Silence and Sound

[33]

Peter korkusunu yüzüne yansıtmamaya çalışsa da bunda pek başarılı olamıyordu.

Burada olmamalıydı! Burası haricinde her yeri kabul edebilirdi. Karanlık odada işkence görmeyi bile! Ama burası... Olamazdı!

Bileklerinde ve göğüs bölgesinde onu tutan demirlerden kurtulamayacağını bilse de tüm gücüyle onları parçalamaya çalışıyordu. Ne kadardır buradaydı? Saat? Gün? Hiçbir fikri yoktu. Yenilmezler ne yapıyordu? Peki ya Harley iyileşmiş miydi? Peter'ı bulmak için çabalıyorlar mıydı?

Peter soluklanmadan saçma mücadelesine devam ederken kapı aralandı. Bu kadar çabuk mu başlıyorlardı? Biraz daha eğlenmeleri gerekmez miydi?

Peter kafasını geriye sedyeye -adı herneyse- düşürdü. O ilaçtan biraz daha mı vermişlerdi yoksa etkisi uzun kelimesini de aşıyor muydu?

Yaşlı adam ve James içeriye girdiğinde ikisinin de yüzünde gizlemekle uğraşmadıkları bir sırıtma vardı. Ne de olsa birazdan gerçekleşek olay tek onların işine yarayacaktı.

"İnan bana bunu çok uzun zamandır bekliyordum."

Peter göz yuvarladı. Hiçbir şey demedi. Yaptığı tek şey geçmişini düşünüp buradan nasıl kaçağını bulmaktı.

Yaşlı adam güldü. Küçük dilsiz çocuk geri gelmişti anlaşılan.

James ellerini önünde birleştirerek olduğu yerde kaldıktan sonra Yaşlı adam ilerlemeye devam etmiş ve Peter'ın yanına ulaşmıştı. Zevkten yerinde duramadığı kilometrelerce uzaktan bile anlaşılabilirdi. Sedyenin etrafına yavaş adımlarla yürümeye başladığında Peter titrek bir nefes vermişti. Yine aynı şeydi ve sonucu da aynı olacaktı.

"Aslında hatıraların yerindeyken seni biraz daha o odada tutmayı düşünüyordum ama sonra düşündüm de en kısa sürede tekrardan bana sadık olman daha çok işime yarar. Senin içinse sonsuz bir işkence yöntemi olur." Kahkaha attı. "Yine o uysal hallerini görmek çok güzel olacak."

"Yine hatırlayacağımı biliyorsun."

Peter kafasını dikleştirdi. Ne olursa olsun yine o anılara tekrardan sahip olurdu. Hep böyle olmuştu. Bunu hiçbir zaman engelleyememişlerdi değil mi?

Yaşlı adamın, adımları durdu. Peter'a doğru döndü ve hafifçe eğildi. "Yine buraya döneceğini ve tekrardan her şeyi unutacağını  biliyorusun."

Hızla geriye doğru adımlarken elleri birbirine vurdu. "Hadi ama Peter bunun kırılamayacak bir döngü olduğunu hâlâ farkında değil misin? Ne olursa olsun, istemesen de buraya aitsin."

Peter yumruklarını sıktı. Bu adam bu sözü ona, altı yaşından beri söylemekten sıkılmamış mıydı?

Peter o anda aklına gelen şeyle yerinde olabildiğince dikleşti. "Yenilemezler'e ne olacak? O göreve gönderebileceğin başka bir ajanının olmadığını biliyorum."

Yaşlı adam duraksadı. Bu Peter'ı saniyelik bir biçimde mutlu etmişti. Açığını bulduğunu ve biraz da olsa zaman kazandığını düşünmüştü. "Aslında birazdan olacak."
Anlaşılan yanılmıştı.

Peter kaşlarını çattı. Yaşlı adam ise başka bir açıklama yapmadan ellerini birbirine sürttü. "Daha fazla beklemek istemiyorum ama önce..." Tek elini beline attı ve ardından elini havaya kaldırdığında Peter, o bıçağı gördü. Sadist herifin zevk oyuncağı.

"Bunu tekrardan yapmayı gerçekten özledim."

İlaç Peter'ın üzerinde son etkilerini gösteriyorken Yaşlı adam Peter'a doğru eğildi.

Adam elindeki keskin bıçağı hiç düşünmeden Peter'ın vücudunda geçmeyen nadir yaralardan birinin üzerine sapladı. Peter hissettiği acıyla ses çıkarmamak için dudağını tüm gücüyle ısırırken bedenini öne doğru attı. Yaşlı adam bıçağı biraz daha derine indiridiğinde Peter'ın kafası adamın omzuna düşmüştü.

"İlk görevin onları öldürmek olacak. En acı verici şekilde. Onlar sana zarar veremeyecek ama sen... İzlemesi kesinlikle çok zevkli olacak."

Peter gözünden düşen bir damla yaşa engel olamadı.

Yaşlı adam elinin tersiyle Peter'ın göz yaşını sildi ve sırıttı. "Haklıydın o göreve gönderecek başka bir ajanım yok. Bu yüzden tekrardan gideceksin oraya. Bu sefer saçma oyunlar yok. Tek görevin öldürmek."

Yaşlı adam bıçağı döndürerek Peter'ın bedeninden çekip genç çocuğun bedenini geriye doğru sertçe itti.

Peter gözlerini sımsıkı yumdu. O an gerçekten pes etti. Göz yaşları yanaklarından süzülüyorken kurtulmaya çalışmadı.

Yaşlı adam gözlerini sımsıkı kapamış bir şekilde ağlayan çocuğa bakarken yaşadığı zevkin doruk noktasına ulaştığını hissetmişti.

O her zaman kazanırdı.

Yaşlı adamın verdiği emirle alet çalıştığında Peter anılarına tutunmaya çalıştı, hiçbir etkisinin olmayacağını bile bile.

Harry, Steve, Harley, Yenilmezler...

Sadece katil olmayıp gerçekten de yaşadığı süre boyunca yakınlaştığı her insan. Tüm hepsi gidecek, kendi benliğini unutacaktı.

Yine her şey eskisi gibi olacaktı.

...

Why is life testing me so hard lately?
I mean I'll survive, but damn give me a fucking break.