ÖZ AİLEM

1. BÖLÜM (GEÇMİŞ)

^17 YIL ÖNCE^

(Yazardan)

Atabeyli ailesinin heyecanı tüm hastane koridoruna yayılmıştı. Herkesten doğumhaneden gelecek o mucizeyi bekliyordu. Daha en büyükleri 10 yaşında olan Atabeyli kardeşler sabırsızlıkla küçük kardeşlerini bekliyorlardı. Ancak bu sefer hepsinde ayrı bir heyecan vardı çünkü anneleri yeni doğacak kardeşlerinin bir kız olduğunu söylemişti. Poyraz, Kaan , Araz ve Mehmet Bey vardı hastanede . Diğer iki kardeşi getirmemişlerdi çünkü ikisi de daha çok küçüktü ve hastane onlar için uygun bir ortam değildi. 

Mehmet Bey hastane koridorunda bir oraya bir buraya yürüyordu çünkü artık en büyük isteklerinden biri oluyordu onun bir kızı oluyordu.  Cinsiyet ayrımı yapan veya çocukları arasında ayrım yapan bir baba değildi ancak hep kızı olsun istemişti . Şuan ondan mutlusu yoktu bir de ikisi de şu doğumhaneden sağ sağlim çıksın daha da bir şey istemezdi Allah'tan. 

Sonunda dayanamayan Poyraz ''Baba ne zaman çıkacaklar ? Hemen güzelimi görmek istiyorum'' dedi. Mehmet Bey oğlunun bu dediği şeye hafif tebessüm etti ve anlaşılan tek kızıma düşkün olan ben olmayacağım diye düşünüp oğluna cevap verdi '' Bilmiyorum oğlum bende sizin gibi bekliyorum.'' dedi. 

Aradan geçen heyecanlı saatlerin sonunda doğumhaneden doktor çıkmıştı. Bunu gören Atabeyliler hemen doktorun yanına gidip '' Nasıl durumları ? Bebek iyi mi? Karım iyi mi? '' sorularına başlamıştır. Doktor onları '' İkisi de iyi. Birazdan normal odaya alacağız. Geçmiş olsun ve hayırlı olsun.''  diye cevaplamıştı. 

Yaklaşık iki saat sonra Demet  Hanım normal odaya alınmıştı. V e şimdide hepsi küçük prenseslerini bekliyordu. Sonunda heyecanlı bekleyiş son bulmuş ve hemşire elinde pembe battaniyeye sarılı minik prensesle odaya gelmişti. Hemen tüm aile minik kızın başında toplanmış hayranlıkla onu izlemeye başlamıştı. İlk konuşan Kaan olmuştu. '' Anne o çok güzel .'' demişti. Ve ardında Araz da ona katılıp ''  Abi baksana nasıl da minicik . Anne bir kez kucağıma verir misin?'' demişti. Ancak daha annesi cevap vermeden Poyraz cevapladı onu .'' Olmaz o daha çok küçük sen düşürürsün sonra bir şey olur benim güzelime.'' dedi. Araz altta kalmadan cevapladı onu '' Bir kere o benim de güzelim ve ben onun abisiyim ona bir şey yapmam yapmaya çalışana da izin vermem.'' dedi. Bu tartışmanın büyüceğini anlayan Demet hemen müdahale etti '' Çocuklar bir durun. Aras'ım abin haklı şuan o daha çok küçük biraz büyüyünce onunla istediğin kadar oynarsın. Tamam mı?'' dedi. Aras da onu kafasıyla onayladı . Poyraz ise kazandığı zafer ile gülümsemişti. 

Poyraz '' Anne adını ben koyabilir miyim?'' dediğinde Demet onu kafasıyla onayladı. Poyraz minik kızı kucağına alıp o muhteşem kokusunu içine çekti. Ve kızın kulağına doğru fısıldamaya başladı'' Seni her şey koruyup kollayacağıma seni çok seveceğime söz veriyorum miniğim. Ailemize hoş geldin ASLI ATABEYLİ.'' dedi. Sonra Kaan abisinin yanına gelip ''Abi benim kucağıma da versene.'' dedi. Poyraz Kaan'ın bu isteğini gönülsüzce kabul etti çünkü miniğini daha şimdiden kıskanıp kimseye vermek istemiyordu.

Kaan Aslı'yı kucağına aldı ve burnunu boynuna götürüp kokusunu içine çekti abisi gibi. ''Aramıza hoş geldin canım kardeşim.'' dedi. Ardından Mehmet Bey kızını kucağına alarak büyük bir şefkatle  bakıp konuştu'' Aynı annen gibi çok güzel bir kızsın daha şimdiden. Ben bu iki güzelle ne yapacağım.'' dedi. Tüm bunlar olurken Demet Hanım ise gözleri dolu dolu onları izledi. 

Gece herkes uyurken gelen ince mırıltıyla uyanan Poyraz etrafa göz gezdirip sesin kaynağını aramaya başladı. Sonunda gözü annesinin yanındaki minik beşikte durunca sesin kaynağını da anlamış oldu . Aslı uyanıp ağlıyordu ve herkes yorgun olduğu için kimse sesine uyanmamıştı . Poyraz yerinden kalkıp beşikte ağlayan miniğini kucağına aldı. Kucağa alınan Aslı ağlamayı kesip karnının üstündeki elin bir parmağını kavradı. Bu yapılan Poyraz'ın çok hoşuna gitmişti. ''Aferin miniğim hep böyle ol hep bana tutun çünkü ben her anında senin yanında olacağım.'' dedi. O  gece Poyraz gün doğmaya başlayana kadar kucağında uyuyan Aslı'yı izledi. Sonunda göz kapakları ağırlaşınca miniğini yerine koyup yüzündeki gülümsemeyle uykuya daldı.  

Sabah tüm aile Demet Hanımın acı çığlığıyla uyanmıştı. Demet Hanımsa acı bir şekilde haykırmaya başlamıştı. '' Aldılar kızımı Mehmet aldılar! Yavrum! Kızım! Neredesin kızım?'' diye. Ne olduğunu anlamaya çalışan Mehmet Bey'in dikkatini boş beşik ve üstündeki not çekmişti. Nota yaklaşıp okumaya başladı. 

'' BU HAYATTA HİÇBİR ŞEY KARŞILIKSIZ DEĞİL MEHMET ATABEYLİ. SEN BENDEN SEVDİĞİM KADINI ALDIN BEN İSE SENDEN CANINDAN CAN BİRİCİK KIZIN ASLI'YI ALDIM. . .''                                                                                                                                                             CEMİL KILIÇ  

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

SELAM HERKESE !!!

NASILDI YENİ BÖLÜM?

YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM .

OY VERİP VE  YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!!