Aż do śmierci

27.

Perspektywa Aurory

Miesiąc później

Przez ten cały czas nic się nie działo, nie dostawałam żadnych niepokojących wiadomości, pytałam się Matta czy to jego sprawka, ale on zapierał się rękami i nogami, że nie.

Antonio już dawno się od nas wyprowadził i oświadczył się swojej dziewczynie, która przyjęła jego oświadczyny i razem z moim przyjacielem wyprowadziła się do Rzymu.

Właśnie tam przeniosłam moją firmę, nie mam nikogo w Paryżu, który jest osobą zaufaną, więc moją działalność przeniosłam do Rzymu gdzie mam dużo bliżej no i jest tam również Antonio, który dalej nadzoruje w firmie i świetnie się tam sprawuje.

Ostatnio wszystko się układa, nikt nie dowiedział się o mojej chorobie z czego niezmiernie się cieszę, ale i tak idę do mojej lekarki bo znów mi się spóźnia okres. Mówi, że to normalne, lecz woli abyśmy się spotkały i zobaczyły czy wszystko jest dobrze.

Jeszcze z większych nowości dzisiaj dowiemy się jaka jest płeć dziecka Seriny i Alessandro. Jestem strasznie podekscytowana bo to oznacza zaczęcie robienia projektu pokoiku dla dzieciaczka.

Po Juliett nie było ani śladu, jak Matt kazał się jej wynieść tak wyszła razem z dzieckiem Alessio. Serina znów była smutna jak i zła, że Juliett odeszła, ale rozumiała brata dlaczego kazał się jej wynosić choć widziałam, że było jej przykro z powodu odejścia dziewczyny bo podobno kiedyś się bardzo przyjaźniły i dla kobiety był to wielki cios kiedy dowiedziała się o śmierci jak o tym, że ma dziecko z tym gnojem.

Właśnie szykuję się na wizytę na, którą zawiezie mnie Matt, powiedział, że ma do załatwienia jakieś sprawy na mieście i może mnie odwieźć.

Ubrałam buty i wzięłam torebkę gdzie spakowałam telefon i portfel. Wyszłam z pokoju i kierowałam się do gabinetu mężczyzny, weszłam oczywiście bez pukania, ale Matt już się do tego przyzwyczaił i nawet mu to nie przeszkadza. Przynajmniej mi tak mówi, ale i tak mu nie wierzę.

Siedział za biurkiem w oczywiście czarnej koszuli ze skupionym wyrazem twarzy wertując jakieś kartki. Gdy mnie zauważył uśmiechnął się i zapytał czy jestem gotowa na co pokiwałam twierdząco głową.

Jechaliśmy w aucie rozmawiając powoli o ślubie bo nasze mamy się nie mogą doczekać tego dnia, a my wręcz przeciwnie, na razie jest dobrze tak jak jest. Kiedy będziemy gotowi to przyjdzie czas na dzieci jak i ślub.

Pożegnałam się z mężczyzną buziakiem w policzek i wyszłam z auta kierując się do dużego budynku. Jestem w szoku, że Matt nie dał mi żadnego ochroniarza co jest bardzo dziwne.

Zawsze mnie nimi obsypuję i karze im za mną chodzić nawet do ogrodu. Jest to strasznie uciążliwe i poprosiłam Matta aby zmniejszył tą ilość i chyba wziął to do serca.

Zapukałam do właściwych drzwi i na słowo 'proszę' weszłam do środka gabinetu. Usiadłam przed kobietą z uśmiechem i zaczęłam mówić.

- Dzień dobry. - rzekłam.

- Dzień dobry, czyli problemy z miesiączką tak? - zapytała, na co pokiwałam głową. - Uprawiała pani stosunek seksualny? - zapytała na co znów pokiwałam głową. - Dobrze, zrobimy w takim razie usg dla upewnienia się czy to nie dziecko.

Czy ja naprawdę mogę być w ciąży? Przecież Matt nie chcę dziecka, mam nadzieję, że mnie nie zostawi tylko dlatego, że zajdę w ciąże.

Ale muszę być dobrej myśli, że nie przecież mam nadczynność tarczycy i zajście w ciąże jest bardzo trudne, a jeśli nawet to utrzymanie dziecka jest również ciężkie.