Never Promise Again

Chapter 33

Naya's Point of View

"Are you just going to stare at each other?"

Narinig kong sabi ni Levy sa gilid namin. Mabilis naman akong umiwas ng tingin. Hindi ko namalayan na matagal-tagal din akong tumitig sa kaniya. Hindi ko pa rin alam kung anong sasabihin ko o kung anong mararamdaman ko. May dapat nga ba 'kong maramdaman na ngayong nag-kita na ulit kami.

"Tito Lux, say hi to Nurse. Sang'gre." Kinikilig na sabi ni Levy at may ngiti sa kaniyang labi. Ngiting tagumpay.

"Hi." He almost whispered. Sumilip ako sa kaniya pero hindi ako nag-pakita ng kahit anong ekspresyon.

Mali, meron pala. Ekspresyon na hindi natutuwa na makita siyang muli.

Tumahimik lang ako at walang balak na sumagot. Anong akala niya, sasagot ako sa hi niya? Mag-hi din ako sa kaniya pabalik? No way.

"Go on. Shake hands kayo." Levy exclaimed and with that she grabbed mine and Lux's hand to shake, but our hands didn't intertwine, so Levy helped us to hold each other's hands. Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil ruon. Madali ko namang binawi ang aking kamay at muling umiwas ng tingin.

"Nurse. Sang'gre, you're blushing!" Levy teased me.

Iniisip niya siguro na kaya ako nag-mumula ay dahil sa kilig pero ang hindi niya alam, namumula ako dahil sa hindi ako komportable sa nangyari.

Levy has no idea of what her Tito and I had before because she was a baby on that time. That's why I can't blame her for being pushy on us. I understand that.

Tahimik lang kaming dalawa ni Lux at hindi pa rin 'yun napapansin ni Levy. Walang siyang kahit na anong ideya.

"Uh, CNO, the session is done can I excuse myself? Lunch break ko na rin po kasi, e." Tumingin ako sa nurse na kasama namin na nag-paalam.

"Sure. You can go ahead. Thank you." Ngumiti ako sa kaniya at lumabas na rin siya ng clinic room.

"Ma'am, how about you? Aren't you going to eat lunch? It's 3:30 P.M, and you haven't eaten anything since this morning." Paalala naman ng sekretarya ko. Nagugutom na nga rin ako, e. Hindi pa pala ako kumakain simula pa nitong umaga.

"Nurse. Sang'gre." I looked at Levy pulling the hem of my uniform. "It's bad not to eat on the right time, especially breakfast." She pouted, she looks worried about me.

Bumaba ako ng kaunti para mag-kaharap kami. "I know. I'm sorry." I ruffled her hair. Nakakatuwa naman talaga siya.

"Don't do that again, okay." Para niya 'kong pina-pagalitan. Ngumiti na lang ako at hinawakan naman niya ang aking kamay.

"Come on now. Let's eat na. You and Tito will have a date!" Her mood suddenly changed. Naging excited na ulit siya at hinatak ako palapit sa pintuan.

Muli kong naalala ang ideyang 'yun. Para bang gusto ko na lang umatras. Lux and I will have a date? Just the thought of it makes my heart unease. Ayoko. Hindi ko siya kayang maka-sama sa isang lamesa at umakto na parang maayos lang ang lahat. Hindi naman kasi maayos ang lahat sa'ming dalawa, e.

Gusto ko siyang makitang kumain pero hindi sa lamesa ko.

"Wait a second, Levy." Tumigil kaming dalawa malapit sa pintuan. She looked at me with her hopeful eyes. Paano ko ba 'to sasabihin?

"Uh, I think.. uh, I have something to do. I can't eat lunch with you. I'm sorry." I gave her an apologetic smile. I feel so sorry about this.

"You're not coming? B-but you promised to me that you'll come and date my Tito." Her tone voice was sad and it seems that she's about to cry at any moment. I feel guilty now.