ÖZ AİLEM

36.BÖLÜM (KÜSLÜK)

(Multimedya: Aslı)

ASLI ATABEYLİ

Gelen bağırma sesleriyle gözlerimi açtım. Abim yanımda değildi. Halbuki abimler bizim odadan çıktıktan sonra beraber uyumuştuk. Bağrışma sesleri artınca yataktan inip maskemi ve eldivenlerimi takıp odadan çıktım. 

Aşağı indiğimde gördüğüm şeyle olduğum yerde kaldım. Kaan abim Poyraz abime yumruk atıyordu. Kaan abimin burnu kanarken Poyraz abimin dudağının kenarı kanıyordu. Odada herkes onları ayırmaya çalışıyordu. Oda savaş yerine dönmüştü. Ne yapıyorlardı? Neden kavga edecek seviyeye gelmişlerdi. Şok olmuş gözlerle onlara bakıyordum.

"Onu bizden ayırman onu iyileştirmiyor. Sadece üzüyor farkında değilsin." diye bağırdı Kaan abim.

"Farkında değil misin eğer önlem almazsak ölecek? Bir kez daha ondan ayrılmaktansa bir süre sizden uzak kalması daha iyi." diye bağırdı Poyraz abim. İkisinin de ilk kez bu kadar yüksek sesli bağırdığını ve bu denli sinirlendiğini görüyordum.

"Ölmeyecek ama sen sırf onu bizden ayırdığın için daha da üzülecek. Hastalığı onu zaten çok etkilerken bir de sen tüm hayatını birbirine karıştırıyorsun." dedi Kaan abim.

"Neden anlamıyorsun Kaan? O hasta eskisi gibi yaşayamaz. İstediği gibi davranamaz. Sizden ayırmak benim hoşuma gidiyor mu sanıyorsun? Onun bu yüzden ne kadar üzüldüğünü görmediğimi mi sanıyorsun?" dedi Poyraz abim.

"Hiç görüyormuş gibi durmuyorsun. Kardeşimi görmek için bile senden izin almak zorundayım. Neden çünkü o Poyraz abim. Sırf miniği için ülkeyi terk etmiş kişi. En çok sen seviyorsun değil mi onu? Bir tek sen onun abisisin. Sadece onunla sen ilgilenebilirsin." dedi Kaan abim.

"Kaan haddini aşacak şeyler söylemeye başlıyorsun. Dikkat et." dedi Poyraz abim.

"Demek haddimi aşıyorum öyle mi? Daha bu dediklerim ne ki? Bir sensin onun için doğru olanı bilen değil mi? Bir sensin hasta olsa bile onunla uyuyabilecek olan. Bir sensin odaları birleştirebilecek kişi." dedi Kaan abim.

Poyraz abimin sabrı taşmış olacak ki aniden yumruğunu Kaan abime attı. "Evet lan benim. Bunların hepsini yapacak kişi benim. O benim kızım, kardeşim değil. Onun için bunların hepsini bir tek ben yaparım. Değil sen tüm dünya bir araya gelse bunları yapmama engel olamaz ve benden başka kimse yapamaz. Anla bunu." dedi Poyraz abim bir yumruk daha atarken.

Tek kelime etmeden onlara bakıyordum. Kimse geldiğimi fark etmemişti henüz. Şuan sırf benim için birbirlerini dövüyorlardı. Bu çok kötü bir şeydi.

Kaan abim tam Poyraz abime yumruk atacağı sırada bağırdım. "Yeter. Lütfen vurmayın birbirinize." dedim gözlerim dolarken. Tüm bunlara ben sebep olmuştum.

Hepsinin gözü bana dönerken yanlarına yaklaştım. Kaan abimin kaldırdığı elini tutup aşağı indirdim. İkisini birbirinden uzaklaştırdım.

"Değer mi birbirinize vurmaya? Zaten hasta olduğum için hepinizden uzağım. Şimdi birde siz benim yüzümden kavga ediyorsunuz. Birde buna mı üzüleyim? Ha söylesenize size en çok ihtiyacım olduğu zamanda siz birbirinize düşüyorsunuz." dedim. Hepsinden uzaklaştım. Maskeleri yoktu fazla kalmam riskliydi.

"Ne geçti elinize birbirinizi kırmak dışında? Ha söylesenize? Baksanıza bir çevrenize. Yalnızca kendinize değil çevrenize de zarar verdiniz. Bakın anneme kadın nasıl ağlıyor? Bakın babama sizi ayırmak için aranıza girmeye çalışırken düştü. Bakın kardeşlerinize, bana. Bizim rol model alacağımız sizler karşımızda birbirine vuruyor. Şimdi bizde sizin gibi birbirimize vursak sizin karışmaya hakkınız olur mu? Bize örnek olan sizdiniz ne de olsa." dedim.