17.YAŞIMA HİTABEN, İnsanlara güvenini kaybetmiş, delirmemek için çabalayan, hayata tutunmaya çalışan genç kız adına...
...
⚠️Kimse kitap içinde ahlak bekçiliği yapmasın, senin tarzın değilse okumayabilirsin.
⚠️Okuyabilmen için felsefe ne demek bilme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍷
BARKIN SOYKAN
Hayat, karşımıza her zaman olağan şeyleri çıkarmazdı. Bazen, aklımızın almadığı oyunların içine düşerdik. Aklımızın almadığı oyunları oynayan insanların hayatına dahil olurduk. Sıra bana gelmişti. Birinin hayatına dahil olmuştum.
Selim Demiroğlu!
"Dediğim gibi, gerçek bu ve aynı şeyleri tekrar yaşarsa, gerekli delilleri bulursunuz. Sırf raporlu olması onun katil olduğu gerçeğini değiştirmez. Hergün aynı evde bir katille yaşıyorum. Hem de kendi kendine konuşan bir şizofren kendisi."
Elimi kaldırıp, hiddetlenen konuşmasını bastırdım ve susmasını sağladım. Canını seven, parası hayatı olan bir adam olduğu belliydi. Klasik bir imajı vardı, göbekli bir iş adamı, paranın kölesi. Her şeyi bariz!
"Sakin olun. Önce bana, olayları baştan anlatın."
Çalışanın getirdiği suyu bir dikişte içip, iğrenç bir sesle zorlanan nefesini düzeltti ve başını salladı. Aceleci davranıyordu, ya gerçekten korkuyordu ya da bir an önce kurtulmak istiyordu.
"Yurt dışında bir kadınla tanıştım ve evlendik. Ama 19 yaşında bir kızı vardı. Pek sevmezdik birbirimizi, sadece iş söz konusu olduğunda biraz anlaşırdık o kadar. Zaten iyi değildi, dışarıdan bakan herkes onda bir gariplik olduğunu sezerdi. Kast ettiğim sezgi, görünüşten kaynaklı değil, ifadeleri, bazı konuşma tarzları, mimikleri bile farklı. Birkaç yıl sonra eşim öldü, bende kapının önüne koyamazdım kızı. Zaten eve kapatmıştı annesinden sonra kendini. Aktif bir hayatı yoktu ama cesurdu ilk başlarda, sonra iyice kendine döndü. Sanki sadece kendisi vardı. Kendi bedenine hayrandı, kendine aşıktı. Bazen kendiyle konuştuğunu yakalardım. Çoğu zaman böyle anlarda sinirli olurdu. İyi kötü geçiniyorduk ama bir psikoloğa gitmesi gerektiğini biliyordum. İkna da ettim biraz düzelmiş gibiydi, konuşmaları azalmıştı taa ki yan eve bir adam taşınana kadardı bu düzelme."
Soluklandı sanki saatlerce konuşmuş gibi. Yeniden getirilen sudan bir yudum daha aldı ama gözleri dehşet saçmaya başlamıştı. Korktuğu bir şey olduğu belliydi ama korkudan çok ürkmekti bu. Saklanmak istiyordu yaşadığı bir şeyden.
"Yan evimize bir adam taşındı, tek yaşıyordu. Gençte biriydi... Ne oldu nasıl olduda tanıştılar bilmem samimi olmaya başladılar. Ama bir gariplik vardı, içine kapandığı için ruh sağlığının bozulduğunu sanmıştım ve biriyle konuşması hoşuma gitmişti açıkçası. Gariplik ise o adamla ne kadar samimi olursa, içindeki sesle daha fazla konuşmasıydı. Düzelmesi gerektiği yerde bozulmuştu yine iyice. Geceleri ağlayarak evden çıkar uçuruma giderdi, bazen öfke nöbetlerine girer bayılır olmuştu. O genç çocukta nasıl bağlandıysa yanında durup, yardım etmeye çalışırdı. İçindeki sesi biliyordu. Şizofren olduğunu biliyordu. Yine de bırakmadı peşini..."
