My Clumsy Girl(Unedited)

Chapter 44: Letter

CLINT'S POV

Naawa ako kay Tina. Alam kong gagawin ni dad ang lahat makasal lang siya sa lalaking iyon. At alam ko ring gagawin din ni Tina ang lahat hindi lang makasal sa lalaking iyon.

Hindi ako sang-ayon sa planong ito ni dad. Sinisira niya ang buhay ni Tina pero anong magagawa ko. Yun ang gusto niya.

Kumatok ako sa pintuan ni Tina pero deadma lang ako. Hayyy. Kung may magagawa lang sana ako.

Naglakad ako papunta sa garden. Magpapahangin na muna ako. Tumingala ako sa kalangitan. Mga stars. Mga stars na kahit kailan nagkaroon ng alaala sakin.

Nung isang araw nakita ko siya. Nakabalik na pala siya. Hindi ko inaasahan ang tagpong iyon. Umupo ako at inalala ang nakaraan.

Nasa coffee shop ako para may kikitaing kliyente ng mahagip ng mga mata ko ang isang pamilyar na mukha. Isang mukhang hindi ko makakalimutan kahit kailan.

May kausap siya sa cellphone niya at masayang nagkukwentuhan.

Pinagmasdan ko siyang mabuti. Hindi pa rin siya nagbabago. I love the way she smile. I love the way she talks. Nakakahumaling. Nakakaadik.

Tumingala akong muli sa kalangitan. Siya lang ang babaeng minahal ko ng sobra.

"Hindi ka pwedeng magpakasal sa kanya Clint Bryan!" Sigaw ni Dad sa harap namin ng babaeng ipinakilala ko sa kanila na papakasalan ko.

"Why not dad?! I love her!" I answered dad with my eyes full of anger.

Tiningnan niya ang babaeng mahal ko at nagsalita. "I will say this once to you iha, you cannot marry my son."

Tumulo ang mga luha ko. Hanggang ngayon. Siya parin ang laman ng puso ko.

"He is marrying someone and He is just playing around." Dad told her.

"That's not true dad! You're lying!" I shouted.

Bakit kailangan pang mangyari satin to? Bakit pati kay Tina ay dapat ring mangyari? Maybe because this is our fate.

TINA'S POV

Nagising ako mula sa isang tawag. Tiningnan ko ang Caller I.D and its Tristan. I quickly tap the screen of my phone and answered.

"Tristan?" Bungad ko sa kabilang linya.

"Mah? Im sorry I wasn't able to answer your call kanina. Nasa grand opening kami ng Paper Industry." He explained.

Sabik akong marinig boses niya. Gusto ko siyang makita. Gustong gusto ko siyang makayakap. I badly needed him.

Bigla kong naalala ang nangyari ngayong araw. Dapat ko bang sabihin sa kanya ang tungkol sa fixed marraige?

"You okay?" Boses niyang nag-aalala.

"Yeah! Im just missing you Hal." I answered. Oh Ghad! How I missed him so much.

"I missed you too Mah. Do you want me to come over?" Bigla akong nag-alala sa sinabi niya. Baka mapansin niyang mugto ang mga mata ko.

"Wag na lang muna siguro hal. I know you're tired. Better to have your rest. Okay?" Sabi ko sa kanya. Ayokong mahalata niya ako.

"Alam mo namang ikaw lang ang energiser ko."

Napangiti ako sa sinabi niya.

"Your wedding iha. With my son."

Biglang pumasok sa pag-iisip ko ang mga katagang iyon. Bigla akong natakot sa pwedeng mangyari samin ni Tristan. Hindi ko pwedeng suwayin si Daddy. Anong dapat kong gawin?

"Hey, sigurado ka bang okay ka lang?" Napansin niya siguro ang pananahimik ko.

"I love you hal. Whatever happened."

"Aww. Naglalambing lang pala Mah ko ehh. Nawala lang ako ngayong araw namiss mo na ako agad? Punta na lang ako diyan. I wanna hug you."

"Wag na. Magpahinga ka na. Sige na hal. See ya. I love you."

"Ikaw ha.. Sige Mah. I love you. Sweetdreams. MwAaaaaaa. Ayan, sigurado akong aabot diyan ang kiss ko ." I smiled. Im lucky to have a boyfriend like him.

"Sira! Good night." - Ako.

"Good night Mah. Sleep well." Then I turned off the phone.

Napatingin ako sa bintana. Pinagmasdan ko ang kadiliman. Napabuga ako ng hininga.

"Ayokong malayo kay Tristan. Ayoko." Bulong ko sa hangin at humiga.

Ilang araw narin ang lumipas. May mga pagkakataong nagkikita kami ni Tristan. Wala siyang alam sa mga nangyari sakin. Ayokong ipaalam. Hindi niya pwedeng malaman. Dahil ayoko ring makasal sa lalaking iyon.

"You know Mah, we are really destined to each other." Sabi niya sakin habang nakayap ang kanang kamay niya sa beywang ko.

"Bakit mo naman nasabi?" Nagtatakang tanong ko.

"Kasi, tayo pa rin hanggang ngayon. I will always love you Mah. Kahit ano pang magyari." Then he kissed me lovingly.

* * * * * * * * * * * * * *

"Tina?" Bungad sakin ni kuya sa kwarto ko. Matapos ng insidenteng iyon samin nina dad, hindi na kami nagpapansinan. Mom tried to talk but I refused. Ayoko muna silang kausapin ngayon.

"Bakit kuya?" Sagot ko sa kanya habang ang mga mata ko'y nakatuon sa binabasa kong libro.

"I guess, this letter is for you." May inaabot siyang sobreng kulay krema.

Kumunot ang noo ko. Kanino galing ang sulat na to? Wala akong maisip kung sino ang magbibigay ng letter sakin.

"Hindi ko alam kong kanino galing. There's no address or kahit pangalan man lang." Lumapit siya para iabot ang sulat.

Inabot ko ang sulat at nabasa ang pangalan ko. Para nga sakin.

"Gusto kong malaman sino yang admirer mo." Pang-aasar ni kuya.

Nagkausap na kami ni kuya and we are fine. He is against sa decision ni dad and we both know na wala kaming magagawa dun. Im stuck. I don't know what are the reasons of dad. Ayokong malaman.

I opened the letter. Computerized. Binasa ko ang nakasulat. Ganun na lang ang pagkakagulat ko sa mga nababasa ko. Nabitawan ko ang sulat at sinalo ito ni kuya.

My tears are running slowly in my cheeks. Bakit? Bakit nangyayari ang ganito? Hindi ako makapaniwala. Hindi ako maniniwala.

"Oh? Bakit? Ano bang nakasulat dito?" And kuya read the letter.

Matapos niyang basahin ang sulat. He hug me. He is hugging me so tight samantalang ako napahagulgol na.

This can't be happening. Tristan bakit?

* * * * * * * * * * * * * * * *

Saaarreeeeyyy poo mababa lang.. mwa.mwa..

Waaahhh! Ano ang nilalaman ng sulat? Ohh emm gee! Bakit napaiyak si Tina beybi? Hope you'll like this Chapter guys.

Hi sa new fren ko na nahook sa story kooooo.. Waaahhh! TenkyusomuchgirL @Jocharen ..
Acheche :) Tenkyu dahil nagustuhan mo itoooo! :)

And for the silent readerssssss.. Waaahhh! Tenkyu po sa pagsusubaybay ng storyyyy kooo.. Chalamuch ng maraming marami.

Please hit the star button, leave a comment and Enjoyyyy.

LabLab ♥