Η Εκδρομή {GW15}

Κεφάλαιο 38ο.

   Όταν πια βρισκόμουν πίσω από την κλειστή πόρτα του δωματίου ξέσπασα σε κλάματα. Μου φερόταν έτσι γιατί δεν έπρεπε να τον ερωτευτώ; Πολύ αργά Σταύρο. Δυστυχώς για σένα σε ερωτεύτηκα ήδη. Προφανώς δεν ήθελε να έχει κοριτσάκια σαν και εμένα να τρέχουν από πίσω του.

   Συγκεντρώσου Μαρίνα. Δεν έχεις τώρα χρόνο για τέτοιο ψυχόδραμα. Σκούπισα τα μάτια μου και πήρα στα χέρια τη σακούλα που μου είχε αφήσει ο πατέρας μου με αυτά που έπρεπε να φορέσω. ‘Άλλο και αυτό, λες και δεν είχα ωραία ρούχα… Μες στη σακούλα υπήρχε ένα κουτί και μία κάρτα.

«Ήθελα να σου κάνω ένα δώρο γιατί δεν κατάφερα να περάσουμε όσο χρόνο μαζί θα ήθελα. Λυπάμαι γι αυτό. Το φόρεμα φυσικά το διάλεξε η Ελπινίκη, εγώ φυσικά δεν είχα ιδέα. Ελπίζω να σου αρέσει.» Μπορώ να πω πως η κίνηση αυτή του μπαμπά μου με έκανε να χαμογελάσω διώχνοντας για λίγο την καταπίεση που ένοιωθα στον συναισθηματικό μου κόσμο εξ αιτίας του Σταύρου.

   Η Ελπινίκη η μεγάλη μου ξαδέρφη δουλεύει χρόνια ως γραμματέας για τον πατέρα μου. Έχει βέβαια σπουδάσει κάτι σχετικά με μόδα αλλά ποτέ δεν είχε τη ευκαιρία να ασχοληθεί με αυτό. Η αλήθεια είναι την εμπιστευόμουν απόλυτα στο γούστο της –αν και μερικές φορές μπορούσε να το παρακάνει λίγο- και ανυπομονούσα αρκετά να δω το είχε διαλέξει για αυτή τη δεξίωση.

   Πήρα το κουτί που ήταν στη σακούλα στα χέρια μου. Ήταν ένα ορθογώνιο λευκό κουτί με την επιγραφή ChristianDiorμε χρυσά γράμματα. Θεέ μου πρέπει να είναι πανάκριβο. Το άνοιξα βιαστικά και μέσα υπήρχε ένα μαύρο φόρεμα. Έδειχνε απίστευτο. Το πάνω μέρος ήταν στράπλες και ενώ μπροστά ήταν κοντό πίσω γινόταν πολύ μακρύ και αέρινο. Συνειδητοποίησα πως υπήρχε και μια στέκα με τεράστια λουλούδια. Την πήρα στα χέρια μου για να τη δω καλύτερα και τότε το βλέμμα μου έπεσε στη σελίδα στο πάτο του κουτιού. Ήταν μια φωτογραφία του διάσημου μοντέλου CaraDelevingne από ένα fashionshowπου φορούσε ακριβώς αυτό το φόρεμα.

   Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που ο Σταύρος είχε φύγει για λίγο από το μυαλό μου. Έπρεπε τώρα να ντυθώ όμως αν ήθελα να προλάβω να είμαι έτοιμη μέχρι να έρθει ο πατέρας μου. Τι εσώρουχα να βάλω; Θέλω να πω μπορούσα να βάλω το οτιδήποτε σωστά. Δεν θα συνέβαινε τίποτα… Δεν έπρεπε να συμβεί τίποτα. Δεν έπρεπε να ενδώσω σε όλες αυτές τις ερωτικές επιθυμίες που είχα όποτε έβλεπα τον Σταύρο –ειδικά έτσι απίστευτα σέξι που είναι με το σακάκι... Αλλά δεν θα ήταν και πολύ δύσκολο. Και ο ίδιος έδειχνε να κάνει ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να με κρατήσει μακριά του.