BÖLÜM 33

4.6K 322 316
                                    

Meriç ten.
Dün akşam.

Eve gidiyordum. Çok yorulmuştum. Son bir haftadır iki katı çalışıyorum. Herşey üst üste geliyor. Selin ve Poyraz in okulu, Rüzgar in saçmalıkları, Ayaz in dersi, bir de Ömer var tabi.

Kendime vakit ayıracak zaman bulamıyorum. Eve gidip uyumak istiyorum. Sadece uyumak...

Eve geldim. Hemen arabadan indim ve eve girdim. Hızlıca odama çıktım. Kimse ortalıkta gözükmüyordu. Demek ki bir sorun yok.

Odama çıkıp duş aldım. Üzerimi giyindim. Şimdi daha iyiydim. Yatağıma baktım, bir de çalışma masamdaki dosyalara. O dosyaları bitirmem gerekti. Ayrıca uykusuz bir ben çok huysuz oluyordum. Masaya oturdum. Ne kadar çabuk yaparsam o kadar hızlı biter. Ben de rahat rahat uyuyabilirim. Hatta yarın en iyisi Poyraz ve Selin i de götüreyim. Yaşları küçük olabilir ama çok işe yarıyorlar.

Dosyaları açtım ve okumaya başladım. İyice uykum gelmişti. Kafamı yukarı kaldırdım derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım.

Baba, neden üzerime bu kadar büyük bir yük bıraktın?

İşime geri döndüm. Bitmiyordu.

Kapi çaldı. Poyraz önemli bir konu konuşacağını söyledi. Bir şey mi oldu ki?

Poyraz a aşağıda beklemesini söyledim. Ben de elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim. Poyraz koltuklardan birine oturmuş, beni bekliyordu. Ben de oturdum. Gerildiğini hissettim

Poyraz: Abi .. bugün Selin ile biraz tartıştık daha doğrusu Selin ben Beren ile konuştuğum için kiskanmis galiba. Ama ben haberim olmadan...

Meriç abim: Kısa kes Poyraz!

Lafı gevelemesi sinirimi bozdu. Zaten isim başımda aşkın.

Poyraz: Ben... Biz ... Ablam ile biraz tartıştık da. Gönlünü nasıl alabilirim? Diye soracaktım.

Bu konu için mıydı? Birden konuştum. Ne dediğimi fark edince pişman oldum ama artık iş işten geçmişti.

Ben: Ne bileyim ben?! İşim gücüm var benim, bir de bunlarla mi uğraşayım?

Dedim ve ayağa kalktım. Daha fazla konuşursam geri dönüşü olmayan kalp kırıklığına neden olabilirim.

Poyraz: O zaman bizi niye annemin ve babamın yanından aldın? Madem uğraşmayacaktın, niye getirdin buraya?

hiçbir şey söylemeden yüzüme baktım sadece. Gözlerim ile anlatmak istedim. Anlasın, bana kızmasın istedim. Bakışlarımı çektim. Arkamı döndüm ve yukarı çıktım. İçimde büyüyen ağırlık,kalbimin ağrımasına neden oldu. Arkamı döndüm ve yukarı çıktım. Bir ağrı kesici içsem iyi olur.

Odama geldim. Hemen küçük dolaptan ağrı kesici aldım. Masamda duran su ile ağrı kesiciyi içtim. Gözlerimi kapattım. Benden nefret ediyordu. Beni hiç sevmiyordu. Ben sevgi görmedim ki? Nasıl onlara sevgi verebilirim?

Birden kapım açıldı. İçeriye Poyraz girdi. Sinirliydi. Canımın acısını görmezden geldim ve Poyraz a baktım.

Poyraz: YA SÖYLESENE, BENCE BUNU BİLMEYE HAKKİMİZ VAR? NEDEN GETİRDİN BİZİ BURAYA?

Özür dilerim. Ben hiç iyi bir abi değilim. Hiçbir zaman size sevgi gösteremedim. Yapamadım, başaramadım. Sınırlarımı aşamadım.

ABİLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin