ÖZ AİLEM

30. BÖLÜM (GİDİYORUZ)

(Multimedya: Aslı)

ASLI ATABEYLİ

Güne gözlerimi karnımdaki ağrı ile açtım. Kaan abi hala uyuyordu. Koluma dikkat ederek banyoya girdim. Tahminlerim doğruydu regl olmuştum. Zorda olsa işimi hallettikten sonra banyo aynasının karşısına geçtim. Cildim solgun duruyordu ve sanırım birkaç kilo vermiştim. Kendime bakmayı kesip banyodan çıktım. Kaan abim hala uyuyordu. Uykum olmadığı için yavaşça odadan çıktım. Ağrı kesici ve sıcak su torbası bulmam lazımdı.

Mutfağa girip önce ağrı kesici buldum. Ama sıcak su torbasını bir türlü bulamadım. Mutfakta aramaya devam ederken arkamdan gelen sesle yerimde sıçradım. "Bebeğim bu saatte ne yapıyorsun?" dedi Aras abim. Ona döndüm. Ne desem ki? Aman sanki ayıp bir şey.

"Sıcak su torbası arıyorum abi." dedim. 

"Tamam sen otur ben bulurum. Çok ağrıyor mu karnın?" dedi Aras abim. Ah benim zeki abim. Leb demeden leblebiyi anladı. 

"Hayır. Sadece biraz. Zaten ağrı kesici içeceğim şimdi." dedim.

"Bir şeyler yemeden içme. Bekle sana bir şeyler hazırlayayım." dedi. 

Birkaç dakika sonra önüme bir sandviç bıraktı. "Ye. Torbayı da getireceğim." dedi. Alıp yemeye başladım ama canım hiç yemek istemiyordum. Yarısına kadar yedikten sonra bıraktım ve önümdeki ağrı kesici ile suyu içtim. "Abi torba hazır mı?" dedim. Ağrım bir tık şiddetlenmişti.

"Evet bebeğim getiriyorum." dedi. Ayağa kalkıp salona geçtim. Uzanmam lazımdı ve yukarıya kadar çıkamazdım. Gidip salondaki bir koltuğa uzandım. Abimde elinde torbayla geldi. Ben o kadar arayıp bulamadım o nasıl buldu? Neyse şuan daha büyük dertlerim var. Karın ağrım gibi. 

"Neren ağrıyor göster oraya koyalım."  dedi. Kasıklarımla karnım arasındaki bölgeyi gösterdim. O da oraya koydu. Sıcak ile karnımın ağrısı biraz da olsa azaldı. 

Gülümseyip "Teşekkür ederim." dedim.

"Önemli değil bebeğim. İyi geldi mi biraz?" dedi.

"Evet daha iyiyim." dedim. Karnımdaki sıcaklık beni mayıştırırken.

"Abi her an uyuyabilirim." dedim.

"Uyu abicim. Ben buradayım." dedi.

Bende huzurla gözlerimi kapadım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Karnı mı ağrıyordu?" dedi biri.

"Evet. Aşağı indiğimde su torbası arıyordu." dedi bir başkası.

"Ben niye kalktığını anlamadım ki?" dedi diğeri.

Ah! Sanırım bunlar benim abilerim. Tam elimi üstümdeki örtüyü almak için atacaktım ki kolumdaki ağırlığı fark ettim. Birde şu var tabi. Kırık kol.

"Susun ya! Uyandırdınız işte." dedi Demir abim. Artık sesler daha net diye algıda sıkıntı yaşamayıp kim olduğunu anladım.

Yavaşça açtım gözlerimi. Tam önümde yani koltuğun yanında hepsi bağdaş kurmuş bana bakıyorlardı. "Niye böyle dizildiniz?" dedim. İşin komik yanı büyükten küçüğe oturmuşlar ve matruşka bebeklerine benziyorlardı. 

"Niye gülüyorsun? Oturamaz mıyız?" dedi Demir abim.

"Yok canım oturursunuz da sadece matruşka bebeklerine benzemişsiniz." dedim.

"Ya bir matruşka olmadığımız kalmıştı o da oldu." dedi Ayaz abim. 

"Ağrın var mı?" dedi Poyraz abim bizim konuşmamızı es geçerek.