C-ESARET+18 (2020)

CESARET(+18)/Emanet

Medya: Kitap şarkısıdır.

Fleurie: Love and War.
...

Evet, güzel haberlerim var. Kitabın kurgusunu tamamen bitirdim. Hızlı bir süreçle hemen final yapıyoruz. Bu arada, iki final arasında başından beri sıkışıp kalmıştım.

Kötü son mu, Mutlu son mu kargaşasına hiç girmeyelim, benim tarzım belli.

Finale son (4.)

Lütfen benimle kitap hakkındaki görüşlerinizi paylaşın.

Güzel ve etkileyici okumalar dilerim... 💜

Düzeliyordum. Hissediyorum.

Düzeldiğimi hissediyorum. Uzun zamandır, düzeldiğimi hissediyordum. Bir zamanlar, gözümün iyi gördüğünü zihinime kötü göstermeye çalışıp, kendi kendini kandırmaya çalışan bir kadından çok daha iyiydim. Reha gibi yaşayıp, Alex gibi hissederek... Tam tersi, Alex gibi yaşayıp Reha gibi hissederek. Evet, doğrusu buydu. Ben, nefret ettiğim Alex gibi yaşıyordum artık ama Reha içinde elimden geleni yapıyordum. Zihnimdeki ses, sadece Alex olup onu dinlediğim zaman susuyordu. Tek çarem, en başından beri ne Barkın'dı ne de onun dokunuşları. Başından beri tek çarem bendim.

Yarattığım kişilikler arasında sıkışmıştım öncesinde, artık böyle bir sorun hissetmiyordum. Ne Reha, ne Alex! Ben, bendim. Olabileceğimin en iyisi buydu. İçimde suçluluk yaratsa dahi, bu olmak önceki hallerimden çok daha iyiydi. Barkın bana kendimi bulmamı istediğinden beri bunu denemiştim. Yapabildiğimin en iyisi buysa, ben buydum! Kendimi bulmuştum.

İkisininde, zaafı Barkın'dı. İkisi de tek bir ortak noktaya sahipti ve ben Barkın'ı kaybetmediğim sürece, rahat edecektim. Alex, Barkın'ın tutkusuna aşıktı, Reha ise sözlerine ve zekasına. Ben ikisini de sahiptim. İkisinden, kendime yeni bir ben yaratmıştım. İsimlere sığmayan beni, içimdeki kendimi! Ama sorun şuydu ki, Alex tutkunun olduğu kadar zekanın da kadınıydı ve Reha zekayı sevdiği kadar ilgi manyağıydı. Birbirlerini bir şekilde tamamlayan iki karakter, sonunda bende ortak noktaya kavuşmuştu.

Barkın, Maviden ne için vazgeçemiyorsam, senden de bu yüzden vazgeçmeyeceğim.

"Alexandra, son yaptığımız testlerde kanında bir tür parazit çıktı. Emin olmak için hastaneye gideceksin."

Kaşlarım hafifçe çatılırken, doktorun yüzüne baktım dikkatle.

"Parazit?"

Elindeki dosyanın kapağını kapatırken, bakışları bana döndü. Gözleri bedenimde gezindi ve derin bir nefes alıp verdi.

"Bilmiyoruz, hastanede söylerler."

Bir süre sessiz kaldı ama bana gitmemi de söylemedi. Hala ona bakmaya devam ettiğimde, asıl söylemek istediklerini de ağzından dökülmüştü.

"Alexandra, en son ne zaman cinsel ilişkiye girdin?"

Şimdilik sondu,evet. Kast ettiği parazitin ne olduğunu anlarken, irkildiğimi fark ettim. İhtimal... Her zaman aklımın bir köşesindeydi ama güvendiğim bir seçenek değildi. Doktor, ısrarla gözlerime bakarken yutkundum.

"Hatırlamıyorum, belki birkaç hafta..."

Barkın!

"Korunman gerekirdi, korunmasan dahi en azından bize bildirmen gerekirdi. İlaçların ağırlığının farkında değil misin? Bizi zor duruma sokuyorsun."

Yanımda olmana ihtiyacım var.

Korktuğumu hissettiğimde, derin bir nefes aldım ve ne diyeceğimi bilemeyerek baktım yüzüne. Sakin olmam gerekiyordu, sakin olmam gerekiyordu...