Η Εκδρομή {GW15}

Κεφάλαιο 37ο.

«Μαρίνα με ακούς;» Μωρέ σε ακούω μια χαρά αλλά…

«Ναι. Εε…» κοίταξα την ώρα στο κινητό. Ήταν ήδη οχτώ και ο πατέρας μου, μου είχε πει ότι στις 10.30 έπρεπε να είμαι έτοιμη. «Μόλις είσαι έτοιμος έλα.» είπα κάπως χαμένη. Ακόμα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχε δεχτεί.

   Του έδωσα και την διεύθυνση και το έκλεισα χωρίς να περιμένω να πει τίποτα άλλο. Σοβαρά τώρα μου φαινόταν απίστευτο ότι θα ερχόταν μαζί μου στην δεξίωση. Εδώ μου φαινόταν βαρετό για τα δικά μου δεδομένα, φανταστείτε πόσο ανιαρό πρέπει να ήταν για τον Σταύρο.

  Αυτό που δεν μπορούσα να καταλάβω ήταν γιατί ήθελε τόσο πολύ να με συναντήσει που δεν μπορούσε να περιμένει. Χθες μια χαρά ήξερε να με αφήσει να φύγω για να μείνει με την Χριστίνα. Βούλιαξα στο κρεβάτι στην απόλυτη απελπισία. Δεν ήξερα πως έπρεπε να νοιώσω ή να αντιδράσω. Από τη μία αυτό τηλεφώνημα και το γεγονός ότι ήθελε να έρθει τόσο πολύ με έκανε να θέλω να πετάξω στα σύννεφα, από την άλλη φοβόμουν ότι η πτώση θα ήταν άσχημη. Το πόσο απαίσια ένοιωσα όταν αυτή η πανέμορφη Χριστίνα τον αποκάλεσε μωρό της δεν περιγράφεται. Δεν ήθελα να το ξανανιώσω αυτό.

   Δεν είχα ιδέα πως έπρεπε να είμαι απόψε. Ψυχρή και σκληρή μαζί του; Να του δείξω πόσο με έχει πληγώσει; Ή αδιάφορη, να προσπαθήσω να απομακρυνθώ και να δώσω ένα τέλος σε όλα αυτά; Ήμουν τόσο μπερδεμένη. Δεν ήξερα τι ήθελα; Αυτή η σύγχυση με κούραζε τόσο πολύ. Ζήτησα από τη Λουσίλ παγωτό –και εννοείται πως είχαμε- και ευχήθηκα να με βοηθήσει να ξεχαστώ λίγο.

   Μόλις έφαγα και την τελευταία κουταλιά πήρα τηλέφωνο την Ελένη. Και εκείνη όπως κι εγώ συγκλονίστηκε από την απόφαση του Σταύρου να έρθει απόψε μαζί μου. «Ρε Μαρίνα μήπως δεν κατάλαβες σωστά; Μήπως σου είπε ότι θα περάσει για λίγο πριν τη δεξίωση και εσύ νόμιζες ότι θα έρθει μαζί σου;» Καλά θα ήταν να είχα μπερδευτεί αλλά όχι. Ήταν ξεκάθαρος.

«Τι να κάνω ρε;» την ρώτησα μουγκρίζοντας από απελπισία.

«Λοιπόν. Θα είσαι δυναμική και κουκλάρα. Θα του δείξεις ότι είσαι πολύ καλύτερη από αυτή τη Χριστίνα.» Ποιον κοροϊδεύει;

«Μα δεν είμαι.» είπα με απόλυτη σιγουριά.

«Φυσικά και είσαι. Οκ, εκείνη είναι πολύ όμορφη. Για να λέμε και την αλήθεια είναι θεά…» πάλι μούγκρισα απελπισμένα «αλλά αυτό δεν λέει κάτι, Μαρινάκι. Θέλω να πω υπάρχουν πολλές όμορφες δυναμικές κοπέλες σαν εκείνη. Αν ο Σταύρος ήθελε μια τέτοια θα ήταν μαζί της.»