BÖLÜM 54

3.6K 347 268
                                    







Ben: Abi yeter birsürü şey yedim doydum.

Dedim isyan edercesine. Abime engel olmak için kaldırdığım sol elimi tuttu ve hareket ettirmemi engelledi. Sonra da kaşığı bana doğru yaklaştırmaya başladı.

Rüzgar abim: Hadi güzelim, bu son.

İnanmazcasına abime baktım. Hangi son acaba?!

Ben: Abi bu son diye diye iki tabak dolusu yemeği yedim. Daha fazla yiyemem.

Yüzüme baktı, baktı ve baktı...

Rüzgar abim: İyi! Yemessen yeme. Ben yerim.

Abimin anı değişen ruh halini görmezden gelip derin bir nefes aldım.

Ben: Bir saat geçti. Ne zaman gelirler?

Rüzgar abim kol saatine baktı. Ağzı dolu konuşmaya başladı.

Rüzgar abim: Birazdan gelirler. Yemek?

Elindeki kaşığı bana uzatarak. Kafamı olumsuz anlamda salladım.

Ben: Arasak? Çok merak ediyorum.

kafasini salladı  Abim tepsiyi kenara koydu ve yanıma oturdu.

Rüzgar abim: Önce ilacını iç, sonra arayalım.

Dedi. Kafamı salladım ve abimin bana verdiği ilaçları su yardimi ile içtim. Abim cebinden telefonunu çıkardı ve Meriç abimi görüntülü aradı. Abim, hemen telefonu açmıştı. Bana gülümseyerek baktı.

Meriç abim: Meleğim, daha iyi misin?

Abime gülümsedim ve el salladım.

Ben: İyiyim abi. Ağrım geçti. Ne zaman geleceksiniz?

Meriç abim: Birazdan çıkacağız. Poyraz ile konuşmak ister misin?

Ben: tabi ki!

Abim bir yerlere girdi ve telefonu Poyraz a verdi. Poyraz yatakta hafifçe dikleşti ve saçını düzeltti. Bana gülümsemeyi de ihmal etmiyordu.

Ben: Poyraz! İyi misin?!

Rüzgar abim anında kulağını tutarken bana kötü kötü bakmayı da ihmal etmiyordu. Abime şirince gülümsedim.

Poyraz: İyiyim abla. Uyuşturucu vermişler herhalde. Hastanede kalmam gerekiyormuş ama Meriç abim halletmiş. Eve geleceğiz.

Derin bir nefes verdim.

Ben: Çok korktum. Hemen gelin de uyuyalım.

Gülümsedi.

Poyraz: Emredersiniz hanımefendi.

Dedi. Ben de gülümsedim.

Poyraz: Gülüm, gelirken istediğin bir şey var mı?

Gülümsedim. Çok tatlı duruyordu.

Ben: Sen gel yeter

Poyraz: Tamam. Görüşürüz.

Dedi ve kapattı.

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

Meriç ten.

Şu an oktorun odasındaydık. Kardeşlerim Poyraz in odasının önünde, perişan halde duruyorlardı. Ben Poyraz dan eminim. Kullanmaz. Gel de bunu hastane yönetimine anlat.

ABİLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin