Uzaktan sadece baktım. Ağlıyordu. Neden?
Yavaşça yanına gittim. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Derin bir nefes aldım ama aldığım nefesten hiçbir şey anlamadım. Sanki nefesim ciğerlerime gitmedi. Yutkunmaya çalıştım. Onu bile başaramadım. Olduğum yerde durdum. Bu kadardı değil mi? Herşey bu kadardı.
Abimin yanına oturdum. Elimi omzuna koydum. Korkarak gözlerinin içine baktım.
Ben: Abi?
Sesim kısık ve titrek çıkmıştı. Abim hemen bana döndü ve sarıldı.
Meriç abim: Kurtuldu. Kurtuldu. Kurtuldu.
Sekiz harf , üç hece olan kelimeyi duyduğum anda gülümsemeye başladım. İki gündür hiç gülmemiştim.
Hemen kollarımı abime sardım. Kurtulmuştu.
Hemen abimden ayrıldım.
Ben: Nasıl? Ne zaman?
Meriç abim: Biraz önce. Uyanmış, geri uyuttular. Birazdan normal odaya alacaklar.
Yüreğime resmen su serpildi. Hemen gülümsedim. Ayağa kalktım ve sevinçten önüme çıkan ilk kişiye sıkıca sarıldım. Her kime sarildiysam kısa bir süre durdu ve hemen kollarını belime doladı.
Sonra ne yaptığımın farkına vardım ve hemen ayrılıp kime sarıldığıma baktım. Ömer e sarılmışım.
Ben: Şey.. özür dilerim. Poyraz iyiymiş. Onun için...
Ömer abi: Önemli değil küçük.
Dedi ve elini omzuma koydu. Gülümsedim. Ayaz ve Rüzgar abim geliyordu. Hemen konuştum.
Ben: Poyraz iyiymiş abi! Uyanmış!
Hemen birbirlerine sarıldılar. Sonra Ayaz abim gelip bana sarıldı. Benden ayrılıp gözyaşlarımı sildi.
Ayaz abim: İyi olacak demiştim.
Dedi ve tekrar sarıldı. Meriç abim iyi gözükmüyordu. İki günde çok çöktü..
Ben: Ayaz abi, Meriç abimi ikna edelim. Eve gitsin. Çok yoruldu, hiç uyumadı.
Ayaz abim kafasını salladı ve Meriç abimin yanına gitti. Onunla biraz konuştu. Ama Meriç abim kabul etmedi. Bu sefer ben gittim abimin yanına.
Ben: Abi hadi eve git. Biraz uyu lütfen. Poyraz seni böyle görmesin.
Meriç abim: İyiyim ben.
Ben: İyi değilsin abi. Lütfen, benim için.
Dedim ve elini tuttum. Önce bana sonra elime baktı. Elimi çekmek istesem de çekmedim Sonra ayağa kalktı ve çıkışa doğru gitti. Meriç abim ile birlikte Ayaz abim de gitti. Rüzgar abim yanıma geldi. Elini omzuma koydu.
Rüzgar abim: Merak etme, geçecek. Bu günler de geçecek.
Kafamı salladım. Kenarda duran sandalyeye oturdum.
Kısa süre sonra kapı açıldı. İçeriden sedye ile Poyraz çıktı. Uyuyordu. Hemen ayağa kalktım. Aniden kalkmam ile birlikte başım döndü. Sendeledim. Hemen belimde kollar hissettim.
Ömer: Dikkat et.
Dedi. Geri yerime oturdum. Evde de birşey yememiştim. Rüzgar abim yanıma geldi.
