yatağın altına eğildi ve işaret parmağı ile boğazını kesiyormuş gibi yaptı. Ben de o iş bende bakışı attım.

Ben: Aahh! Abi kolum ağrıdı!

Diyerek bağırdığım anda yatağın havalanması ve benim dışarı çıkmam bir oldu.

Hahaha işte bu kadar!

Meriç abim: İyi misin? Neresi ağrıdı?

Diyerek telaşla bana bakarken bu yaptığımın yanlış olduğunu anladım. Benim yüzümde hiçbir acı nidasi görmeyen abilerim kaşlarını çatmıştı.

Ben: Şey ben beni çıkarın diye söylemiştim. Özür dilerim.

Meriç abim de kaşlarını çatmıştı. Abime daha fazla yaklaştım ve kuş gibi abime sırnaştım.

Ben: Ama beni çıkarmıyordunuz. Ne yapsaydım?

Yine kimseden ses gelmedi. Yutkundum. Ve Meriç abimden uzaklaşmaya başladım. Moralim bozulmuştu.

ABİLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin