Boynumda,belimde, sırtımda ve daha nice yerlerdeki ağrı ile gözlerimi açtım. Bir elim hemen boynuma giderken yavaşça doğruldum.
Saate baktığımda gece üç olduğunu gördüm. Yavaşça oturduğum yani yatmaya çalıştığım koltuktan kalktım ve elimi Poyraz in elinden çektim. Uykumu almış hissediyor kendimi. Biraz dışarı çıksam fena olmaz.
Poyraz hala uyuyordu. Sessizce kapıyı açtım. Dışarı çıkıp aynı sessizlikte kapıyı kapattım. Çıkışa gidiyordum ki kolumdaki el ile durdum. Hemen arkamı döndüm.
Ömer abi: Nereye?
Ben: Dışarıya.
Dedim.
Ömer abi: Dur, ben de seninle geleyim.
Dedi. Birşey demedim ama bu kadar ilgili olması ki daha onu tanımıyorum hoşuma gitmiyor.
Beraber bahçeye çıktık. Ben kenardaki banklardan birine oturdum. Etrafı izlemeye başladım. Biraz ileride Salih abiyi gördüm. Gülümsedim ve yanına gitmek için ayaklandım. Arabasına yaslanmış, beni bekliyordu.
Ben: Kurtuldu Salih abi. Poyraz çok iyi.
Gülümsedi. Elini omzuma koydu ve biraz eğildi
Salih abi: Sana söylemiştim değil mi?
Kafamı salladım.
Salih abi: Hadi içeri gir. Hava soğuk hasta olursun.
Dedi
Ben: Tamam, ama sen de arabaya geç. Üşüme. Görüşürüz.
Dedim. Kafasını salladı. Sonra aklına yeni gelmiş gibi beni durdurdu ve Ömer abiyi sordu. Ben de neden burada olduğunu bilmediğimi ve rahat olmadığımı söyledim. Salih abi de Poyraz ın odasının yakınlarına bizim korumalardan birini koyacağını, bir sıkıntı olursa o korumaya söylemem konusunda sıkıca tembih etti. Sonra içeri, Poyraz in yanına gittim. Hala uyuyordu.
Salih abi ben küçükken de yanımızdaydı. Hatta iki kızı var. Onlarla da tanışmıştım. Çok tatlılar. Benden küçükler. Salih abi de Meriç abim ile yaşıt.
Bir saat sonra odanın kapısı birden açıldı. Kimin geldiğine baktım. Ömer abiydi. Hızlıca yanıma geldi. Kolumdan tutup beni ayağa kaldırdı. Kolumu sıkıyordu, ama kolumu geri çekemiyordum. Kaşlarımı çattım ve konuşmaya başladım.
Ben: YA NE YAPIYORSUN? BIRAK KOLUMU.
Kolumu kurtarmaya çalıştım ama hiçbir işe yaramadı İlk önce yüzüme baktı. Sonra kolumdaki eline baktı. Benim sesime Poyraz da uyanmıştı.
Poyraz: Ne oluyor lan? Abla?!!
Dedi ve ayağa kalktı. Ömer hareket etmiyordu.
Poyraz: Ömer misin nesin, bırak lan ablamı!
Dedi. Abilerimin ve kardeşimin sinirlenince korkunç olduğunu söylemiştim değil mi?
Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama hala sıkıyordu.
Poyraz a baktım. Yumruğunu sıkmıştı. Kavga çıkmasını istemem. Çünkü Ömer, Poyraz a göre daha iri. Ayrıca Poyraz a göre daha büyük.
Ömer: Sadece birşey soracağım. Sorun yok. Sakin olun.
Poyraz: istemiyor işte. Bırak.
