Hoseok: Dlatego nazywają mnie Mistrzem, kochanie. Teraz twoja kolej. Powiedz to.
Yoongi: Jeśli tak bardzo chcesz mojej pomocy, musisz mi coś dać w zamian. Coś, czego nie mogę dostać nigdzie indziej ...
Namjoon: Jeśli chcą cię zabrać z powrotem, musz...
Słowa dudniły ci w uchu, wyrywając cię ze snu. Usiadłaś i wyciągnęłaś rękę. Namjoon złapał ją z uśmiechem.
"Widzę, że nadal bijesz ludzi podczas snu" drażnił się.
Jego ręka była miękka na twojej. Wyrwałaś się z jego uścisku i odwróciłaś od niego głowę.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Spałaś dobrze?" zapytał.
Nie odpowiedziałaś.
Postukał w ścianę obok twojej głowy. "Przypuszczam, że obserwowałaś zmiany warty, widząc, jak jesteś podparta przy oknie. Sprytnie, ale za mało. Chodź na śniadanie."
Odsunął się, zatrzymując się w drzwiach, żeby na ciebie czekać.
"Nie jestem głodna" mruknęłaś.
"Wstań i jedz" powiedział "Jeśli masz zamiar ze mną walczyć, będziesz potrzebować siły."
Odsunął się. Po kilku minutach poszłaś za nim.
Na stole było pół tuzina przystawek i zapach gulaszu z kapusty. Namjoon wskazał na siedzenie naprzeciw niego, a ty je zajęłaś. Zaczął jeść, podnosząc miskę z zupą do ust.
Siedziałaś naprzeciw niego, patrząc w dół na stół. W brzuchu skręcił ci się węzeł.
"Jestem przyzwyczajony do jedzenia sam" powiedział "To miła odmiana."
Spojrzałaś na naczynia "Jesz jak król."
"Wydaje się, że to przyzwoita rekompensata, biorąc pod uwagę, jak wszyscy chcą mnie zabić."
"Czy czujesz się komfortowo, wiedząc, że jesz w ten sposób, podczas gdy zostawiłeś nas na śmierć?"
Odłożył pałeczki "Nie zostawiłem nikogo na śmierć, T / N. Biorąc pod uwagę, że przed chwilą musiałem cię zmusić na śniadanie."
"To dwie różne rzeczy i dobrze o tym wiesz" odpowiedziałaś "Spędziłeś ostatnie pięć lat nie odwiedzając nas, a teraz chcesz mi zaoferować jedzenie i udawać, że ci zależy?"
Westchnął i potarł twarz rękami. "Powinienem był wiedzieć, że nasze pierwsze wspólne śniadanie od pięciu lat zakończy się walką."
"Co chcesz, żebym zrobiła, Namjoon? Płakać ze szczęścia, widząc cię znowu? Zostawiłeś nas bez słowa. Czekałam na ciebie i..."
