ÖZ AİLEM

2. BÖLÜM (GERÇEKLER)

KAAN ATABEYLİ

Holdingdeki işlerimi halletmiş çıkmak üzereydim ki asistanım kapıyı tıklatıp içeri geldi. ''Efendim bu size gelmiş. Kimin gönderdiği yazmıyor. Güvenliğin söylediğine göre baştan aşağı siyah giyimli yüzü görünmeyen biri bırakıp gitmiş'' dedi. ''Tamam sen masama bırakıp çık.'' dedim. Merak etmiştim içindeki şeyi. Gidip masama oturdum. Simsiyah bir kutuydu. Üstünde sadece adım yazıyordu. Açıp bakmaya başladım. Gördüğüm şeylerle gözlerim biraz daha doluyor yaşadıklarımız aklıma geldikçe biraz daha sinirleniyordum. Kutuda 17 yıl önce kaçırılıp kaçırıldıktan 4 yıl sonra ölüm haberi gelen prensesimin yaşadığına dair belgeler, DNA testleri, fotoğraflar vardı. Bir tane fotoğrafı elime alıp bakmaya başladım . Masmavi gözleri, kumral saçları ve  gülümsemesiyle gerçekten çok güzel bir kızdı aynı zaman da anneme de benzediği aşikardı. Bir yanım prensesimin hayatta olduğuna inanmak istese de bir yanım boşuna umutlanma diyordu. Hemen kutuyu da elime alıp şirketten çıkmaya başladım. Eğer biri kötü bir oyun oynuyorsa yapanı bulup doğduğuna pişman ederim ama eğer tüm bunlar gerçekse işte o zaman her şey tamamen değişecekti.

Eve geldiğimde direk babamın çalışma odasına çıktım. Odaya girdiğimde babam elinde bir kağıt, ağlaya ağlaya okuyordu. Hemen gidip kağıdı alıp okumaya başladım.

'' Merhaba Eski Dostum,                                                                                                                                                         Beni tanıdığını biliyorum onun için direk anlatmaya başlayacağım. Bundan yaklaşık 30 yıl önce sen, ben, Demet çok yakın arkadaştık, hatırlarsın. Ama sen de ben de Demet'e aşıktık ama o bana değil sana aşıktı ve seni seçmişti. Halbuki ben Demet'le senden önce tanışıp aşık olmuştum ama sonra senle tanıştık ve Demet sana aşık oldu. Ve ben o zaman bir intikam yemini ettim senin benden çok değerli bir şeyimi çaldığın gibi bende senden çok değerli bir şeyini çalacaktım. Aradan 13 yıl geçti siz evlenmiştiniz hatta 5 tanede oğlunuz olmuştu ama senin kız çocuğunu çok sevdiğini ve kızın olmasını istediğini biliyordum ve bu yüzden bekledim. Ve sonunda beklenen oldu Demet hamile kaldı ancak bu sefer bir kız çocuğuna. Planımı devreye sokmanın tam sırasıydı ve öylede yaptım. Tuttuğum hemşire Aslı'nın doğduğu günün sabahına doğru gelip siz uyurken kızını aldı ve bana getirdi. Sonra bende Aslı'yı alıp para karşılığında bakacak bir aileye verdim ona dair her şeyi gizledim ama hala içim soğumamıştı.

 Beni arayacağını bildiğim için yurtdışına çıktım. Benim gittiğimi duyunca sende beni aramayı bırakıp sadece kızını aramaya başladın. Aradan 4 sene geçti ama sen hala kızını arayıp en ufak umudun peşinden gidiyordun. Bende planımın son kısmını devreye sokup bir başka çocuğa ait olan cesedi sizin çocuğunuz gibi gösterip yaptırdığınız her DNA testiyle oynadım. Ve sonunda çok iyi bir şekilde almış oldum.  

Aradan 13 yıl geçti ve ben kanser illetine yakalandım ama biliyorum hakkettim. Küçücük günahsız bir kızın hayatıyla oynayıp öz ailesinden ayırdım. Ama o zamanlar toydum yaptığım şeyin takıntıdan başka bir şeyden kaynaklanmadığını hiç bilmezdim aşkın intikamı sanırdım. Ama yaptığım bu günah şimdi boynuma dolandı. Kanser belki beynimde ama benim kalbim sıkıntılı biliyorum vicdanım ama bana bu yapan ama varsın yapsın bu saatten sonra gıkım çıkmaz. 

Senden af dilemeyeceğim çünkü bende kendimi affetmeyeceğim. Sende beni affetme tek isteğim dağıtığım aile biraz olsun birleşsin.

SENDEN TEK İSTEĞİM GİT KIZINI AL. 

Zaten tüm bilgileri Kaan'a yolladığım kutuda var.

                                                                                 ESKİ DOSTUN CEMİL KILIÇ''

Yanağımın ıslaklığıyla ağladığımı anladım. Yaşadığımız her şey gözümün önüne geldi. Onca acı , gözyaşı ve daha niceleri. Hepsi boş bir intikam ve takıntı yüzündendi. Peki şimdi ne olacaktı. Babama baktım. Gözlerini yere dikmiş öylece bakıyordu. Sonunda dayanamayıp konuşmaya başladım.'' Baba şimdi ne olacak?'' Babamsa sanki transtan çıkmış gibi yerinden kalıp yanıma gelip bana sarıldı ve konuşmaya başladı. '' Kızım yaşıyor. Kızım yaşıyor Kaan. Ne olacak gidip ailece kızımıza kavuşacağız. Ama önce annenlerle konuşacağız ya da önce sen bana kutuyu ver bakayım.'' bir yandan gülüyor bir yandan bağırarak konuşuyordu.

Hemen kutuyu verdim. Önce DNA testlerine baktı sonra ise fotoğraflara. Baktıkça ağladı fotoğraflara. Bende artık dayanamayıp konuşmaya başladım. ''Baba yeter ağlama lütfen. Daha yapmamız gereken çok şey var . Hem daha Aslı'nın nerede , ne yapıyor, bizi ister mi bilmiyoruz. Lütfen artık bir yerden başlayalım.'' dediğimde ''O benim kızım beni ister tabi. Tamam belki her anında yanında olamadım ama yine de benim kızım.'' dedi. Konuşurken gözleri yine dolmuştu. Yanlış yerden girdiğimi anlayıp konuştum ''Baba evet haklısın ben zaten onu kastetmedim. '' dedim. ''Tamam sanırım annenlerle konuşmadan önce bizde bir DNA testi yaptıralım buradakiler 1 hafta önce yapılmış ama bizde yapalım. Yalnız oğlum ben biliyorum bu kız benim kızım baksana nasılda annene benziyor sanki zamanda geri gidilmiş versiyonu gibi.'' dedi. Bende kafamla onu onayladım. 

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

SELAMLAR!!!

NASILSINIZ?

VALLAH BEN HİÇ İYİ DEĞİLİM BU HAFTA SINAV HAFTAMDI VE FEN LİSESİ OLUNCA AYRI BİR ZORLUYORLAR.

AMA SİZ İYİ OLUN !!!

OY VERİP , YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!