C-ESARET+18 (2020)

CESARET(+18)/ Reha mı Alex mi?

Güzel ve etkileyici okumalar dilerim... 💜

Beğenmeyi unutmayın. 🌟

🍷

Güneş daha doğmadan uyanmıştım, gün içinde yorgun olmamak için tekrar uyumaya çalışsam da pek başarılı olamadım. Kendimi duşa atıp bir süre oyalandım ve tekrar odaya girdiğimde birkaç saatimin daha olmasının verdiği rahatlık vardı üzerimde.

Huzurlu bir keman sesini son ses açmıştım, insanların arasına karışacaktım, kendimi sakin tutmalıydım, uzun zaman olmuştu kalabalığa girmeyeli.

Islak bedenimi yatağımın üzerine atıp gözlerimi kapattım ve müziğin bir süre tadını çıkardım. Kendi kendime kuruyan bedenimin ardından saçlarımı kurutmak adına ayaklandım.

Gerekli hazırlıklarımı tamamladığımda dolabımın karşısına geçtim ve elbiselerime baktım. Ellerim kumaşlar üzerinde gezinirken son anda vazgeçtim ve altıma deri bir etek seçip üzerime göğüs dekolteli bir üst seçtim. Sıradan giyinip herkes gibi olmak istememiştim, biraz güçlü durmalıydım, cesaretli ve kendine güvenen bir imaj yaratmalıydım. Saçlarımı omuzlarımın üzerinden geri atıp hazır olduğumu hissettiğimde evden ayrıldım.

Basit yalanlar ile geçecek bir gündü. Giriş, kısa bir tanışma toplantısı, işler ve son. Dün kendimce planladığımın aksine daha kolay olacağına inanıyordum. Beni zorlayan tek şey yıllar önce bu işi çoktan bırakmış olmak olacaktı ve bir de makam değişikliğim. Oysa gizli sırlar dışında pek de bir farkı yoktu önceki pozisyonumla arasında.

Çağırdığım taksinin henüz gelmemesi üzerine sırtımı evin duvarına yasladım ve telefonumla ilgilenmeye başladım. Babalığım sağ olsun yapmam gerekenlerin birer listesini mail olarak yollamıştı. Son iyiliği ve irtibatımızın delili de bu olmuştu. Her zaman yaptığım gibi onu asla aramayacaktım ve o da beni. Gerekli konularda yurt dışı bağlantısı için görevli kişiler gerekeni yapardı. Hayatımda istemediğim tek bir şey kalmamış olması mükemmeldi!

"Günaydın Reha!"

Belkide istemediğim bir şey daha kalmıştı. Bakışlarımı telefondan çektim ve karşımda takım elbisesi ile duran adama baktım. Sırtımı dikleştirip telefonumu çantama yerleştirdim ve kibarlıkla karşılık verdim.

"Günaydın."

O sırada gelen taksi kısa bir korna çaldı.

"Görüşmek üzere."

"Belki."

Samimiyetsiz bir gülümsemenin ardından taksiye bindim ve adresi verdim. Yüz vermek istemiyordum artık ona. Benliğimi değiştirmeye çalışan biriyle muhattap olmak kendime ihanetti.

'Kendine yeterince güvenseydin ondan uzak durmaya çalışmazdın!'

İçimdeki sese bağıra bağıra cevap verme isteğim artık kadınlığımın ağır basması ve ciddiyetim ile yok olurken kendime göz devirdim. Duymazdan gelirsem pes edebilirdi.

'Ben senin susturmaya çalıştığın tarafım!'

'Sen nefret ettiğim her şeysin Şeytan! Senin oyununa gelmeyeceğim.'

Taksinin durması ile ücreti ödedim. O sırada vale tarafından kapım açıldı. İçinden indiğimde kim olduğum çabucak anlaşılmış ve beklenen kişi olduğum için yavaş yavaş ilgi odağı olmuştum. Ajansa girişimin ardından beklemede olan sekreter yanıma geldi.

"Hoşgeldiniz Ale-"

Elimi kaldırıp konuşmasını keserken ciddiyetle gözlerine baktım. Hırslı cümlelerimin hedefi oldu.