Κεφάλαιο 24ο.

2.8K 264 20
                                    

   Ξημέρωσε; Ναι είχε ξημερώσει και άνοιξα τα μάτια μου μαζί με ένα χαμόγελο. Το γυμνό σώμα μου ήταν ακόμα τυλιγμένο με το σεντόνι. Γύρισα από την άλλη και είδα πως ο Σταύρος δεν ήταν εκεί. Μάλλον δεν ήρθε καθόλου για ύπνο… θα τον είχα καταλάβει αν είχε έρθει.

   Δεν πειράζει… Καλύτερα, η απουσία του θα με βοηθούσε να αρχίζω να αποδέχομαι πως ότι έγινε ήταν απλά για μια φορά να περάσουμε καλά –τέλεια βασικά- και τίποτα άλλο. Από την άλλη όμως κάτι μέσα μου με έκανε να πιστεύω πως ο Σταύρος ίσως και να ένοιωθε πράγματα για μένα. Χθες είχε βγάλει έναν τόσο τρυφερό εαυτό που δεν είχα ιδέα ότι είχε. Ο τρόπος που με φιλούσε ναι μεν ήταν παθιασμένος και άγριος, αλλά με φρόντιζε. Δεν ξέρω αν ήταν με όλες έτσι αλλά εμένα σίγουρα με έκανε να νοιώσω τόσο υπέροχα… Μαρίνα συγκεντρώσου. Έχεις αρχίσει να το ερωτεύεσαι. Εντάξει ίσως και να είχα. Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν με ένοιαζε. Ήθελα μόνο να τον δω. Να τον φιλήσω.

   Έκανα ένα μπάνιο στα γρήγορα και ντύθηκα με ένα τζιν σορτσάκι και ένα κοντό μαύρο ραντάκι. Μάζεψα τα βρεγμένα μου μαλλιά σε έναν κότσο και φόρεσα και λιπ γκλος και μάσκαρα. Ναι πιθανόν να ήταν υπερβολικό για τις 9 το πρωί, ήθελα όμως να είμαι όμορφη για τον Σταύρο. Να με δει και να του έρθουν στο μυαλό οι όμορφες στιγμές μας από χθες. Είχε πει ότι δεν πρόκειται να με ξεχάσει, σωστά; Το είχε πει άραγε ποτέ αυτό σε άλλη;

   Πρέπει να κοιμόντουσαν όλοι αφού δεν ήταν κανείς στο σαλόνι ή στην κουζίνα. Ο Σταύρος όμως που ήταν;

   Βγήκα στην πισίνα ψάχνοντας τα παιδιά αλλά ούτε και εκεί ήταν κανείς.

   Μια περίεργη σκέψη με ώθησε προς το γκαράζ. Η απαίσια σκέψη μου επιβεβαιώθηκε όταν συνειδητοποίησα πως η μηχανή του Σταύρου δεν ήταν μέσα. Μα που είχε πάει πρωί-πρωί;

«Έφυγε!» η φωνή του Αλέξη με έκανε να γυρίσω.

«Πότε ήρθες εσύ; Δεν σε είδα στο σπίτι ή στην πισίνα…»

«Γύρισα με το Μάρκο κατά τις έξι…» δεν φαινόταν να τον νοιάζει να μου  απαντήσει σε αυτό που τον ρώτησα «την ώρα που φτάσαμε μάντεψε ποιος έφευγε;»

«Που το πας ρε Αλέξη;» Δυστυχώς ήξερα πολύ καλά που το πήγαινε όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ.

«Έφυγε για Αθήνα Μαρινάκι. Ήθελε να προλάβει το πρώτο πλοίο.» Όχι Μαρίνα. Δεν μπορείς να κλάψεις τώρα και να δώσεις την ικανοποίηση στον Αλέξη. Όχι τώρα! «δεν ξέρω αν πρόλαβε να γίνει κάτι μεταξύ σας αλλά απ’ ότι φαίνεται πήρε αυτό που ήθελε και άντε γεια…»

Η Εκδρομή {GW15}Donde viven las historias. Descúbrelo ahora