HAYAT ACIMASIZDI , ACIMADI DA . . .
Hayat Atabeyli ailesini hiç acımadan yakmıştı 17 yıl önce.
Onlardan biricik kızları Aslı'yı almıştı daha doğduğu günün ilk gecesinde.
Aslı gitmişti ardında acılı ve yıkılmış 5 abi , anne ve babasını bırakarak.
A...
Eve dönüşümün üstünden üç hafta geçmişti. Bedenim iyileşse de ruhum acı içinde kıvranıyordu. Odamdan hiç çıkmıyor kimseyi içeri almıyordum. Yemeğimi bile kapıma bırakıyorlardı. Pek yediğim söylenemezdi. Konuşmak istiyordum, anlatmak istiyordum ama aynı zamanda anlatmak istemiyordum. Ailem sadece işin şiddet kısmını biliyordu.
Günlerin çoğunu uyuyarak geçiriyordum. Bu biraz olsun gerçeklerden uzaklaşmamı sağlasa da gerçekler rüyalarda da beni yalnız bırakmıyordu. Her uyanışım o anları tekrar yaşamış şekilde oluyordu.
Bana her yaklaşmaya çalışanı geri itiyordum. Ağır ve kalp kırıcı şeyler söylüyordum. Kırılıyorlardı, biliyordum ama o anlarda ben ne dediğimin farkında olmuyordum. Sonra oturup bunun için sessizce ağlıyordum. Duymayacaklarını bile bile tekrar tekrar özür diliyordum.
Yıkanmaktan tahriş olmuştu bedenim. Uyumadığım zamanlarda yaptığım iki şeyden biriydi duş almak. İkincisi ise ağlamaktı. İyileştikten sonra aldığım kiloların çoğunu geri vermiştim. İlaçlarımı uzun zamandır kullanmıyordum ve bu umurumda bile değildi. Sağlığım dahil hiçbir şey umurumda değildi.
Tek istediğim şey ise bunun artık bitmesiydi. Ağlamaktan gözyaşlarım bitmişti. Canım acıyordu ve kimseye söyleyemiyordum. Elimde değildi. Anlatamıyordum. Bu onlarla değil benimle alakalıydı. Utanan kişinin o kişi olması gerekirken ben kendim utanıp kendimden tiksiniyordum.
Gözüme annemin bana verdiği o defter çarpınca gidip elime aldım. Gelip yatağa geri oturdum.
İlk sayfasını açtım.
01/03/2003
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu senin ilk fotoğrafın bir tanem. Bugün öğrendim ve beş abinde olduğu gibi hemen senin içinde tutmaya başladım defter. Doğru duydun beş abin var. Eminim seni çok sevecekler. Tabi bende babanda. Her seferinde olduğu gibi yine ilk kez anne olacakmış gibi heyecanlıyım. Henüz kimseye senden bahsetmedim. Ama bahsettikten sonra ilk iş sana anlatacağım.
11/03/2003
Herkese anlattım seni bebeğim. O kadar sevindiler ki, değişen hormonlarım yüzünden ağladım. Ama sonra gülüp tüm ailemizi öptüm. Hem senin için hem kendim için öptüm. En büyük abin Poyraz seni daha şimdiden miniğim diye sevmeye başladı. Her gece gelip karnımı öpüp öyle uyuyor. Daha şimdiden senin için bir şeyler yapmaya başladılar. Ayaz ve Demir abin hala küçük olsalar da Poyraz, Kaan ve Araz abin heyecanla her seferinde olduğu gibi bir şeyler yapıyorlar.
23/05/2003
Güzel kızım! Evet cinsiyetini öğrendim bugün. Kızım oluyorsun. İnan bana cinsiyetinin bir önemi yoktu, sağlıklı doğsan yeterdi. Ama yine de kız olmana çok sevindim. Çünkü küçükken kızım olursa onunla yapacağım şeylerin hayallerini kurardım. Şimdi gerçekleştirme vakti. Seni seviyorum kızım.
