HAYAT ACIMASIZDI , ACIMADI DA . . .
Hayat Atabeyli ailesini hiç acımadan yakmıştı 17 yıl önce.
Onlardan biricik kızları Aslı'yı almıştı daha doğduğu günün ilk gecesinde.
Aslı gitmişti ardında acılı ve yıkılmış 5 abi , anne ve babasını bırakarak.
A...
Yataktan doğrulurken bugün için bir plan vardı aklımda. Ediz için yaptığımız kutlamanın üzerinden bir gün geçmişti. Dün gece eve dönmüştük. Metehan ise hala bizdeydi onun için bugün onu dışarı çıkaracaktım. Son olaydan sonra pek dışarı çıkmaz olmuştu.
Banyoya girip işlerimi hallettikten sonra ne giyeceğime karar vermeye başladım. Toprak rengi bir sweat, rengini anlayamadığım renkte bir etek, beyaz uzun çoraplar ve beyaz ayakkabılarımı giydim. Saçlarımı iki yandan balık sırtı örgü yaptım. Beyaz bir çantaya eşyalarımı atıp onu da yanıma aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odamdan çıkıp Mete'nin odasına gittim. İçeri girdiğimde Mete klasiğini bozmamış yatağında tepsideki kahvaltısını yiyordu. "Günaydın bu dünyanın en tatlı kardeşi. Kahvaltın bitince seni kaçıracağım." dedim neşeyle gülümseyerek.
"Havamda değilim. Başka zaman çıksak?" dedi Mete yemeğinden gözlerini ayırmadan.
"Hayır efendim. Bahane kabul etmiyorum. Çıkacağız dediysem çıkacağız." dedim.
"Aslı bak çıkmak istemiyorum. Beni rahat bırak işte." dedi.
"Mete bak neden çıkmak istemediğini anlıyorum çünkü bende aynısını hatta daha fazlasını yaşadım ama yine de her şeyi bir kenara bırakıp senin için bu kadar hazırlık yaptım. Benim için çıksan olmaz mı?" dedim.
"Peki Aslı peki. Hem sen kahvaltı yaptın mı? Gel bir şeyler ye." dedi. Demesiyle yanına oturdum ve yemeğini aşırmaya başladım.
"Kızım bunu dememi mi bekliyordun?" dedi gülerek.
"Evet." dedim. Bu Mete'yi daha da güldürdü.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Biraz sonra hazırlanıp aşağı indik. Abimlerin hepsi ya işe ya okula gitmişti. Annem ve babam bugün tek evdelerdi. "Anne baba biz çıkıyoruz." dedim. Annem ve babam kapıya geldiler.
"Nereye kızım?" dedi babam.
"Mete ile biraz gezeceğiz babacım." dedim.
"Peki ama dikkatli olun. İhsan abine söyle sizi gideceğiniz yere bıraksın. Birde geç kalmayın akşam yeni anlaşma yaptığımız şirketle yemek yiyeceğiz." dedi babam.
"Tamam babacım." dedim. O sırada annem yanımıza yaklaştı.
"Mete oğlum bak bende senin bir annen sayılırım. Bir sıkıntın olursa bana söylemekten çekinme. Hem şu kız seni çok yorup sıkarsa bir ara hemen gelip kurtarırım seni. İlaçlarını da aldın değil mi?" dedi annem.
"Evet aldım. Merak etme Demet teyze öyle yaparsa hemen ararım." dedi Mete duygusallıkla.
Mete'nin kötü olduğunu görünce hemen duruma el attım. "Ya baba görüyor musun şunları? Çabucak sattılar beni. Hem anne benim ne zaman birini yorup bıktırdığımı gördün?" dedim.
