BÖLÜM 34 DEVAMI

4.8K 340 410
                                    

Şu an evdeyiz. Ben uyumaya hazırlanıyorum . Kısa bir duş aldım. Saçımı kurutmadan üzerimi giyindim ve kendimi yatağa attım. Tavanı izlemeye başladım.

Kapım çaldı. Sonra içeriye Poyraz geldi. Bana gülümsüyordu. Elinde küçük bir kutu vardı. Yatakta doğruldum sırtımı yatak başlığına yasladım ve Poyraz a baktım.

Poyraz: Özür dilerim Selin. Kalbini kırmak istemedim. Özrümü kabul eder misin?

Dedi ve elindeki kutuyu verdi. Yavaşça kutuyu aldım. Poyraz ile ara sıra kavga ederdik ama hiç böyle hediye almamıştı. Kutunun kapağını yavaşça açtım.

Kırmızı bandana.

Tabi ya! Abim bu bandanayı almış mi? Ayrıca yıllarca saklamış? Gözlerim doldu. Ben abimin beni istemediğini düşünürken istediğim en küçük şeyi bile bunca yıl saklaması...

Poyraz da yanıma oturdu. Kutunun altında bir ip vardı. İpi çektim. Bir kapak daha açıldı. Kahkaha attım. Birsürü çikolata koymuştu.

Hemen Poyraz a sarıldım.

Ben: Nereden buldun bunu?

Poyraz: Abim verdi.

Ben: Küçükken abimle dışarı çıkmıştık. Ben bunu çok istemiştim. Abim ise bu bandanayı takmam için yaşımın küçük olduğunu söylemişti. Aldığını ve sakladığını bilmiyordum.

Dedim. Poyraz da gülümsedi.

Poyraz: O zaman bunu çikolata ile kutlayalım.

Dedi. Kafamı salladım. Hemen bir çikolata aldım. Paketinden açtım ve yemeye başladım.

Ben: Çok güzel ya.

Poyraz kafasını salladı.

Poyraz: Ömer abi abime abi dedi.

Ben: Fark ettim. Neden öyle söyledi ki? O bizim abimiz.

Bilmiyorum anlamında omuzlarını havaya kaldırdı. Daha sonra bana sarıldı. Kafasını boynuma koydu.

Poyraz: şurada uyusam? Olur mu?

Dedi izin ister gibi. Gülümsedim. Elimi saçına götürdüm ve okşamaya başladım. Saç diplerine masaj yapıyordum. Banyo yaptığı belliydi. Saçlarının dibi nemliydi. Ayrıca saçı çok güzel kokuyordu.

Belime daha çok sarıldı. Küçük bir bebek gibiydi. Derin bir nefes aldı. Ben de saçı ile oynandığım kolumu Poyraz a sardım. Sonra alnından öptüm. Gülümsedi.

Ben: Küçük bebeğim benim.

Kıkırdadı. Daha sonra uykuya daldı. İyi ki Poyraz vardı. Ben yoksa çok sıkılırdım. Canım kardeşim benim. Kısa süre sonra ağırlığını üzerimde hissettim. Cüssesine bakılınca hafif gibi duruyordu oysa ki.

Sabah

Uyandığımda Poyraz hala bana sarılmış, uyuyordu. Gülümsedim. Çok minik bir çocuk gibi duruyordu. Bazen benden büyük olduğunu bile düşünüyorum. Lafları, hareketleri, bakışı.

Ben: Poyraz.

Dedim sessizce yavaşça kıpırdandı. Daha sıkı sarıldı.

Ben: Hadi, Meriç abimin yanına gideceğiz.

Yavaşça kafasını salladı. Ardından gözlerini açtı. Gözlerini öptüm. Çok tatlı ya. Yanaklarını sıkmaya başladım. Çok şirin.

ABİLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin