İntikam

• 37 •

S E R K A N

Arabayı eve doğru sürdüm. Park ettikten sonra arabadan çıktım ve binaya girdim.

Kendi katıma çıktım ve anahtarı alıp kapıyı açtım. İçeri girdiğimde hemen ceketimi çıkardım ve koltuğa attım.

Hülya abla uyanıktı hala ve beni bekliyordu.

S: Hülya abla? Sen niye hala uyumadın?

H: seni bekliyordum.

Koltuğa attım kendimi.

S: niye? Ne oldu ki?

H: ne mı oldu? Merak ediyorum. Yaptın mı?

Gözlerimi sımsıkı kapattım ve kafamı geriye attım. Derin bir nefes aldım.
Yapamadım. Onu bile yapamadım ve tek sebebi Eda. Eda..

H: oğlum, bir şey söyle. Yaptın mı yapmadın mı?

S: yapamadım ki, Hülya abla. Yapamadım.

H: oh çok şükür. Allahım sana şükürler olsun.

S: yapıcaktım. Gerçekten yapıcaktım ama.. son anda Eda geldi aklıma.. ve yapamadım. Ne ona, ne kendime bunu yapamadım.. gerçi onun için bir şey fark etmiyor.

H: oğlum, en doğru kararı vermişsin. Kendin için. Çünkü sen böyle bir adam değilsin. Hiç bir zaman da olmadın.

S: ben bir karar verdim, Hülya abla.. İzmir'e döneceğim. Burda kalamam artık.

H: nasıl yanı? Her şeyi bırakıp gidiyor musun?

S: Mustafa beye ve Eda'ya her şeyi anlatıcağım. Kerem'i, Selin'in yaptığı her şeyi. Eda'nın ismini kullandı. Her şeyi onlara anlatacağım, gelme sebebimi, her şeyi.

H: emin mısın oğlum? Bence en doğru karar bu ama sen emin mısın?

S: eminim, abla. Sonra da çekip gideceğım.

H: peki Eda? Onu sevmiyor musun?

S: ne fark eder ki? O beni sevmiyor, hala o Deniz denen herifi seviyor. Bende artık onun yakınında olamıyorum. Her gün ona bakamıyorum.. kalbim acıyor.. bunu kendime yapamıyorum artık.

H: ne zaman söyleyeceksin peki?

S: yarın pazar. Pazartesi istifamı vereceğım.. sonra da gitmeden önce onlara her şeyi anlatacağım.

H: bu kadar çabuk yanı?

S: geç bile kaldım sanırım.

E D A

Güzel bir kumsalda çıplak ayaklarımla yürüyordum. Burası çok güzeldi. Çok huzur vericiydi. Denizi izliyordum, dalgaların sesi kulağıma geliyordu.
Sonra arkamdan bir ses duydum.

Ş: kızım..

Hemen arkamı döndüm. Annem? Bu nasıl?

E: anne?

Gözlerim dolmuştu, sesim zar zor çıkıyordu.

E: anne bu gerçekten sen mısın?

Ş: benim kızım.. ben geldim..

Hemen yanına gidip ellerinden tuttum.

E: ama bu nasıl olur anne?

Ş: rüyadayız canım benim..

E: ama ben seni hiç rüyamda görmedim ki.. bu zamana kadar.

Ş: ama benden yardım istedin değil mı? O yüzden burdayım.. ne yapacağını bilmiyorsun dedin..