Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 1: "İlk Karşılaşma"

Merhaba Arkadaşlar!
Yeni kurgum olan Mübrem: Vazgeçilmez Kitabı ile karşınızdayım.

Bu benim ilk kitabım olacak ve bu yüzden bunun heyecanı içerisindeyim.

İlk kitabımı umarım severek okursunuz ve beğenirsiniz.

Yorumlarınız benim için her zaman çok kıymetli.

Şimdiden keyifli okumalar dilerim!

İnsan ilk defa gördüğü gözleri unutur mu?

Bugün benim için çok özel bir gündü.

Hayatımda, bugün en doğru kararı aldığımı düşünerek nişanlanıyordum.

Sevdiğim adam ile yeni bir hayata başlamak için ilk adımımı atıyordum.

Kiminle mi? Alp.

Alp ile lise sondan beri beraberdik.

Babam öldükten sonra bir erkeğin bana olan yakınlığı her zaman saçma gelirdi.

Nedeni ise kızların ilk aşkının babaları olmasıydı belki de.

Belki de on altı yaşımdan sonra hiç sevgi görmediğim için bana yakın olmalarını istemiyordum.

Belki de sevgi görmekten korkuyordum.

Ama Alp, benimle ilk karşılaştığı zaman bana yakın olmuştu ve ben bu yakınlığına hiçbir şey söylememiştim, söyleyememiştim.

Ona kızamamıştım bile. Çünkü, her konuda yanımda durup, bana destek olmuştu.

Korumuştu, sevmişti, değer vermişti...

Annem, babam öldükten sonra ilaç kullanmaya başlamıştı ve bu süre zarfında annemle eskisi gibi olamamıştık.

Alp ise bu süre zarfında benimleydi.

Tıpkı en yakın arkadaşım hatta benim kardeşim gibi olan Beril gibi. 

Alp, hiçbir şey söylemeden, bir amacı bile olmadan 'ben senin yanındayım' demişti. 'Her zaman yanındayım ve yanında olmaya devam edeceğim.'

Sevgi görmemiş her kız gibi bende sevgi aradım ve o sevgiyi Alp'te buldum.

Alp bana ilk kez evlenme teklifi ettiğinde tam olarak bunun için kabul etmiştim.

Alp, beni seviyordu ve bana değer veriyordu. Kim böyle bir eş istemezdi ki hayatında?

Kim ona içtenlikle yaklaşan birine hayır diyebilirdi ki?

Hayatımda bana değer verecek birinin olması için, beni deli gibi önemseyen birinin olması için 'evet' demiştim.

Düştüğümde elimden tutacak birinin olması için 'evet' demiştim.

Alp'e değer verdiğim ve onu üzmek istemediğim için 'evet' demiştim.

Kafamda heyecandan dönüp duran düşünceleri bir kenara atarken bugünün benim için önemini düşündüm.

Bugünün nişan günüm olduğunu düşündüm.

Dudaklarımda oluşan kocaman gülümseme ile yataktan kalktığımda banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve kendime gelip, heyecanımı bastırmaya çalıştım.

Kalbim deli gibi atarken banyodan çıkıp masanın üzerinde duran telefonuma doğru ilerledim ve elime aldım.

Bildirim gelip gelmediğine baktım. Alp'ten en azından bugüne özel bir günaydın mesajı bekledim; ama telefona baktığımda tek bir bildirimin varlığını bile görmedim.