Never Promise Again

Chapter 40

Naya's Point of View

Felix: Hoy! Naya, seryoso ka ba? Pinag-hihinalaan mo ba sila?

Naya: It's nothing like that, Felix. I just need to clear some things.

Felix: Clear some things? Naya, wala ka ng dapat pang i-clear sa pag-kamatay ng pasyente.

Naya: Felix, I get your point. Pero tulungan mo na lang ako rito, please.

Felix: Tanungin nga kita. Ginagawa mo ba 'to para kay Nurse. Cruz?

Naya: No! I'm doing this for everyone. Gusto ko na lang matapos ang lahat ng 'to at ikaw lang ang makakatulong sa'kin ngayon.

Felix: Hay nako ka, Danaya Suarez! Sige na nga. Ire-review ko 'yung CCTV at babalitaan agad kita.

Naya: Salamat, Felix. Bye.

I know that I'm being ridiculous to be like this, to think like this. I'm a nurse not a detective, pero kagaya nga ng sinabi ko kanina. Gusto ko lang matapos ang lahat ng 'to. Gusto kong tumingin sa ibang anggulo at baka sakaling may matuklasan pa ako.

Sana nga lang ay wala akong pag-sisihan sa gagawin kong 'to.

Nag-drive na 'ko pabalik sa condo pero tumigil muna ako sa isang restaurant para kumain, nagutom ako bigla. Malapit lang din 'to sa hospital namin.

Nag-order na 'ko ng pagkain at habang kumakain ay may nakita akong mga nurses na ka-trabaho ko sa hospital. "CNO!" Lumapit silang apat sa'kin.

Ngumiti naman ako sa kanila bago mag-salita. "Kain tayo."

"Tapos na po kami, Nurse. Salamat po." Tumango na lang ako. Kaya pala palabas na rin sila ng restaurant.

"Nurse. Suarez, kumusta po kayo? Miss na po namin kayo. I heard you were suspended because of Nurse. Cruz." Bulong sa'kin ng isang nurse. Hindi na nakakapag-taka na alam na nila, ng lahat ng mga tao sa hospital ang balitang 'yun.

"Grabe siya. Pati kayo dinamay niya." Disappointed namang sabi ng isa.

"I'm fine. Miss ko na rin kayo. Don't worry, mabilis lang naman ang 3 months, e. You should go back to your patients." Ngumiti akong muli sa kanila. Sigurado akong kailangan na sila ng mga pasyente nila.

"Sige po, Nurse. Take care." Paalam nilang lahat sa'kin.

"See you in 3 months." I watched them leaving. I sighed. I miss the hospital, my work, my co-workers, my patients. All of them.

Tinapos ko na lang ang pag-kain ko at lumabas na ng restaurant ng may nabunggo akong bata.

"I'm sorry. Are you okay?" Muntikan na siyang matumba pero mabuti na lang at nahawakan ko siya agad.

Nag-katinginan naman kaming dalawa at mabilis niya akong niyakap ng makilala ako. What is Levy doing here? Sinong kasama niya?

"Nurse. Sang'gre, where did you go?" Tanong niya habang naka-tingala sa'kin. "I missed you."

"I just ate my lunch. By the way, what are you doing here? Sinong kasama mo?" I noticed that she was wearing a school uniform. Judging by the time now, parang uwian na nila.

"I just came from school and we went to the hospital because I want to see you, but you weren't there." Unti-unti naman akong napa-ngiti dahil sa kaniya. Ang cute talaga lalo na't pag-ganito siya.

"Levy?" Napa-lingon kaming dalawa sa tumawag sa kaniya and there, we saw Lux, walking towards us.

"Tito Lux, I found her." Masayang sabi ni Levy at itinuro pa ako.