"Günaydın!"
Peter, neşeli sesin kimden geldiğini anlamak için uğraş vermeden daha az neşeli -kimi kandırıyordu tam olarak ruhsuz biri gibi söylemişti- bir şekilde karşılık verdi.
Harry'nin her gün nasıl bu kadar neşeli olduğunu anlayamıyordu. Bazen konuşmalarına dikkat ettiğinde fazlasıyla sıradan bir hayatı olduğunu anlamıştı buna rağmen hayatından keyif alıyordu ve tuhaf bir şekilde gülümsemesi bulaşıcı gibiydi. Diğer insanlara da geçirebiliyordu. Peter haricinde. Aslında bunu sadece bir kez yapmıştı. Tuhaf bir deneyimdi.
Peter, kafede olan kimseyi sevmiyordu ama Harry için ne diyeceğini de bilmiyordu. Hayır kesinlikle sevmiyordu ama nefret de etmiyordu. Tam ortadaydı ve inanın bu Peter için fazlasıyla olağan dışı bir durumdu.
"Yine çok neşelisin."
Peter, Harry'e kısa bir bakış atarken yoruma karşı bir tepki göstermemişti. Hızlı adımlarını devam ettirip soyunma odasına girdi. Çantasını dolabına yerleştirip üstünü çıkardığı sırada içeriye paldır kültür Harry girdi. Peter, ona hiçbir şey söylemeden kafenin çalışanlarının giydiği beyaz tişörtü üzerine geçirdi.
"Sence bu gün de Kaptan Amerika gelir mi? İki kere buraya geldi ve ben ikisinde de onu kaçırdım."
Gelecekti. Elbette gelecekti.
Peter dolabını kapatıp sırtını oraya yasladı ve kollarını göğsünde birleştirdi. "Bilmiyorum," diye mırıldandı. Ardından kaşlarını kaldırarak Harry'e baktı. "Sen neden onun bu kadar çok buraya gelmesini istiyorsun ki?"
Harry'nin yanakları hafifçe kızardığında gözlerini hafifçe kıstı. Ne saklıyordu ondan?
Yani elbette bir şeyler saklayabilirdi ama Tanrı aşkına, kahvaltı da bile ne yediğini söylerken bu konuya değinmemiş olması saçmalıktı.
"Şey... Ben onun hayranıyım." Peter kaşlarını çattı. Bunda ne sorun vardı ki?
"Biliyorum sana kimsenin hayranı olmadığımı söylemiştim ama yalan söyledim. Özür dilerim."
Peter rahat halinden ödün vermeyerek karşısında iki büklüm olmuş çocuğu izlerken "Sorun değil," dedi. Harry'nin böyle bir şey dediğinden haberi bile yoktu.
"Dedem ondan devamlı bahsederdi. Yaptığı kahramanlıklardan, insanları kurtarmasından o kadar etkilenirdim ki... Onu örnek alarak büyüdüm diyebilirim. Her zaman onun gibi biri olmak istedim."
Peter, Harry'e daha fazla bakmadı ve kafasını eğdi. Onun gibi biri olmak isterdim.. Peter sertçe yutkundu.
Yaslandığı dolaptan bedenini hızla uzaklaştırıp kapıya yöneldiği sırada "Onun gibi biri olmak isteme," dedi Harry'nin yüzüne bakmadan. "Daha iyi biri ol."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Silence and Sound
Fanfiction|Marvel au| • • • • "Göreviniz Yenilmezler. Yok edin onları." ... "Kaptan Amerika'nın yetmiş yıl sonra bulunması ve buzdan çıkarıldığında hâlâ yaşıyor olması tüm dünyayı şaşkına çevirdi..." Büyük oyun, bu haberle başladığında Peter intikam ateşiyle...
