C-ESARET+18 (2020)

CESARET(+18)/ Aşk 🔞

Söylemek istediğim çok şey var kitap hakkında, doğrusunu söylemek gerekirse bitirdiğim zaman, itiraflar bölümü yayınlayacağım ve aklınızda ne kadar soru işareti bıraktıysam hepsini söyleyeceğim.

Baştan sona, tek bir düşünce ile ilerlemedik kitapta, birçok çalkantı yaşadık. Bir an başka bir şey, bir bölüm başka bir şeyin hiddetini ve sevgisini yaşadık. Bunun sebebi Alexsandra'nın karmaşık zihni. Kitabı Alexsandra'nın ağzından okuduğunuzu unutmayın, düşüncelerin birer birer onun zihninden aktığını da.

Barkın için bölüm isteyenler var, bununla ilgili düşüncelerim var. Final bölümü, ikili anlatıma yer verebilirim.

Merak ettiğiniz her ne varsa yorumlarda görmek istiyorum, siz sessiz kalırsanız bende sessizce kitabı bitirip kenara çekilirim. Şahsen benim istediğim bu değil.

Güzel ve etkileyici okumalar dilerim.

Beğenmeyi unutmayın. ⭐

🍷

Bazen, aslında o zamana kadar her şeyden kolayca vazgeçebilmişken, bir şeyden asla vazgeçemeyeceğimiz hissine kapılabilirdik. Bu yanılgıdan kurtulmak zordu çünkü o an için en iyisi, en ideali, en çok isteneni oydu ve her şeye rağmen o, tek başına her şeye baş tutabilecek kadar değerli gözükürdü. Hatalar, seviyorsan eğer görmezden gelinebilirdi. Bunun boyutu hislerimize bağlıydı, büyüklüğü ya da küçüklüğü fark etmeksizin bir hata yapıldığını düşündüğümüzde, hislerimizin bizi yönlendirdiği kadar karşı çıkabilir ya da görmezden gelebilirdik.

Sevgimin büyüklüğünden mi yoksa zihnimdeki seslerden mi bilinmez, hatası büyük gelmesine rağmen bazen ondan vazgeçemiyordum. Vazgeçmek çok zor geliyordu ve hangi yöne adım atacağımı da kestiremiyordum. Onu gözümde büyüteceğim kadar seviyordum, bunun yanlış olduğunu biliyordum ama karşı koyamıyordum. Tehlikeyi hissediyordum, kaybetmeme sebep olacak tehlikenin içindeydim.

İşin doğrusu, zaten sonunda kaybedeceğimi biliyordum ve bile bile tek kaybeden ben olmamak için savaşıp, kendimi biraz daha delirtiyordum. İntikam ateşimi, kendim için yakmıştım.

Adımlarım, önümdeki bedene doğru titreyerek ilerlerken arkamdan gelip kolumu tutan büyükannem, durmama neden oldu.

"Alex bunu yaparsan, istediğini yapamazsın."

Fısıltılı sesine karşı, gözlerimi zorlukla önümdeki adamdan alıp ona baktım. Korkuyla kırpışan gözlerimi bir süre kapattım ve sakinleşmeye çalıştım. Ona çok yakındım, özlemiştim, sarılmasına ihtiyacım vardı!

"Yapabilirim, ona henüz bu kadar bağlanmadım."

Gözlerimi aralayıp, kendimden emin olmaya özen göstererek yüzüne baktım. Hüzünlü bakışları, hafif çatık kaşlarıyla bir süre bekledi ve kolumu sakince bıraktı.

"Hırsından kurtul Alexandra, hırs sana sadece annen gibi davrandırır!"

Sözleri zihnimde tekrarlanırken, zorlukla yutkundum ve sakince başımı salladım. Annem olmak istemiyordum, annemin kaderini yaşamak istemiyordum! İnançlarım yüzünden onunla yüzleşmek zor gelmiş olsa da ve bunlar bana tek bir kapı sunsa da ben o kapıdan geçmeyecektim. Kendime, kendi belirlediğim bir yolda yepyeni bir kapı açacaktım. Buna benim de gücüm yetebilirdi.

Büyükannem, taksiye geri dönerken hıçkırıklarını esirgemeden ağlayan adama geri döndüm. Birkaç adımda yanına gidip, beni o uçurumdan kurtardığı gibi, onu içinde sıkıştığı durumdan kurtarabilirdim. Ona borçlu olduğum çok şey vardı.