Η Εκδρομή {GW15}

Κεφάλαιο 25ο.

«Σίγουρα δεν θες να σε πάμε σπίτι;» με ρώτησαν η Ελένη και ο Βασίλης μόλις φτάσαμε Πειραιά.

«Σίγουρα. Θα έρθει να με πάρει ο πατέρας μου θέλει λέει να περάσουμε χρόνο μαζί πριν με πάει από τη μάνα μου… Θα μιλήσουμε το βράδυ. Αν κανονίσετε τίποτα πείτε μου»

   Χαιρετηθήκαμε και εγώ περίμενα στο λιμάνι τον πατέρα μου που πραγματικά δεν είχα καμία όρεξη αν συναντήσω. Δύο χρόνια τώρα που ήμουν Αγγλία ήρθε να με δει μόνο μια φορά και αυτό γιατί έτυχε να έχει δουλειά εκεί. Βλέπετε οικονομικός διευθυντής σε μεγάλη διαφημιστική εταιρία με διεθνές κύρος, ο κύριος Αντρέας Ευθυμίου. Και με τη μάνα μου από τη δουλειά γνωρίστηκαν. Τότε ήταν και οι δύο απλοί υπάλληλοι, έζησαν τον μεγάλο έρωτα –εντάξει αμφιβάλλω αν ήταν και τόσο μεγάλος- και παντρεύτηκαν μόνο και μόνο επειδή προέκυψε ένα ατύχημα, εγώ. Λες και τότε δεν είχαν ακουστά τα προφυλακτικά… τέλος πάντων.

   Ο πατέρας μου ήθελε καριέρα η μάνα μου το ίδιο. Ο ανταγωνισμός στη δουλειά μεταξύ τους είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει συνεχώς και ένα πεδίο μάχης στο σπίτι. Πλάκα είχαν πάντως που προσποιούνταν ότι όλα είναι καλά μόνο για μένα…

   Διέκρινα το τζίπ του από μακριά. Σταμάτησε μπροστά μου μπροστά μου μιλώντας στο τηλέφωνο –για δουλειά προφανώς- έβαλε τα πράγματά μου στο αμάξι και φύγαμε. Σε όλη τη διαδρομή δεν κατάφερε να κλείσει το τηλέφωνο και να ανταλλάξουμε μια κουβέντα αλλά δεν με πείραξε και πολύ. Είχα πολλά στο μυαλό μου να σκεφτώ και αυτή τη στιγμή δεν ήθελα να του μιλήσω ιδιαίτερα. Που και που μού έπιανε το μπράτσο σαν να ήθελε να μου πει συγγνώμη που δεν μου έδινε σημασία.

   Φτάσαμε λοιπόν στο μαγευτικό παλάτι του κυρ Αντρέα στην Κηφισιά. Έκανε ο κύριος εδώ την μεγάλη ζωή ενώ το Αλικάκι –η μάνα μου- κράτησε το διαμέρισμα στα Πετράλωνα. Αν και βασικά εκείνη ήταν που επέμενε να κρατήσει το σπίτι άρα δεν της έφταιγε κανείς.

   Τέλος πάντων, η μέρα με τον πατέρα μου συνοψίζεται σε ένα γεύμα της μιας ώρας –ετοιμασμένο φυσικά από την Λουσίλ την ‘οικονόμο’ όπως μου τη σύστησε- με μπόλικο κήρυγμα σχετικά με τις σπουδές μου και γενικά το μέλλον μου. Έπειτα έπρεπε να φύγει βιαστικά για ένα επαγγελματικό ραντεβού…

«Περισσότερο γλυκό για σένα!» είπε και μου φίλησε το μέτωπο πριν φύγει βιαστικά.

   Φυσικά δεν θυμόταν ότι σιχαίνομαι τα γλυκά με καρύδα αλλά δεν πειράζει.