Όταν πια η Ελένη με άφησε σπίτι έτρεξα στο δωμάτιό μου ξεράθηκα στον ύπνο μέχρι τις τέσσερις το μεσημέρι. Φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να κλείσω μάτι με όσα είχαν συμβεί αλλά έκανα λάθος. Με το που το που το σώμα μου άγγιξε το στρώμα τα μάτια μου έκλεισαν.
Ευτυχώς όταν σηκώθηκα η μάνα μου έλειπε στη δουλεία. Πάλι καλά, ποιος καθόταν αν της πει τα νέα από την Αγγλία. Πραγματικά το λιγότερο που περνούσε από το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες, από όταν πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα, ήταν η ζωή μου στην Αγγλία. Σαν να μην υπήρχε δηλαδή…
Κανονίσαμε με την Ελένη να βρεθούμε λίγο πιο αργά για καφέ στα Starbucksστο Σύνταγμα. Γενικά δεν μας άρεσε να πηγαίναμε ποτέ εκεί με τα παιδιά άρα σίγουρα δεν θα πέφταμε μούρη με μούρη με τίποτα ανεπιθύμητους –όπως για παράδειγμα Αλεξία- αλλά και γενικά δεν θέλαμε να πετύχουμε κανέναν. Ούτε καν τον Βασίλη. Η εκδίκηση, είχα διαβάσει κάπου, είναι γυναικεία δουλειά…
«Σε παρακαλώ, μην με ξαναβάλεις να αγοράσω τους καφέδες εγώ… γίνομαι ρεζίλι να ζητάω γαλλικό Αυγουστιάτικα.» παραπονέθηκε η Ελένη την ώρα που άφησε τους καφέδες στο τραπεζάκι.
«Επέμενες να κεράσεις δεν σου φταίω…» αστειεύτηκα και πήρα τον ζεστό καφέ στα χέρια μου.
Κοιτάξαμε και οι δύο συνωμοτικά τριγύρω μας λες και θέλαμε να βεβαιωθούμε πως κανείς δεν μας παρακολουθούσε και μετά πλησιάσαμε ώστε να μιλάμε σιγά. Ούτε διακίνηση ναρκωτικών να κάναμε…
«Για πες μικρό, τι έχεις στο μυαλό σου;»
«Ας αρχίσουμε από αυτό το ‘μικρό’, κομμένο!»
«Σε ενοχλεί; Δεν είχα ιδέα…»
«Όχι ρε Ελένη από εσένα δεν με ενοχλεί καθόλου. Αλλά στα μάτια του Σταύρου πρέπει να πάψω αν είμαι ‘μικρό’» ή πιο συγκεκριμένα ‘ένα μέτριο πιτσιρίκι’ «αλλά για να γίνει το οτιδήποτε, πρέπει πρώτα να έρθω σε επαφή μαζί του. Να τον πετύχω κάπου.» η Ελένη κουνούσε το κεφάλι της περιμένοντας περισσότερες λεπτομέρειες. «και εδώ είναι που χρειάζομαι εσένα…»
«Τι εννοείς; Αφού και εγώ δεν μιλάω με τον Σταύρο περισσότερο από σένα.»
«Ναι αλλά με τον Μάρκο; Είναι ο μόνος συνδετικός κρίκος. Σε παρακαλώ ρε Ελένη. Το ξέρω ζητάω πολλά αλλά-»
«Δεν έχει αλλά. Μην το συζητάς καθόλου. Είμαι μέσα, αλλά και πάλι δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι θες να κάνω…» Ναι, η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ ήμουν σίγουρη πως ακριβώς θα μπορούσα να συναντήσω τον Σταύρο μέσω του Μάρκου. Θέλω να πω δεν μπορούσε να τον παίρνει κάθε μέρα η Ελένη και αν τον ρωτάει που είχε σκοπό να πάει και αν θα ήταν εκεί ο Σταύρος για να εμφανιστώ ‘τυχαία’. Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να τους πετύχουμε μαζί χωρίς να φανεί στημένο… Ξεφύσηξα απελπισμένη από το πρώτο κιόλας εμπόδιο του σχεδίου μου.
ESTÁS LEYENDO
Η Εκδρομή {GW15}
RomanceΗ εικοσάχρονη Μαρίνα επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια στην Αγγλία για το καλοκαίρι. Η παρέα της όμως έχει ήδη φύγει για διακοπές στη Σύρο. Θα πάει να τους βρει γνωρίζοντας πως θα έχει να αντιμετωπίσει το παρελθόν Από την μια ο Αλέξης, η...
