Η Εκδρομή {GW15}

Κεφάλαιο 41ο.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Το κεφάλαιο αυτό περιέχει ερωτικές σκηνές και γενικά mature περιεχόμενο. Αν κάποιος έχει πρόβλημα με αυτό παρακαλώ να μην συνεχίσει στο κεφάλαιο αυτό! 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  Κρατήθηκα πιο γερά από ποτέ πάνω του όσο οδηγούσε τη μηχανή. Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία εκείνη τη στιγμή. Μου αρκούσε που με είχε πάρει από δω. Που με πήγαινε δεν με ένοιαζε. Ήμασταν μαζί. Αυτό μόνο έφτανε…

   Σταμάτησε στη γειτονιά του. Με βοήθησε να κατέβω και μου κρατούσε και πάλι το χέρι. Προχωρήσαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας που βρισκόταν μπροστά μας και έσπρωξε την ήδη ανοιχτή πόρτα να μπούμε. Βασικά δεν ήταν απλά ανοιχτή μα η κλειδαριά και γενικά το πόμολο ήταν σπασμένα, σαν κάποιος να την είχε διαρρήξει. Αλλά απ’ ό, τι φαίνεται δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα αφού ούτε καν το σχολίασε. Ανεβήκαμε στο διαμέρισμα και μπήκε πρώτος πετώντας το σακάκι που φορούσε στον καναπέ.

   Το βλέμμα μου έπεσε αμέσως σε εκείνη την μπλούζα που είχα δει τη Χριστίνα να φοράει και τώρα βρισκόταν στο πάτωμα. Αμέσως σκέψεις με αυτούς τους δύο να κάνουν σεξ στον ακατάστατο καναπέ ξεπήδησαν στο μυαλό μου. Θα ξεράσω. Ο Σταύρος μάλλον κατάλαβε τι με ενοχλούσε γιατί αμέσως πήρε αυτή τη μπλούζα και την πέταξε μέσα σε μια ντουλάπα. Τράβηξε το σεντόνι στον καναπέ ισιώνοντάς το και έβαλε και το μαξιλάρι που βρισκόταν στο πάτωμα στη θέση του.

   Εγώ απλά τον παρατηρούσα. Μετά πήρε μια σακούλα από την κουζίνα και άρχισε να συμμαζεύει. Για μένα τα κάνει όλα αυτά; Προφανώς. Δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω. Τον πλησίασα και στάθηκα από πίσω του. Τον αγκάλιασα και εκείνος αμέσως γύρισε σε μένα.

«Είναι εντάξει» του είπα και έκατσα στον καναπέ τραβώντας τον και εκείνον μαζί μου.

   Πήρε τα πόδια μου στα γόνατά του και μου έβγαλε τα παπούτσια.

«Σταύρο, σε λίγες μέρες θα φύγω» Σε τρεις για την ακρίβεια. Δεν ξέρω γιατί το είπα τώρα αυτό.

   Νομίζω ένοιωσα τύψεις. Θέλω να πω ο Σταύρος σίγουρα δεν είχε έρθει τόσο κοντά ξανά με άλλη κοπέλα –αυτό τουλάχιστον μου είχε δώσει να καταλάβω- και δεν ήθελα να τον κάνω να δεθεί μαζί μου και μετά να εξαφανιστώ πληγώνοντάς τον. Εντάξει ίσως όλο αυτό το σενάριο να ήταν στο μυαλό μου μα και πάλι αισθανόμουν πως όφειλα να τον προστατέψω από κάτι τέτοιο ακόμα και αν τελικά δεν γινόντουσαν έτσι τα πράγματα.