C-ESARET+18 (2020)

CESARET(+18)/Mektup

Bu bölüm, uzun bir mektuptan ibaret olacaktır. Gerekli her detay, Reha'nın ya da siz ona Alexandra demeyi tercih ediyor olabilirsiniz ağzından çıkacak.

Uzun bir bölüm yazmaktansa, sadece kızımızın ağzından birkaç kelime duymak çok daha iyi olacak diye düşündüm.

Finalden önceki son bölüm!!!

...

Barkın, tutkulu adamım...

Seni terk etmek ve sana sonsuza dek bağlı kalmak arasında uzanan bir yoldayım. Denedim, seni terk etmeyi, yaşadıklarımızı yok saymayı ve içimdeki aşkı unutmayı. Kendine öyle büyük bir tutkuyla ve aşkla bağladın ki beni, dönüp dolaşıp yine senin kollarının arasında buldum kendimi bu gece. Layık olduğum yerde, sevdiğim adamın kollarında ve dahası bana sadık bir eş olmayı seçen insanın kollarında. Senin kolların, senin şevkatin çok büyük, hak etmediğimi düşüneceğim kadar hemde.

Barkın ben ilk defa, birinin bana değil benim birine layık olmadığımı düşündüm. Kendime, kendi hareketlerimi, kendi hislerimi yakıştıramadığım bir dönemdeyim. Biliyorsun, bildiğini biliyorum daha doğrusu, ben aynalardan korkarım. Kendi gözlerim beni ürkütür... Ben aynaya bakmak yerine seni seçtim sevgilim. Senin gözlerin, benim aynam oldu. Kendimle yüzleşmemi sağladın, ben kimim, neyim, doğru yolum ne ve bununla nasıl baş edebilirim hepsini gördüm. Hepsini bana gösterdiğin için teşekkür ederim. Beni sadece kaybolduğum yoldan kurtarmadın, hiç bilmediğim yolları bir daha kaybolmamam için öğrettin bana. Bir daha kaybolmama izin vermedin.

Yanlış ya da doğru olan her neyse seninleyken umursayamıyorum. Buna aşk dendiğini söylüyor babaannem. Eğer birini gerçekten seversek, yanlışlarını görmezden gelebilirmişiz. Barkın, ben senin yanlışlarını görmezden gelebiliyorum ve ne duygularımın ne de mantığımın buna itirazı var.

Ve sen, biliyorum Barkın sende biliyorsun doğruyu ve yanlışı. Sende görmezden gelebiliyorsun, senin aşkına inanma sebebim bu. Sen güzel seviyorsun, hak etmediğim kadar da çok. İkimizde biliyoruz... İkimizde susuyoruz!

Aşamadığım şeyler var, sen ne kadar çabalasan da senin bile yetemeyeceğin şeylerle savaşıyorum aslında. Yaşananlar, hepimizi yoruyor. Ve özellikle ben, seni oldukça yıpratıyorum. Bu mektup bile, senin için büyük bir yıkım olacak.

Sessizce kopamadım senden, öylece terk edecek kadar kalpsiz davranamadım sana. Kendimle çekiliyorum, kararlarımı ve planlarımı sabit tutmakta zorlanıyorum. Konu ne zaman sen olsan, hep planlarım alt üst oluyor ve ben doğaçlama ile yaşamak zorunda kalıyorum. Plansız olmak, sana karşı planlarımı kullanamamak, seni bunların içine çekememek ilk başka korkunç geliyordu şimdiyse senin için yaptığım bir karşılık gibi.

Bana yaptıklarına karşılık olarak, seni kendi tehlikemden uzak tutuyorum sevgilim. Susup konuşmadığımız, böylece de kabullenebileceğimiz konular olduğu sürece ben özgürce yaşayamam. Sen her ne kadar bana tutkusuyla bağlanmış bir adam olsan ve beni asla bırakmayacak olacağın güvenini bana vermiş olsan da, bir boşlukta süzülen gizli cümleler içimde hep bir korku bırakacak.

Ya bir gün, sende benden gitmek istersen?

Sen Mavi değilsin, sen denize karışan o adam değilsin.

Sen, bana aitsin ve benim sahibimsin sevgilim. Bizim rengimiz Mor'du, tutkumuz ve aşkımız var. Ama özgürlüğümüz? Bir şeyler eksik geliyor, kollarının arasından çıktığım ve dünyayla yüzleştiğim her an içimde büyük bir eksiklik ortaya çıkıyor.

Beni sonsuza dek kollarınına arasında tutabileceğini biliyorum sevgilim. Tek korkum o kolların dört duvara dönüşecek olması.

İstediğin hayatı sana veremem. Özür dilerim, ben annesinin kızı Alexsandra'yım. Hep böyleydim, bu zamana kadar onunla mücadele edebildim fakat artık dayanamam.

Defalarca kurtulmayı denediğim o sesle yüzleştim ben sevgilim, sana gelmeden önce ondan son kez kurtulmayı denedim. Her şeyim sadece sen ol, bizbizeyken, sadece biz kalalım diye! Yüzleşmek, beklediğimden daha çok yaraladı içimi. Seninle yüzleşmek merhametini tatmama izin veriyor fakat onunla yüzleşmek acımı tazelemekten öteye geçemedi. Nereye vardığımı tahmin ediyorsun değil mi?

Korkma, henüz değil. Henüz hazır değilim bunun için, biraz daha zamana ihtiyacım var. Sonunda ne olacağını başından biliyorduk. Başından beri arzuladığım tek bir şey var kavuşamadığım. Özür dilerim, özür dilerim sevgilim böyle olsun istemiyorum.

Bu boşluk beni de kendine çekiyor, karşı koyamıyorum. Senin varlığın bile mücadeleme güç katmaya yetmedi. Aşkım, tutkum, sevgilim... Gitmek zorundayım.

Zor olacak, bana zor sana daha çok zor olacak. Gideceğim, son henüz gelmedi.

Belki, eğer olur da, yani yapamazsam aklımdakini tekrar karşılaşacağız seninle. Belki aynı bedenle değil ama sen yine seveceksin, yine tutkuyla sarılacaksın ve kokumu içine çekeceksin. Düşünüyorum sevgilim, seni düşünüyorum, sanırım bunu yapamam. Kendime yaparım ama sana yapamam!

Neyi? Diyeceksin, anlamayacaksın. Bende söylemeyeceğim, bu yüzden beni beklemen için bir sebep bırakıyorum sana son kez.

Ben ne Reha olabildim ne de Alexsandra, çünkü Reha'nın masumluğunun aksine yarattığı vahşeti her defasında Alexsandra'nın masumluğu kapattı. Sen Reha'ya ya da Alexsandra'ya aşık değilsin, sen onların ikisine de aşıksın. Masum sandığın Reha'ya da, annesinin kızı diye dışladığımız Alexsandra'ya.

Bile bile aşığız! Ama ben bile bile yaşayamam. Sen varken ve ......(Üzeri karalanmış), varken yaşayamam. Bunu size yapamıyorum, kalbim ağrıyor artık zihnim size karşı bu kadar kötü olmama izin vermiyor. Bizi bundan kurtaracağım.

Çok sevdiğin saçlarımı, sana bırakacağım.

Seni seviyorum, çok seviyorum Mor'un Adam"ı.

...